KÜLTÜR SOSYOLOJİSİ

Yirminci yüzyılın başlarında, teknolojinin ve kitle iletişim araçlarının gelişimi, kitle kültürü olarak değerlendirilen ve piyasa koşullarına tâbi yeni bir kültürel biçim ortaya çıkarır. Bu kültürel biçim, yüzyılın ilk yarısında büyük ölçüde olumsuz bir bakış açısıyla eleştirilmiş, 1960’lardan itibarense, popüler kültür ürünlerini kutsayan bir anlayış ortaya çıkmıştır.

Günümüzde sanatın başlıca maddi destekçileri büyük şirketler ve devlettir.

Antonio Gramsci

İzleyici odaklI medya araştırmaları, 1960’l› y›llarda görülmeye başlayan kültürel çalışmaların merkezinde yer almıştır.

INTERNET

Devlet doğrudan ya da vergi indirimi sağlamak gibi dolaylı yollarla sanata destek vermektedir. Devletin verdiği destekler arasında Sanat kurumlarının özelleştirilmesi bulunmamaktadır.

Alımlayıcı üretilen sanat eserini tüketen kişidir. BU tanıma göre yazar alımlayıcı örneği olamaz.

Okul ve kilise gibi kurumlar aracılığıyla, egemen değer yargılarının topluma kabul ettirilmesi ve hâkim sınıfların toplum üzerindeki etkisinin sürekli kılınması hegemonya olarak adlandırılır.

Sanat kurumlarını özelleştirmek devletin sanata verdiği direk ya da dolaylı destekler arasında bulunmamaktadır.

Egemen kültür içinde, bazı genel kültürel normlara uyum göstermekle birlikte, kendilerine özgü davranış kalıpları geliştiren gruplara alt-kültğr denir.

İnternet ortamının denetlenmediği ve bireylerin bütünüyle özgür olduğu iddia edilemez.

Bu endüstri içinde, sanat ürününün üretimi ve tüketimi, sanatçı ve aımlayıcı (bu durumda tüketici) arasında gerçekleşmez; hangi ürünü satacağına karar veren, bu doğrultuda pazarlama stratejilerini belirleyen bir dizi aktör, sanat ürününün kaderi üzerinde belirleyici rol oynar. Her ne kadar üretim, toplumun ihtiyaçları doğrultusunda gerçekleştirilmekteymiş gibi görünmekteyse de aslında, toplumda sahte ihtiyaçlar oluşturulmaktadır.

Howard Becker sanatın kolektif doğasının, bireysel etkinlik olarak adlandırılan roman, resim, vb. sanatlarda da bulunduğunu ifade eder.

Frankfurt Okulu üyelerinden T. Adorno'nun, popüler müzikle ilgili olarak bu müziklerin özgün olduğu yorumunu yapamaz.

Yirminci yüzy›l›n ilk yar›s›nda, Frankfurt Okulu düflünürleri, özellikle Theodor Adorno (1903-1969) ve Max Horkheimer (1895-1973), kültür endüstrisi ıkapitalist üretim ilişkilerinin, kültürü bir endüstri, kültür ürünleriniyse metâ haline getirdiğini öne süren eleştirel bir yaklaşım ortaya koyarlar.

Walter Benjamin

On dokuzuncu yüzyılda belirginleşen, sanatçıyı olağanüstü bir yeteneğe sahip, yalnız ve içinde bulunduğu koşullardan bağımsız bir birey olarak değerlendiren bakış açısı, sanatın kolektif doğasını görmezden gelir.

İnsanlıkla başlayan erken dönemde sanatın, sonraki dönemlerde taşıdığı türden estetik kaygılardan uzak olduğu varsayılmaktadır. Bu dönem sanatın toplumsal yaşamın ayrılmaz bir parçası olduğu, sanatsal etkinliğin, özellikle dini etkinlikten ayrılamayacağı bir dönemdir.

Sanatın dallara ayrılması

Bilim insanları