KAMU YÖNETİMİ

Kamu politikaları rastlantısal  değildir. Kamu politikalarının önceden belirlenmiş amaçları ve ulaşılması beklenen sonuçları bulunur. Kamu politikaları aniden      ortaya çıkmaz; bir dizi işlem, eylem veya kararı içeren belli bir süreç neticesinde gelişir. Kamu politikaları             bir politika talebi neticesinde doğar ve karar alıcıların algıladıkları sorunlara ilişkin kamu otoritelerinin harekete geçmesini içerir. Kamu        politikaları, özel politikalardan farklı olarak çok sayıda kişi, grup ve topluluğu; hatta güvenlik ve sağlık gibi alanlar açısından toplumun tamamını etkiler.

Kamu politikaları geniş anlamda yasama, yürütme ve yargı organlarının karar, işlem, eylem ve faaliyetlerinden oluşur.

Politika Çıktıları: Politika kararları ve açıklamalarının yerine getirilmesinde fiilen takip edilen eylemlere “politika çıktıları” adı verilir. Politika çıktıları toplanan vergiler, ödenen sosyal yardımlar, toplanan trafik cezası ödemeleri, inşa edilen yol ve köprüler gibi konulara odaklanmamızı sağlar.

Politika Talepleri: Kar amacı gütmeyen kuruluşlar, baskı ve çıkar grupları, sivil toplum örgütleri, özel sektör temsilcileri ve vatandaşlar gibi kişi ya da grupların karar vericiler üzerindeki talep ve baskıları kamu politikası taleplerini oluşturur. Kamu politikaları, politika taleplerine yanıt olarak ortaya çıkar. Kamu otoriteleri, politika taleplerine cevap olarak, kamu politikalarına içerik veren ve onları yönlendiren kararları alırlar.

Dağıtıcı Politikalar (Distributive Policies): Bir toplumdaki değerler, mal ve hizmetler, ürünler ve kaynakların bireyler, gruplar, topluluklar ve şirketler gibi toplumun belli kesimleri arasında dağıtılmasını amaçlar. Eğitim, konut, vergi ve maliye politikaları dağıtıcı politikalara örnek verilebilir. Bazı dağıtıcı politikalar küçük gruplar için faydalar sunarken, bazı politikalar daha geniş toplulukları kapsar. Örneğin 2008 krizinden sonra ABD’de finans ve otomotiv sektörü için hazırlanan kurtarma paketleri sadece batmakta olan bazı firmaları ilgilendiriyorken, sağlık hizmetlerine ilişkin Başkan Obama’nın programı (Obamacare) toplumun büyük kesimini kapsamıştır. Suçu önleme politikaları aslında düzenleyici politikalara örnek olarak verilebilir. Ayrı bir kamu politikası değildir!

“Maddi politikalar” (Material policies), işverenlere asgari ücret ödemeyi zorunlu kılınması, sosyal yardım ödemeleri, konut yardımları veya vergi teşvikleri gibi faydalananlara somut kazanımlar sağlayan politikalardır. “Sembolik politikalar” (Symbolic policies) ise, aksine, bireyler üzerindeki maddi etkisinin çok az olduğu politikalardır. Bu politikalar, barış, yurtseverlik, milliyetçilik ve sosyal adalet gibi insanların önemsediği değerlere dayanır. Ülkelerin veya şehirlerin ulusal kurtuluş günleri, ulusal marşlar ve bayraklar, ulusal bayramlar kapsamında gerçekleştirilen tören ve yürüyüşler gibi çok sayıda sembolün kullanıldığı kamu politikası örneği bulunmaktadır.

Kamu Politikalarının Resmi Aktörleri: Yargı, Parlamento, Hükümet ve Bürokrasi  Kamu Politikalarının Resmi Olmayan Aktörleri: Siyasi Partiler, Baskı ve Çıkar Grupları, Medya, Düşünce Kuruluşları, Bireyler

Birinci grupta Dünya Bankası (WB), Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), Uluslararası Para Fonu (IMF), Dünya Sağlık Örgütü “uluslararası kuruluşlar” bulunmaktadır. İkinci grupta Avrupa Birliği (AB), Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı (AGİT), Kuzey Atlantik Anlaşması Örgütü (NATO) gibi uluslararası birlik ya da organizasyonlar söz konusudur.

                                                                                                                                                                                                                                             Bu süreçte ilk olarak sorunlar bir kamusal problem olarak tanımlanır, alternatif hareket tarzları üzerinde düşünülür, politikalar benimsenir, ilgili kurum personeli tarafından uygulanır, değerlendirilir, değişir ve sonunda gerçek ya da algılanan başarılarına  (veya başarısızlıklarına) bağlı olarak ortadan kalkar.

Bireysel çabayla çözülmesi çok zor ve hatta çoğu kez imkânsızdır.

Politika, bir birey, grup, örgüt veya hükümet tarafından herhangi bir konuda benimsenen eylem programı anlamına gelir. Doğru cevap B seçeneğidir.

Kamu politikaları rastlantısal değildir. Kamu politikalarının önceden belirlenmiş amaçları ve ulaşılması beklenen sonuçları bulunur. Doğru cevap E seçeneğidir.

David Easton siyaseti, değerlerin bir otorite aracılığıyla dağıtılması süreci olarak tanımlar.

Politika reklamları kamu politikasının unsurları arasında yer almaz. Doğru cevap D seçeneğidir.

Bir toplumdaki değerler, mal ve hizmetler, ürünler ve kaynakların bireyler, gruplar, topluluklar ve şirketler gibi toplumun belli kesimleri arasında dağıtılmasını amaçlayan tipoloji dağıtıcı politikalardır.

Suçu önleme politikaları düzenleyici politikalara örnek olarak verilebilir.

Machiavelli (1469-1527), “Prens” isimli kitabında politika yapma gücünün nasıl olması gerektiğine ilişkin ayrıntılı tanımlamalar getirmiştir.

Parlamento kamu politikasının resmi aktörleri arasındadır. Diğerleri ise resmi olmayan aktörlerdendir.

II, I, VI, V,IV, III doğru sıralama olmalıdır.

Eski Türklerde devlet işlerinin görüşülüp karara bağlandığı meclis kurultaydır.