KAMUSAL HALKLA İLİŞKİLER - Deneme Sınavı - 3

Bürokrasi devletin idari yapısı içinde uyulması gereken kuralları bütününü anlatmaktadır. Ancak bürokrasi gündelik yaşamın içinde kurallar bütününden daha çok, gereksiz ve aşırı formaliteler, hatta kırtasiyecilik olarak algılanmaktadır.

Dijital devlet olarak da bilinen E-devlet kavramı kamu kurumlarının işleyişlerini elektronik ortamda yürütebilecekleri, iş akış süreçlerinin hızlanmasını, kırtasiyenin azalmasını ve şeffaf yönetim anlayışını etkin kılan bir modeldir.

Mesleki eğitim ve meslek deneyimi uygulayıcının yeterliliği konusunda başlıca referanslardır. Halkla ilişkilerin stratejik yönetimi, farklı değişkenleri bir arada yürütebilmeyi, analiz edebilmeyi ve doğru ka- rarları alabilmeyi gerekli kılmaktadır. Uygun eğitimi almamış ve deneyim kazanmamış bir uygulayıcının bu kapsamda bir iletişim konseptini işletebilmesi ve bu iletişim uygulamalarının ilişkilere etkisini belirle- yebilmesi mümkün değildir.

Karar kademelerine erişen, kurmay yetkilerle donatılmış, danışmanlık görevini yerine getiren, iş gücü ve maddi kaynaklara sahip bir halkla ilişkiler birimi departmanlaşmıştır ve uygulayıcısı yönetici rolündedir.

Kurmay Yetki: Örgüt hiyerarşisinde ast üst ilişkisi içinde yer almayan, danışmanlık görevleri ile biçimlenmiş yetkidir.

Medya ilişkileri halkla ilişkiler fonksiyonun görevlerindendir. Ancak halkla ilişkiler departmanlarının “Basın ve Halkla İlişkiler” ifadeleriyle örgütlenmesi, kamu kurumlarında halkla ilişkilerin medya işleri ile özdeşleştirildiği algısını yaratmaktadır ki bu durum halkla ilişkileri teknisyen rolüne indirgemek anlamına gelebilmektedir.

Meşruiyet kazanır; halk ile kurum arasında uyum artar; kurum kabul edilen, tastik edilen bir yapıya kavuşur.
Arzulanır; halkın iş yapmaktan, paylaşımda bulunmaktan mutlu olduğu kurumlara dönüşürler.
Krizlere karşı direnç kazanır; çalkantılı dönemlerde, daha önce kazandıkları itibarın korumasında olurlar. Halk itibarlı kamu kurumlarına karşı daha yüksek tolerans gösterir.
Bilinirliği artar; halk kamu kurumunun ne iş yaptığını ve hangi toplumsal faydayı sağladığını öğrenir.

Bir uygulayıcının yeterliliği ve meslekleşme ilişkisi kaynağını meslek sosyolojisinden; Wilensky (1964)’in meslekleşme modelinden almaktadır.

Özellikle kriz zamanlarında halkla ilişkiler, örgütsel yönetim kademelerin tümünde etkisini hissettirmektedir. Çünkü kriz zamanları örgütsel devamlılığın tehlikeye düştüğü zamanlardır. Dolayısıyla, özellikle büyük ölçekli ticari örgütlerde halkla ilişkiler, yönetim anlayışlarının temeline yerleşmiştir. Böylece örgütler, halkla ilişkiler fonksiyonundan örgütsel krizlere karşı bir süspansiyon işlevi olarak faydalanırlar.

Araştırma Aşaması: Bir problemin varlığında ya da bir problemi tespite yönelik nitel ve nicel yöntemler kullanılarak sistematik bilgi toplanması sürecidir.

Bürokrasi günlük hayatta kurallar bütününden daha çok, gereksiz ve aşırı formaliteler, hatta kırtasiyecilik olarak algılanmaktadır. Bürokrasi ve formalitelerin altında yatan en önemli neden olarak ise kamu kurumlarındaki aşırı merkeziyetçi yapı gösterilebilir. Aşırı merkezi yapı, yetki devrini yok etmiş, sorunların çözümü için sürekli merkezdeki kamu kurumlarına başvurular, işlerin geç yürümesi ve sonuçlanmasına, çoğu zamansa tıkanmasına neden olmaktadır. Bu merkezi yapı beraberinde önemli bir sonucu daha getirmektedir; halkın aldığı hizmet yavaşladıkça kamusal halkla ilişkilerin hem örgütü tanıtmaya hem de itibarını korumaya yönelik tekniklerinin etkisi zayıflamaktadır.

Kamu kurumlarında kullanılan teknik dil halkın kamu kurumlarında verilen hizmetin esnek olmamasına, karmaşık ve sıkıntılı algılamasına, çalışanların ise bu teknik dili halkla anlatmakta da güçlük çekmektedir.

Halkla ilişkiler uygulayıcıları kamu kurumlarının uygulamalarını, işleyişini, sorunların hangi yolla ve nasıl çözüleceğine ilişkin halkı bilgilendirmekle yükümlüdür, kendileri de o kurumun bir birimi olarak gizliliği hem kurumun hem de halkın beklentilerini dengeleyecek şekilde çözüm üretebilmelidir.

Kamusal halkla ilişkiler sadece kurumun işleyişini tanıtmaz, aynı zamanda halkın beklentilerinin yönünü de tesbit ederek örgütün işleyişine yön vermelidir.

Halkla ilişkiler uygulayıcılarının farklı yöntemler kullanarak halkın beklentilerini öğrenmesi mümkündür. Dilek/şikâyet kutuları ve danışma hatlarındaki bilgilerin değerlendirilmesi, anketler, referandumlar, medya analizleri bu yöntemlerden bazılarıdır.

Araştırmanın amacına göre doğru bir araştırma yönetiminin tercih edilmesi gereklidir.

Bunun anlamı, başkaları tarafından alınmış kararların uygulayıcısı olan bir halkla ilişkiler departmanıdır. Teknisyen rolde amacından uzaklaşan, hatta amacının ne olduğu dahi belli olmayan halkla ilişkiler uygulamaları karşımıza çıkmaktadır. Başka türlüsü de beklenemez çünkü, halkla ilişkiler spesifik olarak ihtiyaç duyulan donanıma sahip uygulayıcı tarafından merkezi olarak yönetilmelidir. Gerekli yeterliliğe sahip olamayan kişilerin halkla ilişkiler uygulamalarında karar verici olması telafisi mümkün olmayan sonuçları doğurabilmektedir.

Profesyonelliğin öncü şartlarından biri mesleki eğitimdir. Halkla ilişkilerin üstlendiği misyonları kavramak, yaratıcı çözümler üretebilmek ve uygulama yönetimini gerçekleştirmek için ihtiyaç duyulan teorik birikim, bilgi ve beceriler mesleki eğitimle gerçekleştirilir. Uygun eğitimi almış uygulayıcının sonraki aşamada elde edeceği mesleki deneyim, halkla ilişkiler performansını arttıran önemli bir değişkendir.

Uygulamada bir halkla ilişkiler departmanının kendisinden beklenen görevleri gerçekleştirebilmesi ancak yönetsel özerkliğe sahip olması ve güç kademelerinden bağımsızlaşmış kaynakları kullanabilmesiyle mümkün olmaktadır.

Bilinirliği artar, halk kamu kurumunun ne iş yaptığını ve hangi toplumsal faydayı sağladığını öğrenir.