İŞLETME FİNANSMANI - Deneme Sınavı - 5

1. Yönetim analizi

2. Yatırım analizi

3. Kredi analizi

Şirketin politika ve yöntemleri finansal
analist tarafından belirlenmelidir

Bilanço

Tasfiye Değeri; işletmenin faaliyetlerine son
verilmesi ve tasfiyesi durumunda hesaplanan değerdir. İşletmenin tasfiyesiyle işletme varlıklarının
satışından elde edilen gelir ile işletme borçlarının
ödenmesinden sonra kalan tutar tasfiye değeri olarak tanımlanmaktadır. Tasfiye bedelinin hesaplanabilmesi için işletmenin faaliyetlerine son verilmesi
gerekmektedir. Böyle bir durumda acil ve zorunlu satışlar ile hesaplanan değer piyasa şartlarının altında kalacaktır. Bu sebeple, bir varlığın tasfiye değeri
muhtemelen piyasa değeri veya gerçek değerinden
daha düşük olacaktır (McMenamin, 2005).

Dönen varlıklar

Hazır Değerler

Nominal değer; menkul kıymetin piyasa değerinin aksine ihraççısı tarafından belirlenen itibari
değerdir. Diğer bir ifade ile menkul kıymet ihraç
edildiğinde üzerinde yazılı olan değeri temsil etmektedir. Piyasa değeri gibi arz ve talebe göre değişiklik göstermeyip sabit kalmaktadır. İhraç edilen
menkul kıymetin tahvil olması durumunda, nominal değer tahvilin vadesi sonunda ödenecek bedeli
göstermektedir.

Ticari borçlar

Cari Oran

İşletme değeri ve özsermaye değeri; işletme değeri, bir işletme tarafından yaratılacak tüm gelecekteki
tahmini nakit akışlarının bugüne indirgenmesi ile elde edilmektedir. Özkaynak değeri ise hissedarların
sahip olduğu adi ve imtiyazlı pay senetlerinin diğer bir ifade ile özsermayeye olan nakit akışlarının bugüne indirgenmesi ile hesaplanmaktadır. Özsermaye değeri işletme hissedarları açısından önem arz ederken
işletme değeri sadece hissedarlar değil işletme gelirlerinde hak sahibi olan bütün taraflar açısından önem
taşımaktadır.
İşletme Değeri = İşletmenin Kreditör ve Ortakları İçin Toplam Değeri
Öz Kaynak Değeri = İşletmenin Ortakları İçin Değeri

Finansal Nakit Akışları

Nakit başta olmak üzere fonlar işletmenin oksijenidir, fonlar işletmeyi besler. Nakit ve nakit benzeri varlıklar olmadan işletme faaliyetleri durur.

Yöneticiler, yatırımlar, faaliyetler ve finansman konusunda işletme sistemi içindeki günlük kararlardan ve dışsal koşullardan kaynaklanan ve işletmeyi etkileyen nakit hareketlerini iyi bir şekilde anlamalıdır. Çünkü bu kararlar ve olaylar işletmenin faturalarını ödeme, tedarikçilerden ve borç verenlerden kredi alma, müşterilerine kredi açma ve işletmenin ürün ve hizmetlerine yönelik talebi karşılayan bir faaliyet düzeyini sürdürme kabiliyetini etkilemektedir. Nihayetinde, bu kararların birleşik etkisi ise hissedar değerini etkilemekte, işletme tarafından elde edilen net nakit akışlarının, zaman içinde piyasanın beklentilerini aşması durumunda hissedar değeri yaratılmaktadır.

Üretim işletmeleri için, önemli miktarda fon akışının gerçekleştiği üretim döngüleri son derece önemlidir. Üretim döngüsü hammaddelerin alımından tamamlanmış ürünlerin üretimine kadar geçen zaman aralığını ifade etmektedir.

Üretim sürecinin sonunda elde edilen ürünler müşterilere satılmaya hazır hâle gelir. Böylece işletme satış döngüsüne geçebilir. Satış döngüsü müşteri ile ilk iletişim kurulduğu zaman ile gerçek bir siparişin verildiği süre arasındaki farkı ifade etmektedir.

İşletme ilk olarak üretim sürecinde kullanılacak hammadde ve malzemeler için harcama yapmaktadır. Bu alımların bir kısmı nakitle gerçekleştirilirken bir kısmı tedarikçinin tanıdığı vadeye bağlı olarak kredili olarak gerçek­leştirilmektedir. İşletmede üretim başladığında, temel bir dönüşüm süreci yaşanmaktadır. Mev­cut nakdin bir kısmı, haftalık ücretlerin ve diğer devam eden masrafların ödenmesi için kullanılır. Hammaddeler ve malzemeler stoklardan çekilir ve üretim araçlarında kullanılır. İhtiyaç duyulması durumunda stoklar ek kredi ile tamamlanır. Elekt­rik ve akaryakıt gibi bazı işletme giderleri için öde­meler gerçekleştirilir. Tesis ve ekipmanın kullanı­mı ise dönüşüm sürecinin maliyetinin bir parçası hâline gelen amortisman şeklinde yansıtılır. Ben­zer şekilde, tüm patentler ve lisanslar amortismana tabi tutulur ve üretim maliyetine yansıtılır. Ürün­ler tamamlandıkça depolara taşınır ve maliyetleri tamamlanmış ürün stoklarına eklenir. İşletmenin üretim döngüsü uzadıkça bahsi geçen işlemler için ihtiyaç duyulan fon miktarı da artmaktadır.

Duran varlıklar ticari amaçtan çok üretim faaliyetlerinde kullanılmak amacıyla alınan ve faaliyetlerde birden fazla kez kullanılması düşünülen ve işletmeye uzun dönemler boyunca yarar sağlayan varlıklardır. Sabit varlıklara yapılan yatırımlar sermaye bütçelemesinin konusu iken, dönen varlık kalemlerine yapılan yatırımlar çalışma sermayesi yönetimi kapsamında ele alınmaktadır.

Bir yıl duran varlıklar ile dönen varlıklar arasındaki sınırı belirleyen süredir. Bununla birlikte, faaliyet döngüsü olarak adlandırılan bu süre işletmenin faaliyet gösterdiği endüstriye göre değişebilmektedir.

İşletmenin duran varlıkları bina, arazi, tesis, makine, demirbaş gibi varlıklar iken dönen varlıklar aşağıdaki kalemlerden oluşmaktadır (Bhat, 2008, s. 53):

Sürekli çalışma sermayesi, işletmelerin olağan faaliyetle­rini yürütebilmesi için fonlarından devamlı olarak ayırması zorunlu olan miktarı ifade etmektedir. Diğer bir ifadeyle, faaliyetlerin sorunsuz bir şe­kilde yürütülmesi için işletmenin bulundurması gereken minimum dönen varlık miktarı, sürekli çalışma sermayesi olarak adlandırılmaktadır.