KAMERA TEKNİĞİNE GİRİŞ - Deneme Sınavı - 11

İlk çağlardan bugüne insanlar gerçeği resmetmeye, kaydetmeye çalışmışlardır. Mağara resimleri bu çabanın ilk örnekleri olarak gösterilebilir. Fotoğrafın bulunması ve daha sonrasında kameranın icadı ile gerçekliğe en yakın resmetme imkânına kavuşulmuştur.

İnsanın tarih boyunca farklı teknikler kullanarak ürettiği ve kullandığı görsel nesneler “imge” olarak tanımlanır.

Kamera icatlar çağı olarak adlandırılan bir dönemin ürünüdür. Görüntünün kaydedilmesi ve istendiğinde tekrar üretilmesi fizik, kimya gibi birçok farklı alanda yaşanan gelişmelerin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır.

Filmler sanatsal bir kullanımın yanı sıra ticari bir iş alanı olarak da kabul edilmektedir. Paralı olarak yapılan ilk gösterimden sonra bir iş kolu olarak görülen filmler zaman içinde kitlesel bir boyut kazanmış ve uzun bir süre boyunca kitle eğlencesi olarak görülmüştür. Filmler ancak bu yeni icadın kendine özgü anlatım olanaklarını geliştirmesi ile sanatsal bir değer taşımaya başlamıştır.

Lumiere Kardeşler, taşınabilir kameraları ile gündelik yaşamdan alınan konuları filme kaydetmişlerdir. Onlara göre kameranın temel işlevi bilgilendirmek ve belgelemektir. Lumiere Kardeşler’in bu tarzı daha sonra sinema tarihinde gerçekçi yaklaşım olarak adlandırılacak bir sinematografik anlatımın temellerini oluşturacaktır. Kamerayı bir gösterinin merkezine sokan ilk kişi ise Georges Melies olmuştur. Sihirbazlık numaralarıyla sinemayı birleştiren Melies, kamerayı hileli gösterilerin bir aracı olarak kullanmıştır. Zincirleme, kararma, bindirme, yavaşlatma ve hızlandırılmış çekim gibi birçok görsel etki yaratacak yeniliği ilk kez kullanmıştır.

Kameranın bu özelliği ile kitlelerin yeniden üretimi gerçekleştirilir. Sinemaya gelmiş olan kalabalık filmi izlerken artık bir topluluk değil bir kitle haline alır ve filmin sunduğu çerçeve doğrultusunda haz alır, eğitilir ya da propagandaya maruz bırakılır. Filmlerde ulusal kimliklerin ön plana çıkarılması, filmlerin bir ulus kurgusunun inşa edilmesinde kültürel bir öğe olarak kullanılmasına bir örnektir. Bu süreç kameranın kültürel bir öğe olduğunu ortaya koyar.

Sinemanın gelişim süreci içinde ortaya çıkan bir diğer önemli olgu ise, kameranın sinematografik anlatım için kaydettiği görüntülerin belirli bir dönem sonra toplumsal bir bellek oluşturulmasına katkıda bulunmasıdır. Birçok film temelde böyle bir bellek oluşturmayı amaçlamaz. Ancak kameranın karakteristiğinde var olan belgeleme olgusu, kaydedilen ve tarihsel bir süreç oluşturan film görüntüleri, bütünde bir toplumsal belleğin meydana gelmesine yol açar. Kameranın belgeleme özelliği ise, en başta ifade edilen, kameranın kaydeden bir iletişim aracı olmasında yatar.

II. Dünya Savaşı sonrasında televizyon yayınları için kullanılan kameralar hareketli görüntü üreten ve alt yapısı ile filmden farklılıklar gösteren görüntü üretme teknolojisine sahip kameralardır. Bu kameralar geliştirilmelerindeki temel amaç kaydetmek değil, görüntüyü elektronik bir ortamda üretip, bir yerden başka bir yere aktarmaktır. Optik olarak kameranın gövdesine giren ışığı elektronik sinyallere dönüştürürler. Bu sinyallerin yeniden görüntüye dönüştürüldüğü yer ise televizyon alıcılarının ekranlarıdır. Bütün bu süreç eşzamanlı olarak işler. Kameranın gördüğü görüntü ile monitörde oluşan görüntü eşzamanlıdır.

Sayısal kameraların analog sistemlere göre birçok avantajı bulunmaktadır. Görüntü aktarımında kaybın yaşanmaması, sayısal hale getirilen görüntünün farklı formatlara dönüştürülmesi ve aktarılması bunlardan bir kaçıdır.

Film: Yunanca, ayak tabanı anlamına gelen “pelma“ sözcüğünden gelmektedir. Fotoğrafçılık ile birlikte, hareketli görüntü sağlamaya yönelik aygıtlarda kullanılan malzemeyi ifade etmektedir.

Sinema tarihinde hareketin izlenebildiği ilk aygıt kineteskoptur. Thomas A. Edison tarafından 1891 yılında geliştirilen kineteskop, hareketli görüntünün kişisel olarak izlenebilmesi içindir. Kineteskop: Delikten bakma makinesi; film şeridi, bir dizi makara üzerinde ilerlerken kısa bir film bir izleyici tarafından izlenebilir.

Sinematograf: Yunanca hareket yazıcı anlamına gelmektedir.

Halka açık ilk başarılı film gösterisi 1895’te Auguste ve Louis Lumiere adlı Fransız kardeşlerin geliştirdikleri sinematograf ile Paris’te perdeye yansıtılarak gerçekleştirilmiştir.

I-Max kameralar diğer kameralardan farklı olarak filmi düşey değil, yatay olarak pozlamaktadır; 15 mm ile 70 mm boyutları arasındaki filmi kullanabilir.

35 mm kameralar, sinema sektöründe en çok kullanılan film boyutu olan 35 mm film ile çalışmaktadır. Görüntüsü sinema perdesi boyutlarında büyütülmeye elverişli olduğundan profesyonel çekimlerde kullanılar. Kullandığı film formatı 35 mm’dir.

En çok tercih edilen sınflandırma kullanım yerlerine göre olandır.

Üzerine ışığı dalga uzunluğuna göre hassas bir şekilde yansıtmak için kullanılan prizmadır. Objektiften gelen ışığı üç renge (kırmızı, yeşil, mavi) ayrıştıran prizma olarak da tarif edilebilir.

Analog kayıt yapabilen kameralar görüntüyü kaynağındaki biçimi ile alabilen kameralardır. Görüntü elektriksel sinyallere çevrilerek alınır.

Bir görüntünün bir başka ortama (kaset, hard disk vb.) aktarılmasına veya kopyalanmasında ortam şartları ve kullanılan medya türüne göre belirli bir kayıp yaşanır. Bu kayba sinema ve televizyon alanında jenerasyon kaybı denir. Bu görüntü kaybının nedenleri arasında başta bant aşınması gelmektedir.

Televizyon çalışmalarının başlamasıyla birlikte görüntünün kaydedilmesinde ilerleme yaşanmıştır. Kayıt işlemi kimyasal alandan elektrik ve elektronik alana geçmiştir. Film teknolojisinde görüntü kimyasal bir süreç ile kaydedilirken televizyonda kullanılan görüntü, kameradaki optikten geçtikten sonra elektriksel sinyale dönüşmekte ve manyetik bantlara kaydedilmektedir. Bu kaydedilen görüntüye video denmektedir.