İŞLETME FONKSİYONLARI

Muhasebenin birinci işlevi; finansal nitelikli işlemleri
kaydetme, sınıflandırma ve özetlemedir. Muhasebenin ikinci işlevi ise analiz etme ve yorumlamadır

Bilginin Karşılaştırılabilirliği: Bilgi kullanıcıları genellikle sunulan bilgileri o işletmenin geçmiş yıllarına ilişkin bilgileri ile karşılaştırarak değişim trendini görebilmeyi, yorumlayabilmeyi isterler. Bu nedenle muhasebe süreci sonunda üretilen bilginin yıllar itibarıyla karşılaştırılabilir olması gerekmektedir. Ancak karşılaştırılabilirlik özelliği bununla da sınırlı değildir. Bu özellik daha geniş kapsamlı bir gereksinim ile ilgilidir. Bilgi kullanıcıları işletmeye ilişkin üretilen finansal bilgileri analiz etmek için işletme ile aynı sektörde yer alan diğer işletmeler ile karşılaştırmak ister. Hatta bazen sektörler arasında karşılaştırmaya da gereksinim duyabilirler. Bu nedenle muhasebe sürecinden üretilen bilginin hem işletmeler arasında hem de yıllar itibarıyla karşılaştırılabilir nitelikte olması son derece önemli bir özelliktir.

Muhasebe sürecinin iç bilgi kullanıcıları; işletme sahip ve ortakları, yöneticiler ve çalışanlardır. Muhasebe sürecinin dış bilgi kullanıcıları; yatırımcılar, kredi verenler, devlet ve diğer kullanıcılar.

Parayla Ölçme Kavramı: Bu kavram parayla ölçülebilen finansal nitelikli işlemlerin
muhasebeye ortak bir ölçü olarak para birimiyle yansıtılmasını ifade eder. Buna göre tüm muhasebe süreçlerinde ulusal para birimi kullanılır.

Finansal tablo kullanıcılarının doğru kararlar almalarını yardımcı olacak ölçüde bilginin yeterli, açık ve anlaşılır olmasını gerektiren kavramdır.

Özün Önceliği Kavramı: Bu kavram, işlemlerin muhasebe sürecine yansıtılmasında, gerekli olduğu durumlarda biçimlerinden çok özlerinin esas alınması gereğini ifade eder.

İşletmenin sahip olduğu ve gelecekte fayda sağlaması beklenen ekonomik değerlere varlık denir.

İşletme varlıklarını sağlayan tarafların, varlıklar
üzerinde haklarına kaynak denir.
İşletme sahiplerinin varlıklar üzerindeki haklarına özkaynaklar denir.
İşletmeye finansman kaynağı sağlayan, sahipler
dışındaki üçüncü tarafların varlıklar üzerindeki
haklarına yabancı kaynaklar denir.

Bu eşitliği gördüğümüz yani varlık kaynak yapısını gördüğümüz finansal tabloya “Bilanço” adı verilmektedir.

Tüm hesapların sol taraflarına Borç Tarafı, sağ taraflarına ise
Alacak Tarafı denilmektedir.

Bugünkü muhasebe sürecinin kavramsal temelini çift taraflı kayıt yöntemi oluşturmaktadır.

Muhasebenin birinci işlevini yerine getirebilmesi için kaydetme, sınıflandırma ve özetleme sistematiği çerçevesinde yürütülmesi gerekir.

Finansal bilginin kanıtlanabilirliği farklı taraflarca yürütülecek bir muhasebe süreci olsa bile sonuçta aynı finansal bilgilerin üretilmesi anlamına gelmektedir.

Devlet muhasebe sürecinin dış kullanıcıları arasında yer alır.

Devlet tahsil edeceği vergiler nedeniyle muhasebe sürecinin dış bilgi kullanıcıları arasında yer alır.

İşletmenin gelir ve giderlerinin tahakkuk esasına göre muhasebeleştirilmesi dönemsellik kavramının bir gereğidir.

İşletmenin sahip olduğu ve gelecekte fayda sağlaması beklenen ekonomik değerlere varlık adı verilir.

İşletme sahiplerinin varlıklar üzerindeki hakları özkaynaklar olarak adlandırılır.

Temel muhasebe eşitliği bilanço eşitliği olarak da bilinir.

İşletmelerin finansal tabloları üretme sürecini ifade eden kavram muhasebe döngüsüdür.