KAMU YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 15

Sorunun doğru yanıtı B şıkkıdır. Yönetim fonksiyonları: planlama, örgütleme, bütçeleme, yönlendirme, koordinasyon ve denetimdir.

Sorunun doğru yanıtı C şıkkıdır. Kamu yönetimi kavramının temel dört yönü bulunmaktadır. Bunlar “işlev”, “yapı”, “akademik disiplin” ve “meslek” yönüdür.

Sorunun doğru yanıtı E şıkkıdır. "Kamu sektörü”, devlet eliyle yürütülen ekonomik faaliyetlerin bütününü ifade etmektedir. 

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. "Kamu tüzel kişileri”, kamu yararı amacına dönük insan ve mal topluluklarını ifade eden kavramdır.

Sorunun doğru yanıtı A şıkkıdır. Kamu işletmeciliği (public management) kavramının kullanılışı oldukça yenidir ve 1970’li yılların sonuna rastlar. 

Sorunun doğru yanıtı B şıkkıdır. Kamu işletmeciliği (public management) kavramının kullanılışı oldukça yenidir ve 1970’li yılların sonuna rastlar. İlk kullanıldığı yer, ABD ve İngiltere’dir. 

Sorunun doğru yanıtı C şıkkıdır. Geleneksel kamu yönetimi, büyük ölçüde Alman sosyolog Max Weber’in kavramlaştırdığı bürokrasi modeline göre örgütlenmeyi esas alır. 

Sorunun doğru yanıtı E şıkkıdır. Yönetimin temel işlevini "En iyi yönetim, en az yönetimdir" deyişiyle formüle eden kişi Thomas Jefferson'dur.

Sorunun doğru yanıtı D şıkkıdır. Geleneksel kamu yönetimi, 19. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak 20. yüzyılın son çeyreğine kadar kamu yönetiminde geçerli olan hakim paradigmanın adı nedir?

Sorunun doğru yanıtı A şıkkıdır. Önceleri, planlayıcı, müdahaleci ve işletmeci devlet anlayışı egemen iken 1980’li yılların başından itibaren devlet yönetiminde liberal düşünce önem kazanmış, bütün ülkelerde piyasa ekonomisine doğru güçlü bir eğilim ortaya çıkmıştır. Bu eğilimin temel politikası özelleştirmedir. 

Yönetim Fonksiyonları: Planlama, örgütleme, bütçeleme, yönlendirme, koordinasyon ve denetim.

Kelime olarak “kamu”, Türkçede, hep, bütün; bir ülkedeki halkın bütünü; halk, amme gibi anlamlara gelmektedir.

Kamu yönetimi kavramının temel dört yönü bulunmaktadır. Bunlar “işlev”, “yapı”, “akademik disiplin” ve “meslek” yönüdür. İşlevsel bir kavram olarak kamu yönetimi, çeşitli tanımlara konu olmuştur.

Geleneksel kamu yönetimi teorisinde emir verenlerle (siyasiler) bunları uygulayanlar (bü­rokratlar) arasında bir ayrım yapılmaktadır. Yeni yönetim anlayışında yöneticiler, yalnızca kurallara ve prosedürlere uygun davranmakla sorumluluklarının gereğini yerine getir­miş sayılmamakta yaptıkları işlerin sonuçlarından da (etkinlik, verimlilik, kalite, müşteri memnuniyeti vb.) sorumlu tutulmaktadır.

Yeni Yönetim İlkeleri:  Esnek örgüt yapısı, Adem-i merkeziyetçi, Yumuşak hiyerarşi, Minimal devlet, Küçük ölçekli yapı ve Piyasa yönelimli olmaktır.

Kamu yönetimi, devlet ve toplum düzeninin kesintisiz olarak işlemesi, kamunun ortak ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik mal ve hizmetlerin üretilip halka sunulmasına ilişkin idari bir sistemdir. Her sistemde olduğu gibi kamu yönetimi sistemi de çeşitli elemanlar­dan meydana gelir.

Kamu yönetiminin birinci elemanı insanlardır; yani halktır.

Kamu yönetiminin ikinci elemanı örgüttür. Kamu yönetiminin üçüncü elemanı, kamu politikasıdır.

Kamu yönetiminin dördüncü elemanı, norm düzenidir.

Kamu yönetiminin beşinci elemanı mali kaynaktır.

Kamu yönetiminin altıncı elemanı, örgütü harekete geçiren ve işleten kamu görevlile­ridir.

Yönetişim, kamu yönetimi, özel sektör ve sivil toplum kuruluşlarını içine alan komp­leks bir sistem ve bunların kendi aralarındaki ilişkiler ağı ve karşılıklı etkileşimlerini ifade etmek için kullanılan bir kavramdır.

Bir süreç olarak yönetim, yapılacak işleri belirleme ve planlama, örgütleme, gerekli
kaynakları sağlama ve düzenleme, yönlendirme, koordinasyon ve denetim gibi faaliyet ya da ögelerden meydana gelir. Yargılama bunlardan birisi değildir.

Stratejik yönetim yaklaşımının altı temel özelliği bulunmaktadır (Shafritz, Russell ve Borick, 2009: 351):

Hiyerarşi, örgütte çalışanların, en üst yöneticiden başlayarak en alt düzeydeki iş görene kadar yetki ve görevler bakımından ast-üst biçiminde derecelenmesidir. Hiyerarşiye, “mertebeler silsilesi” (silsile-i meratip) de denilir. Hiyerarşik düzen sayesinde alt kademelerdeki bir iş gören, kendine en yakın üstünden başlayarak dereceli bir şekilde örgütteki en üst yöneticiye bağlanmış olur.