KÜLTÜRLERARASI İLETİŞİM

Dilin kuralları, yazılı dildeki imla hataları sözel kültürde daha az önemlidir. Önemli olan hitabet, tonlama, akıcılık, sözler arası uyumdur.

Kodlar  içsel bir eylemlerdir. Sözlü ve sözsüz sembollerin anlam oluşturacak şekilde bir araya getirilmesini ile oluşur. Kodlar, iletişimde yararlandığımız
farklı ögelerden (element) oluşur. Bu ögelere işaret denir. Her kod, başka işaretlerle birleştiğinde farklı anlamlar yaratan işaretlerin bir araya getirilmesiyle oluşturulur.Kodların bağlamı da anlamın yaratılmasında önemli rol oynar.

Geniş bağlamlı kültürlerin üyeleri, bağlamsal göstergelere karşı duyarlıdır ve onlara önem verirler. Dar bağlamlı kültürlerin üyeleri ise iletişim sürecinde ağırlıklı
olarak, yazılı ya da sözel, sözlü (dilsel) mesajlardan yararlanma eğilimi gösterirler. Hall’e göre, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, İngiltere, İsviçre, Almanya
ve İskandinav ülkeleri gibi endüstrileşmiş ülkelerin kültürleri genellikle dar bağlamlı; Fransa, İtalya İspanya gibi bazı Avrupa ülkeleri ile Asya, Afrika, Güney
Amerika ve Amerikan Yerlilerinin kültürleri geniş bağlamlı kültürlerdir. Burada görüldüğü gibi, endüstrileşme derecesi o ülke kültürünün bağlamsal durumunu yansıtamamaktadır. Çünkü Japonya, Fransa ve İtalya gibi yüksek teknoloji üreten ülkelerin kültürleri de geniş bağlamlıdır.

Geniş bağlamlı kültürlerin üyeleri, bağlamsal göstergelere karşı duyarlıdır ve onlara önem verirler. Dar bağlamlı kültürlerin üyeleri ise iletişim sürecinde ağırlıklı
olarak, yazılı ya da sözel, sözlü (dilsel) mesajlardan yararlanma eğilimi gösterirler. Hall’e göre, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, İngiltere, İsviçre, Almanya
ve İskandinav ülkeleri gibi endüstrileşmiş ülkelerin kültürleri genellikle dar bağlamlı; Fransa, İtalya İspanya gibi bazı Avrupa ülkeleri ile Asya, Afrika, Güney Amerika ve Amerikan Yerlilerinin kültürleri geniş bağlamlı kültürlerdir. Burada görüldüğü gibi, endüstrileşme derecesi o ülke kültürünün bağlamsal durumunu yansıtamamaktadır. Çünkü Japonya, Fransa ve İtalya gibi yüksek teknoloji üreten ülkelerin kültürleri de geniş bağlamlıdır.

Ortama bağımlı düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri elde ettikleri verilerle bulundukları ortamı bütün olarak kavramaya çalışırlar ve tek tek parçalar
üzerinde düşünmezler. Parçaların bütün içindeki yerini saptamaya çalışır ve bütünün nasıl işlediğini, onun tamamını görerek anlamak isterler. Bunun için, ortamı oluşturan bileşenlerin birbiriyle ilişkisi hakkında elde ettikleri genel enformasyonla yetinirler. Ortamdan bağımsız düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri bütünü oluşturan her bir parçayı bütünden ayrı olarak ele alır sonra da bunların birbirleriyle ilişkisini anlamaya çalışırlar. Bu düşünme biçemi, bireyin ortamı oluşturan her bir bileşen için çok miktarda enformasyon toplamasını gerektirir.

Ortama bağımlı düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri, çevrelerini “geniş bağlamlı algılama biçemi”yle algılarlar.

Bireyci kültürlerin üyeleri grup içinde bireysel özerkliklerini koruma eğilimi gösterirken ortaklaşa davranışçı kültürlerin üyeleri daha çok grup kurallarına uyarak, grup içi ilişkilerde ahengi korumaya çalışırlar. Bireyci kültürlerde, üyelerin çıkarları grup çıkarlarından önce geldiği hâlde, ortaklaşa davranışçı kültürlerde, bireyler, grubun isteklerini yerine getirebilmek için çoğunlukla kendi çıkarlarını ikinci planda tutarlar.

Yazılı iletişim kanalı, bazı kültürlerde sözel kanaldan daha yaygın olarak kullanılır. Özellikle bireyci kültürlerde sözel kanaldan elde edilen enformasyona güven duyulmaz. Dilimizde “söz uçar, yazı kalır” özdeyişiyle ifadesini bulan sözel ve yazılı kanal karşılaştırması yazılı kültürlerde çok az istisna dışında yaygın olarak kabul edilir. Bu nedenle kendini yazılı olarak ifade edebilme bilgi ve becerisi bireyleri birbirinden ayırır.

Tümdengelimci kültürlerin üyeleri kendi fikir ve kuramlarından çoğunlukla emindirler ve bu nedenle de kendi fikir ve kuramları ile ampirik dünya arasındaki birkaç ilintiye referans vermekle yetinirler. Amerikalılar gibi, konularıyla ilgili istatistiksel bilgiler ve başka gerçekleri toplamak için büyük çaba harcamazlar. Birkaç gerçeğe dayanarak, “mantık yolu” ile genellemelere giderler. Avrupalılar kendi düşünce güçlerine güvenirken Amerikalılar daha çok yararlandıkları ampirik gözlem ve ölçme yöntemlerine güvenirler. Bu farklılıklara karşın, hem Kuzey Amerika hem de Avrupa kültürleri, ortamdan bağımsız ve dar bağlamlı kültürler olarak iletişim davranışları açısından Doğu kültürlerine bakarak birbirlerine benzerler. Çünkü, bir taraf ampirik gözlem ve doğrulama eğilimi gösteren tümevarımcı, diğer taraf ise düşünce gücüne dayalı tümdengelimci kültür olsa da; her iki taraf temel bilişsel davranış kalıbını mantıklı, kategorici, doğrusal ve analitik davranış olarak kabul etmektedir. Doğu kültürleri olarak adlandırılan ve Akdeniz kültürlerini de kapsayan kültürlerin bilişsel davranış kalıpları genellikle “ilişkisel”, “tamamlayıcı”, “bütüncül” ve “sezgisel” nitelik taşır. Asyalıların genellikle, mantık ve analizle ilgisi olmayan, bunun yerine sezgi, iç gözlem ve tefekküre dayanan düşünme biçemine eğilim gösterdiği gözlenmektedir.

Antropolog Ruth Benedict de Japon kültürünü “utanma kültürü”, Amerikan kültürünü ise “günah, kusur kültürü” olarak adlandırmıştır.

Antropolog Ruth Benedict de Japon kültürünü “utanma kültürü”, Amerikan kültürünü ise “günah, kusur kültürü” olarak adlandırmıştır.

Algılama

çerçeve

işaret

kodlama

20 kHz

algı süzgeci

Edward T. Hall

bağlamlama

İtalya