KÜLTÜREL MİRAS YÖNETİMİ

Kültürel miras yönetimini oluşturan boyutlar İdari, Teknik, Pratik, Kuramsal dır. 

Eğitim direkt değildir.

Yönetmek

İngiltere’de koruma ile ilgili yürürlüğe giren İlk kapsamlı yasal koruma 1882 yılında yürürlüğe giren Eski Anıtları Koruma Yasasıdır.

UNESCO’nun 1950’li yıllarda öncülük ettiği adımlardan en önemlisi Silahlı Çatışma

Hâlinde Kültür Varlıklarının Korunmasına Dair Sözleşme’dir (Convention for the Protection of Cultural Property in the Event of Armed Conflict). 1954 yılında imzalanan ve Hague Sözleşmesi olarak da bilinen bu sözleşme savaş veya olağanüstü durumlarda kültürel mirasın muhafazası için gerekli ulusal ve uluslararası önleyici tedbirlerin önemini vurgulamıştır.

Venedik Tüzüğü ile geliştirilen ‘tarihi anıt‘tanımının önemi anıtların içinde bulundukları kentsel ve kırsal ortamlardan ayrıştırılamayacakları ve sanat eseri değeri taşımayan sivil yapılarla birlikte bir anlam ifade ettikleridir. Tüzüğün ön plana koyduğu bu kapsayıcı koruma yaklaşımı aslında kültürel miras alanlarının özgünlüğünün ait oldukları tarihi ve fiziksel dokuyu muhafaza etmekten geçtiğini vurgulamaktadır Böylelikle, Venedik Tüzüğü koruma anlayışında tek yapı ölçeğinden kentsel ölçeğe geçiş dönemini temsil eden önemli bir dönüm noktasıdır.

Miras alanlarında izin alınmaksızın değişiklikler yapılamaz.

2004 yılında olmuştur.

Ulusal bir tüzük olan Burra Tüzüğü ICOMOS Avustralya Komitesi tarafından 1979’da kabul edilmiştir. Burra Tüzüğü Ulusal bir tüzük olan Burra Tüzüğü ICOMOS Avustralya Komitesi tarafından 1979’da kabul edilmiştir.

Dil ile birlikte sözlü gelenekler ve anlatımlar;

Gösteri sanatları;

Toplumsal uygulamalar, ritüeller ve şölenler;

Doğa ve evrenle ilgili bilgi ve uygulamalar; el sanatları geleneği

yıllık ve beş yıllık koruma ve geliştirme projesi hazırlar ve uygular,

Eserin tanıtımını yapar,

Eserin korunması ve geliştirilmesini sağlamak amacıyla bağış toplar,

Eserin korunması ve geliştirilmesi için ayni,nakdi veya bedeni olarak yardımda bulunanlaraödül verir.

Uluslararası ölçekte, kültürel miras yönetiminin itibarı giderek artmaktadır. Bunun başlıca sebeplerinden biri küreselleşen dünyada kültürün büyük bir toplumsal kalkınma kaynağı olmasıdır. Bir diğeri hacmi her geçen gün büyüyen ve kültürel alanların kullanımına yön veren turizmdir.

Kültürel miras alanlarının savaş sonrası girdiği rehabilitasyon sürecinde ülkelerin deneyimledikleri benzer
sorun ve ihtiyaçlar koruma politikaları ve teknik konularda geniş çaplı koordinasyon ve bilgi paylaşımı ihtiyacını doğurmuştur.  Bu durumun yarattığı önemli tepki 1945 yılında UNESCO’nun uluslararası bir platform olarak kurulmasıdır.

estetik veya bilimsel açıdan istisnaî evrensel değeri olan, fiziksel ve biyolojik oluşumlardan veya bu tür oluşum topluluklarından müteşekkil doğal anıtlar; [b] bilim veya muhafaza açısından istisnaî evrensel
değeri olan jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve tükenme tehdidi altındaki hayvan ve bitki türlerinin yetiştiği kesinlikle belirlenmiş alanlar; [c] bilim, muhafaza veya doğal güzellik açısından istisnaî evrensel
değeri olan doğal sitler veya kesinlikle belirlenmiş doğal alanlardır. Bu nedenle doğru cevap E seçenedir.

Dünya Mirası Sözleşmesi’nin en önemli hususlarından birini içeren bu söz  ‘istisnai evrensel değer’
 kavramıyla ilişkilidir. Bu nedenle doğru cevap D seçeneğidir.

Hague Sözleşmesi’nin seslendirdiği dünya mirası fikri UNESCO’nun 1959 yılında Mısır’daki Abu
Simbel tapınakları için yürüttüğü uluslararası kurtarma seferberliği ile gerçeklik kazanmıştır. Aswan Barajı inşaatının yarattığı sel tehlikesinden Abu Simbel tapınaklarını koruyan bu kampanya bir çok açıdan
uluslararası dayanışmanın başarılı bir örneği olarak görülmüştür.

Arkeolojik miras, İnsan varlığının her tür izini kapsar ve her tür insan etkinliğini yansıtan yerleri, terk
edilmiş yapıları, toprak ve su altındaki sitler de dâhil olmak üzere her tür kalıntıyı, bunlarla ilişkili taşınabilir tüm kültürel malzemeyi içerir.

Aşırı kalabalığın sebebiyet verdiği sorunlar dünya genelinde yaygın olduğundan turist baskısının etkileri ile mücadelede bazı yöntemler uygulanmaktadır. Bunlar: Pazarlama stratejilerinin değiştirilmesi (tanıtım ve reklamın askıya alınması), miras alanları etrafında konaklamanın sınırlandırılması, alan giriş ücretlerinin arttırılması ve ziyaretçiler başka alanlara yönlendirilmesi bu yöntemlerden bazılarıdır. C seçeneğinde yer alan "Alan etrafındaki konaklama yerlerinin çeşitliliği" ziyaretçileri azaltmak değil, aksine artırmak içindir.

Bir miras alanının ziyaretçi sayılarını belirleyen faktörler değişkendir. Alanın bütünsel çekiciliği; konumu ve erişimi; ziyaret ücreti; pazarlaması; ziyaretçiye sunumu ve yorumu; yakın çevresinin kalitesi; etrafındaki diğer cazibe alanları (örneğin diğer miras alanları veya yeşil alanlar); katma değer yaratan özellikler (iyi restoran ve kafelere yakınlık, ulaşım imkânları, otopark vb.); alan etrafındaki alışveriş ve konaklama yerlerinin çeşitliliği; engelliler için sağlanan özel hizmetler ziyaretçi sayısını tayin eden başlıca kıstaslar olarak değerlendirilir. Ancak alan etrafında konaklamanın sınırlandırılması ziyaretçi sayısında azalmaya neden olacağından olumsuz yönde bir etkiye neden olur. Bu nedenle doğru cevap D seçeneğidir.

Türkiye ve diğer ülkelerde miras alanlarına sponsor bulma sorununun birden fazla nedeni olabilir.
Birincisi özel sektörün miras alanlarına ilgisizliği ile açıklanabilir zira dünya genelinde kültürel mirasın
korunması özel şirketlerin sosyal sorumluluk ajandasında fazla itibar görmez (Starr, 2010: 157). İkincisi, Türkiye gibi ülkelerde, özel firmalar sponsorluk genelgesinden ve sunmuş olduğu vergi indirimlerinden habersiz olabilirler ve bunun nedeni genelgenin yetersiz tanıtımı olabilir. Üçüncüsü, bilim insanları
veya alan yönetimleri sponsor desteği sağlama noktasında gerekli inisiyatifleri üstlenmiyorlar veya özel
sektörün miras alanlarına ilgisini çekmede yetersiz kalıyorlar olabilir. Özel sektöre karşı önyargı veya
onlarla iletişimi sağlayacak bir aracı eksikliği bu olasılığın sebepleri arasında gelebilir. Ancak miras alanının bulunduğu konumun bununla hiçbir ilişkisi yoktur. Bu nedenle doğru cevap B seçeneğidir.

Somut olmayan kültürel mirası: 

somut olmayan kültürel mirasın aktarılmasında taşıyıcı işlevi gören dil ile birlikte sözlü gelenekler
ve anlatımlar; gösteri sanatları; toplumsal uygulamalar, ritüeller ve şölenler; doğa ve evrenle ilgili bilgi ve uygulamalar; el sanatları geleneği içerir. Tarihi anıtlar ve yapılar ise somut kültürel mirasa örnek olacağından doğru cevap A seçeneğidir.