KAMERA TEKNİĞİNE GİRİŞ

Armes, modernleşme süreci içinde kitle iletişim araçlarının ve özellikle de kameranın bir resmetme aracı olarak gündeme gelmesini ve bu araçların sadece birer çoğaltma arcı olmaktan çıkıp sanatçıların bu araçları kullanmalarını, dönemin iktisadi yapısında üretici- tüketici ilişkisini sanatçı - sanat eseri - halk ilişkisi olarak örtüştüğünü ifade eder. Doğru cevap D'dir.

İmge, yeniden yaratılmış ya da yeniden üretilmiş görünümdür. İlk kez meydana geldiği yerden ve zamandan, bir iki dakikadan birkaç yüzyıla kadar değişebilen belirli bir süre için aslından kopmuş ve
saklanmış görünümlerdir. Doğru cevap E'dir.

Roland Barthes  (1915-1980),  Fotoğraf ya da film üç değişik uygulamanın nesnesidir, der; “yapan”, “maruz kalan” ve “bakan”dan oluşan bu üçlemenin daha yalın anlatımının da “işletici”, “izleyici” ve görüntünün “tayfı”dır. Doğru cevap A'dır.

1888 yılında George Eastman'ın ışığa duyarlı yüzey olarak selüloit tabanlı yeni bir yüzey geliştirdiğini duyurması ve 1890 yılında film adını verdiği bu yüzeyin üretimini yapmaya başlaması, yaşanan süreci hızlandıran bir gelişme olarak kabul edilir. Doğru cevap B'dir.

Thomas Alva Edison ve yardımcısı William Kennedy Laurie Dickson, Eastman'ın filmini kullanarak hareketli görüntü kaydetmeye yarayan kinetograf adlı aygıtı 1890 yılında ve hemen ardından da çekilen filmin gösterimini sağlayan kinetoskop adlı aygıtı 1891 yılında geliştirmiştir. Doğru cevap E'dir.

Lumiere kardeşler, sinematograf adlı aygıtlarıyla hem film çekimini, hem de gösterimini gerçekleştirebilmiş ve aynı anda kalabalık bir kitle tarafından izlenebilmesini sağlayarak gösterim mekanlarının sınırlılıklarını aşmışlardır.

1896 yılında ilk kez bir sinema filmi yani ilk kez hareketli görüntü üreten kamerayı izleyen Maksim Gorki (1868-1936), bu deneyimini özetlerken de benzer bir hayalden söz eder. Bu sessiz, renksiz ve hareket eden belli belirsiz görüntülerin oluşturduğu durumun, geleceğin görsel dünyasının ilk habercisi olduğunu şu sözlerle dile getirir:

"Dün gölgelerin krallığındaydım. Keşke oranın ne kadar acayip olduğunu bilebilseydiniz. Renk yok, ses yok. Orada her şey - yer, ağaçlar, insanlar, su, hava - grinin tek bir tonuna boyalı: Gri bir gökyüzünde gri güneş ışınları var;  gri yüzlerde, gri gözler ve ağaçların yaprakları kül gibi gri. Bu yaşam  değil, fakat yaşamın gölgesi, bu hareket değil fakat hareketin sessiz gölgesi". Doğru cevap C'dir.

Bir ışık kaynağı, mercek sistemi, cam üzerine çizilmiş bir resim ve imgenin yansıtıldığı beyaz yüzeyden oluşur. Sistemin çalışma prensibi oldukça basittir. Işık kaynağından gelen ışık, üzerine resim çizilmiş bir camdan geçirilerek, bir mercek sistemi ile beyaz bir yüzeye büyütülerek yansıtılır. 17. Yüzyıl’ın koşulları içinde gösteriyi izleyen izleyiciler, görüntünün oluşumunu büyülü bir ortam olarak algılamışlar ve bu aygıta da büyülü fener adını vermişlerdir. 1660’lı yılların sonuna doğru Avrupa’da sıkça görülen bu aygıtın daha sonra birden fazla görüntünün üst üste bindirilmesiyle hareket duygusu yaratmaya çalışan farklı örnekleri de geliştirilmiştir.

Görme sisteminde birbirine yakın duran nesneler arasındaki boşluğu doldurarak, gözün ağ tabakasında hiçbir hareket uyarısı olmadan, sürekli bir hareket algılama durumuna Görünürde hareket denir. Doğru cevap C'dir.

1888 yılında,  ışığa duyarlı yüzey olarak selüloit tabanlı yeni bir yüzey geliştirdiğini duyuran, 1890 yılında film adını verdiği bu yüzeyin üretimini yapmaya başlayan George Eastman’dır. (1854-1932)

Georges Melies, sihirbazlık numaralarını sinemayla birleştirmiştir. Zincirleme, kararma, bindirme, yavaşlatılmış ve hızlandırılmış çekim ve kameranın durdurulup çalıştırılmasıyla gerçekleştirdiği film hilelerine ek olarak tiyatrodaki dekor ve dramatizasyon ile öykü anlatmayı hedeflemiş ilk kişidir.

Edwin S. Porter, belgesel anlatımını öykü anlatımıyla birleştirerek farklı zaman ve mekan dilimlerini toplamış ve filmik zaman ve mekan kavramlarını tanımlamıştır. Ancak D. W. Griffith, farklı çekim ölçeklerini kullanarak öykü anlatımında paralel kurgu gibi anlatım tekniklerini birleştirmiş ve film dilinin gramerini oluşturan temel anlatım tekniklerini keşfetmiştir.

Kracauer, filmin ulusal işlevlerinin diğer ortamlardan daha etkin olmasının dört temel nedenini belirlerken film dilini bu temel nedenler arasında yerleştirmemektedir.