KENT SOSYOLOJİSİ

Türkiye’nin kentleşme süreci aşağıda belirtilen dört
dönem çerçevesinde incelenmektedir.  Bu dönemler
şunlardır:1. Erken Cumhuriyet Dönemi: 1923-1950
2. Göç ve Hızlı Kentleşme Dönemi:1950-1960
3. Planlı Kalkınma Dönemi: 1960-1980
4. Neoliberal Kentleşme Dönemi: 1980-2000

Bu bölümde, Erken Cumhuriyet Dönemi olarak adlandırılan 1923 ve 1950 yılları arasında görülen Türkiye Cumhuriyeti’nin ulus-devlet olma sürecinin mekânsal stratejileri, kentlerin planlanmasına yönelik uygulamalar ile konut yapımı ve kent-içi ulaşım biçimleri ele alınmaktadır.

Bu sorunlar karşısında konut yapımına yönelik bir çözüm olarak kooperatifler kurulmaya başlanmıştır. Bunlardan ilki 1935 yılında Ankara’da kurulan Bahçelievler Yapı Koopetatifi’dir

Bu bölümde, Erken Cumhuriyet Dönemi olarak adlandırılan 1923 ve 1950 yılları arasında görülen Türkiye Cumhuriyeti’nin ulus-devlet olma sürecinin mekânsal stratejileri, kentlerin planlanmasına yönelik uygulamalar ile konut yapımı ve kent-içi ulaşım biçimleri ele alınmaktadır. Enformel sektör konusu planlı kalkınma döneminin konusu olmuştur.

Bu dönemde “popülist eğilimlere sahip demokratik siyasal düzen”, kentlerde sürekli gecekondu kuşaklarının oluşumu karşısında bu gelişmeleri yasallaştırmak için ancak af yasaları çıkarmakla kalmıştır

1950-1960 yılları arasında küçük girişimciler, kentin ulaşım ihtiyacını karşılamaya yönelik olarak ‘dolmuş’ çözümünü bulmuşlardır.

PLANLI KALKINMA DÖNEMİ: 1960-1980
Bu bölümde, Türkiye’nin 1960-1980 yılları arasındaki siyasal ve ekonomik durumu, dış göç süreci, gecekondulaşma ve apartmanlaşmayla ortaya çıkan kentin ikili konut yapısı, kent-içi ulaşım biçimleri ve enformel sektör ele alınmaktadır

NEOLİBERAL KENTLEŞME DÖNEMİ:1980-2000

1983 ve 1984 yıllarında çıkan yasalarla belediye
yönetimi değişmiş ve büyükşehir belediyeleri kurulmuştur.

1950’li yıllarda kent-içi ulaşımında küçük girişimciler tarafından dolmuşlar işletilmeye başlanmıştır

GÖÇ VE HIZLI KENTLEŞME
DÖNEMİ: 1950-1960
Bu bölümde, Türkiye’nin 1950-1960 yılları
arasındaki kentleşme deneyimi; dönemin siyasal ve
ekonomik durumu, kırdan kente doğru iç göç süreci, gecekondulaşma ve apartmanlaşmayla değişen
konut yapısı ve kent-içi ulaşım biçimleri bağlamında ele alınmaktadır.

Dış göç planlı kalkınma döneminin konusudur

GÖÇ VE HIZLI KENTLEŞME
DÖNEMİ: 1950-1960

Hızlı kentleşme ve spekülasyon sonucunda,
şehrin planlanan bölümlerindeki toprak değerlerinin aşırı yükselmesine bağlı olarak 1954 yılında
‘kat mülkiyeti’ kurumsallaştırılmıştır

1950-1960

İstasyon Binası

Belediye Kanunu

1935

Sanayi Yatırımı

Traktör Yılları

Planlı Kalkınma Dönemi

Formel sektörü oluşturmak

İmar ve İskan Bakanlığını Kurulması

Küçük kentlerde fabrikalar olmak üzere devlet girişimlerinin kurulması