KAMERA TEKNİĞİNE GİRİŞ

Enerjilerine göre kameralar; mekanik kameralar ve elektrikle çalışan kameralar olarak ikiye ayrılmaktadır. Mekanik kameralar, ilk üretilen kameralardır. Kameramanın kurma kolunu çevirmesi ile filmin kamera içinde akıtılması tekniğine dayanıyordu. 1920’li yıllara kadar kamera elle döndürülen kol yardımı ile çalıştırılırdı. Elektrikle çalışan kameralar, çalışmak için bir güç kaynağına ihtiyaç duymaktadır. Şehir şebekesi ve benzeri bir elektrik kaynağından gelen akım, bir adaptör aracılığı ile kameranın kullandığı uygun akım ve gerilime dönüştürüldükten sonra kamera çalıştırılabilir.

VHS, Video 8mm, Betacam SP VE DV video kayıt formatlarındandır. 70 mm kamera ise, film boyutuna göre kamera çeşitlerinden biridir. Görüntü kalitesi, filmin boyutları büyüdükçe artmaktadır. 70 mm film kullanabilen kameralarla çekilen görüntü kaliteli olmasının yanı sıra pahalıdır. Film kamerasını içine giren film miktarı da arttığı için kameranın boyutları büyümekte, ağırlığı artmaktadır. Filme pozlanan görüntü 65 mm olsa da ses kaydedilen bölüm ile beraber 70 mm ye ulaşmakta, kamera 70 mm olarak adlandırılmaktadır. Kullandığı film formatı da 70 mm’dir. Dev kameralar, mercekler ve bütçeler gerektiren bir formattır. 65 mm diye de anılmaktadır.

Işık kaynağı ile bir yüzey üzerinde bir aygıt kullanarak hareketli görüntü üretilebilir. Kapalı bir karanlık ortamın, bir kenarının ortasına delik açıldığında; delikten giren güneş ışığı, deliğin karşısındaki duvara yansır böylece deliğin önündeki nesnelerin görüntüsü, sağ-sol ve alt-üst ters olarak duvara yansır. Karanlık kutu olarak adlandırılan bu araç fotoğraf makinasının atası olarak kabul edilir.

Hareket sürecinin daha önceleri el ile resmedilerek gösterilmesi yerini 1850'li yıllarda ışık ve optik yoluyla, ışığa duyarlı yüzeye fotoğraf makinesi aracılığı ile görüntü kaydedilmesi sağlanmıştır. Bu görüntünün şeffaf bir yüzeye aktarılması ve belirli aralıklarla gösterilmesi hareket algısını yaratmaktadır. 1861 yılında kinemaskop adlı bir aygıtın geliştirilmesi ile fotoğrafın resmetme tekniği ile kaydedilmiş görüntülerin gösterimi yapılabilmiştir.

Kameralar temel olarak görüntüden yansıyan ışığı kaydeden cihaz olarak tanımlanabilir. Detaylı olarak açıklanacak olursa; kamera görüntüden yansıyan ışığı, mercekten yararlanarak bir düzenekte toplar, film kameralarında bulunan düzleme koyulan filme bu ışığı kaydeder. Kamerada bulunan bakaç yardımı ile kaydedilecek alanın izlenmesi sağlanır. Ancak format, kameralarda, boyut ya da biçimi ifade etmek için kullanılan bir kavramdır, kameranın bir unsuru değildir.

Filme çekilen görüntülerin televizyonda yayınlanabilmesi için gerekli olan dönüşüm görüntünün elektrik sinyaline çevrilmesi ile gerçekleşmektedir. Görüntü elektrik sinyaline çevrilmekte ve sinyal televizyon alıcısında görülebilir görüntüye çevrilmektedir. Bu işleme görüntünün telesine edilmesi denir.

1920'li yıllara kadar kamera elle döndürülen kol yardımı ile çalıştırılırdı. Mekanik olarak çalıştırılan bu kameralara "zemberekli" de denmekteydi. Kameramanın kurduğu bir zemberek boşalırken film kamera içinde hareket etmektedir. Çalışma süresince kısa aralıklarla zembereğin kurulması gerekmektedir.

Kameralar, çalışmak için bir güç kaynağına ihtiyaç duymaktadır. Şehir şebekesi ve benzeri bir elektrik kaynağından gelen akım, bir adaptör aracılığı ile kameranın kullandığı uygun akım ve gerilime dönüştürüldükten sonra kamera çalıştırılabilir. Ancak bu tip kameraların kablolar yüzünden hareket kabiliyetleri sınırlıdır. Zamanla güç kaynağını üzerinde taşıyan kameralar üretilmiştir. Aküler, kameralara hareket serbestliği vermektedir. Aküler hareketli kameralarda en çok kullanılan enerji kaynağı olmuştur.

Yukarıda verilmiş olan özellikler reflex olmayan kameralara aittir. Bakacına göre kameralar refleks kameralar ve refleks olmayan kameralar olarak ikiye ayrılmaktadır. Bakaç objektiften bağımsız bir yerde bulunduğundan film üzerine düşen görüntü ve bakaç görüntüsü birbirinden farklıdır.

Film boyutu ve görüntü kalitesi arasında doğrusal bir bağlantı bulunmaktadır. Görüntü kalitesi, filmin boyutları büyüdükçe artmaktadır. 8mm film boyutu daha düşük maliyetli çekim olanağı sağlarken 70mm ve üzeri yüksek maliyetlere mal olmaktadır. Çekilen çoğu sinema filmi için 35 mm tercih edilmektedir.

EFP kameraların stüdyo kameralarından en belirgin farkı; portatif, diğer değişle taşınabilir olmasıdır. Kayıt ünitelerini kendi gövdelerinde de bulundurabilen bu kameralar kablo aracılığı ile video kayıt cihazlarına bağlanabilir.

I-MAX kameraların hacimleri büyük ve ağırlıkları fazladır. Üç boyutlu çekebilen çeşidi de bulunur ve 3D olarak adlandırılır. Normal I-Max kameralar 19-45 kg arasındayken 3D I-max kameralar 109 kg'a ulaşmaktadır. Ancak daha hafif malzemeler kullanılarak da sağlam ve görece hafif olarak üretilmeye başlanmıştır.  I-Max kamera ile üç boyutlu çekimler için aynı gövde içinde insanın iki gözünün açısına uygun yerleştirilmiş objektiflerden iki ayrı makaraya film pozlanmaktadır.

Film: Yunanca, ayak tabanı anlamına gelen “pelma“ sözcüğünden gelmektedir. Fotoğrafçılık ile birlikte, hareketli görüntü sağlamaya yönelik aygıtlarda kullanılan malzemeyi ifade etmektedir.

1861 yılında kinemaskop adlı bir aygıtın geliştirilmesi ile fotoğrafın resmetme tekniği ile kaydedilmiş görüntülerin gösterimi yapılabilmiştir. Kinemaskop: Görmenin sisteminde hareketin algılanması kuralından yararlanan bu aygıt, bir hareket sürecinin pozlama yolu ile elde edilen durağan görüntülerini eksen üzerinde dönen bir çark yardımıyla yüzey üzerinde gösterebilmektedir.

Sinema tarihinde hareketin izlenebildiği ilk aygıt kineteskoptur. Thomas A. Edison tarafından 1891 yılında geliştirilen kineteskop, hareketli görüntünün kişisel olarak izlenebilmesi içindir. Kineteskop: Delikten bakma makinesi; film şeridi, bir dizi makara üzerinde ilerlerken kısa bir film bir izleyici tarafından izlenebilir.

Sinematograf: Yunanca hareket yazıcı anlamına gelmektedir.

Halka açık ilk başarılı film gösterisi 1895’te Auguste ve Louis Lumiere adlı Fransız kardeşlerin geliştirdikleri sinematograf ile Paris’te perdeye yansıtılarak gerçekleştirilmiştir.

I-Max kameralar diğer kameralardan farklı olarak filmi düşey değil, yatay olarak pozlamaktadır; 15 mm ile 70 mm boyutları arasındaki filmi kullanabilir.

35 mm kameralar, sinema sektöründe en çok kullanılan film boyutu olan 35 mm film ile çalışmaktadır. Görüntüsü sinema perdesi boyutlarında büyütülmeye elverişli olduğundan profesyonel çekimlerde kullanılar. Kullandığı film formatı 35 mm’dir.

En çok tercih edilen sınflandırma kullanım yerlerine göre olandır.