KAMU DİPLOMASİSİ VE ULUSLARARASI HALKLA İLİŞKİLER - Deneme Sınavı - 9

Dört halkla ilişkiler modeli içerisinde en ideal olanı şeklinde tanımlanan iki yönlü simetrik modelde, karşılıklı anlayışın sağlanması, iki yönlü iletişimin kurulması ve taraflar arasında bir dengenin oluşturulması esastır. Bu modelde kimi zaman hedef kitle, kimi zaman ise kurum iletişimi yöneten taraf olabilmektedir (Tarhan, 2008: 136). İki yönlü simetrik modelde bir arada yaşayabilmek için gerekli değişiklikleri karşılıklı müzakere ve çatışma çözümü stratejileri ile gerçekleştirmek hedeflenmektedir

Uluslararası halkla ilişkiler kavramını, “çok uluslu bir örgütün, ulusaşırı ya da uluslararası bir kuruluşun veya hükümetin, hedef ülkedeki etkinlikler için olumlu bir çevre oluşturma amacı güden, örgütün o ülkedeki ev sahibi halkın çıkarlarına zarar vermeyerek amaçlarına ulaşmasını kolaylaştıran planlı iletişim çalışmaları” olarak tanımlayabiliriz).

Propaganda: Bir öğreti, düşünce veya inancı başkalarına tanıtmak, benimsetmek ve
yaymak amacıyla söz, yazı vb. yollarla gerçekleştirilen çalışma, yaymacadır.

Küreselleşme sürecinde iletişim teknolojilerindeki hızlı gelişmeler diplomasiyi de derinden etkilemiş, kapsamlı dönüşümlere yol açmıştır (Tiedeman: 8). Soğuk savaş döneminde “devletten - devlete” yürütülen diplomatik ilişkiler, paradigma değişimi ile birlikte “toplumdan - topluma” yürütülen bir ilişki biçimine dönüşmüştür. Yeni uluslararası düzende medya, kamuoyu, sivil toplum örgütleri, uluslararası kuruluşlar gibi pek çok yeni aktör sahneye çıkmış ve bunlar karar alıcıları doğrudan etkilemeye başlamıştır.

Uluslararası sistemde bir şeyi yapabilme kapasitesi ve diğerlerinin davranışlarını etkileme yeteneği “güç” olgusuyla açıklanmaktadır (Nye, 2005: 2). Ancak soğuk savaş dönemindeki sert güç kavramı, yeni uluslararası sistemde yerini ülkelerin “yumuşak güçlerine” bırakmıştır. Ülkeler artık sahip oldukları yumuşak güç potansiyeli ile (bilim, sanat, kültür, spor, eğitim vb.) başka ülkeleri etkilemekte, onlar için cazip bir ülke konumuna gelmekte ve bu süreçte kendi politikalarını başka ülkelere kabul ettirmektedir. Bu sürecin temelini iletişim, etkileşim, ikna ve işbirliği oluşturmaktadır.

Kamu Diplomasisi olgusunun aktörleri sıralandığında farklı yaklaşımlar gündeme gelebilmektedir. Ama tüm bu farklı yaklaşımların ortak noktalarına bakıldığında en başta sivil toplum örgütleri, kamu diplomasisinin aktörleri arasında sayılmalıdır. Daha sonra üniversiteler ve okullar, kanaat önderleri, medya ve haber ajansları, iç hedef kitle, küresel işletmeler ve özel sektör kuruluşları, baskı grupları ile Devlet üstü kuruluşlar kamu diplomasisinin başlıca aktörleri kabul edilmektedir.

1900’lü yılların başından itibaren uygulanmaya başlanan iki yönlü asimetrik model, temel olarak karşılıklı ancak dengesiz bir iletişime dayanmaktadır (Okay-Okay, 2002: 147). İki yönlü asimetrik modelin amacı, bilimsel verilere dayanarak ikna stratejilerini hayata geçirmek, yani hedef kitleyi ikna etmektir.

Tarihsel olarak kamu diplomasisi kavramı ilk olarak 1965’de ABD’li diplomat Edmund Gullion tarafından kullanılmıştır.

Diplomasi, dış siyasetin uygulamaya konmasıdır

Uluslararası İlişkiler (Uİ) Birinci Dünya Savaşı’nın ardından, bu denli büyük çaplı dünya savaşlarının yaşanmasının önüne geçmek amacıyla kurulmuş bir disiplindir.

Kenneth Waltz’un çerçevesini çizdiği neorealizm kuramı, uluslararası sistemin yapısal olarak anarşik olduğunu vurgular.

Kavramı literatüre sokan Joseph Nye’ın New York’ta Basic Books tarafından 1990’da basılan Bound to Lead:The Changing Nature of the American Power (Liderliğe Mahkum: Amerikan Gücünün Değişen Doğası) adlı eseridir.

Nicholas Onuf ’un uluslararası ilişkilerin toplumsal olarak inşa edilmiş olduğu tespitiyle gündeme gelen inşacılık (konstrüktivizm) kuramı tartışmaları, sonraki dönemde sıklıkla yumuşak güç ve kamu diplomasisi söylemleriyle bir arada dile getirilmeye başlanmıştır.

Propagandada gerçek ve gerçek olmayan bilgilerin bir arada sunulmaktadır.

Uluslararası İlişkiler 1919’da Galler’deki Aberystwyth Üniversitesi’nde bu isimle açılan ilk kürsüdür.

1940’larda Hans Morgenthau’nun Politics Among Nations (Uluslararasındaki Politika) adlı eseriyle gündeme gelen Realizm, klasik anlamıyla devletleri antropomorfik (insanbiçimci) bir bakış açısıyla yorumlar.

Joseph Nye 2004’te New York’da Public Affairs tarafından yayınlanan Soft Power: The Means to Success in World Politics (Yumuşak Güç: Dünya Siyasetinde Başarının Yolu) isimli eserinde nihai şeklini vermiştir.

1965

KGB

Kamu diplomasisinde amaç başka bir ülkenin kamuoyuna hitap etmek, halkı ikna etmek ve bir çekim merkezi oluşturmaktır.