İŞLETME FİNANSMANI - Deneme Sınavı - 8

Uzun vadeli finansman kaynağı gereksinimi, genellikle işletmenin tesislerinin kuruluş dönemlerinde veya büyük yatırım dönemlerinde ortaya çıkmaktadır. İşletmeler duran varlıklarını finanse edebilmek
için uzun süreli finansman kaynaklarına ihtiyaç duyarlar. İhtiyaç duyulan uzun süreli finansman öz kaynaklardan veya yabancı kaynaklardan sağlanır. İşletmenin ortakları tarafından işletmeye sağlanan fonlar öz kaynakları oluşturur. Yabancı kaynaklardan uzun süreli finansman ise borçlanma yoluyla yapılır (Büker, Aşıkoğlu ve Sevil, 2018). İşletme yöneticileri finansman kararları alırken borçlanma araçlarının risklerini dikkate almalıdır. Borçlanma maliyetinin azalmasına yardımcı olan, koşulları ağır olmayan ve gelecekte ortaya çıkabilecek borçlanma gereksinimlerine yönelik esneklik
sağlayan borçlanma araçları tercih edilmelidir. Özetle, işletmeler uzun vadeli finansman sağlarken şu faktörleri göz önünde bulundurmalıdır:
• Maliyet
• Risk
• Esneklik
• Vade
• Ortakların işletmedeki kontrolü

İşletmelerin değer yaratması; ekonominin daha sağlam ve daha güçlü olmasını
sağlamakta, istihdam olanakları yaratmakta, yaşam standartlarını yükseltmekte ve bireyler için önemli fırsatlar sunmaktadır.

Bu bağlamda ekonomik çevre, kaynakların ve işletmeler tarafından sunulan ürünlerin
tüketildiği, bununla birlikte gelirlerin paylaşıldığı genel bir ortamı ifade etmektedir

Girişimciliğin desteklenmesi, işletmelerin faaliyete geçmesi, büyüyebilmesi ve hatta iflas etmelerini etkileyen en önemli siyasi çevre faktörü devlettir

Sosyokültürel çevre; işletmenin bulunduğu
toplumda insanların alışkanlıklarını, değerlerini, tutumlarını ve davranış şekillerini oluşturan
ve aynı zamanda etkileyen farklı unsurların yer
aldığı çevredir

Ayrıca artan küreselleşme ve uluslararası ticaret
göz önüne alındığında demografik değişimin etkisi,
işletmeler için ulusal olduğu kadar uluslararası bir
boyuta da sahiptir

Buna göre, işletmelerin teknolojiyi kullanma yolları; iletişim ve bilgi yönetimi, operasyonlar ile ürün tasarımı ve Ar-ge olmak üzere üç gruba ayrılmaktadır

Teknolojik çevre unsurları işletmelere maliyet,
verimlilik, kalite, süreçler vb. pek çok konuda
avantajlar sağlamaktadır

Bu bağlamda temiz enerji, sera gazı salınımı, iklim değişiklikleri ve atıkların dönüşümü ekolojik çevrenin
temel unsurları arasında sayılabilir.

İletişim olanaklarının artması, altyapı ve ulaşım sistemlerinin gelişmesi, piyasaların
homojenleşmesi ve politik istikrar uluslararasılaşmayı teşvik eden temel unsurlar
olarak ön plana çıkmaktadır.

Bir projenin yatırım kararını vermede kullanılan bir başka yöntem Karlılık Endeksi (KE) yöntemidir. Bu yöntemde bir yatırım projesinin yatırım yapılabilir olup olmadığına projenin gelecekte sağlayacağı nakit akışlarının bugünkü değerini proje maliyetine bölerek karar vermektedir. Sonuçta yatırımın gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değerini proje maliyetine böldüğümüzde bulunan sonucun kabul edilebilir bir proje için 1 den büyük olması gerekmektedir (Keown vd., 2006). Bu kapsamda; Kârlılık Endeksi (KE) = Bugünkü Değer (BD) / Proje Maliyeti (PM)
KE hesaplanırken izlenecek adımlar aşağıdaki gibidir:
1.Adım: Gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değeri hesaplanmalıdır.
2.Adım: Gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değeri yatırımın maliyetine bölünmelidir.
3.Adım: İkinci adımda bulunan sonuç 1’den büyükse projeye yatırım kararı kabul, sonuç 1’den küçükse projeye yatırım kararı reddedilecektir.

İç Karlılık Oranı (İKO) veya diğer bir deyişle İç Verim Oranı (İVO), bir sermaye yatırımından elde edilen getiri olarak tanımlanabilir. Basit bir şekilde İKO, bir proje yatırımının gelecekte sağlayacağı nakit akışlarının şimdiki değerini projenin başlangıç maliyetine eşitleyen getiri oranıdır

Yatırım projelerini değerlendirmede kullanılan dinamik yöntemler; net bugünkü değer, kârlılık indeksi, iç kârlılık oranı ve dinamik geri ödeme süresi yöntemleridir

Ortalama getiri oranı yöntemi esasen ortalama karı ortalama sermaye yatırımının bir yüzdesi olarak ifade eden yöntemdir. Bu yöntemin kullanılmasındaki amaç, bir projeden elde edilmesi beklenen getirinin önceden belirtilmiş bir limitle karşılaştırmaktır. Ortalama getiri oranını farklı farklı yaklaşımlara göre ölçmek mümkündür. Bu yaklaşım ortalama getiri oranı yıllık pozitif nakit akımına sahip bir projenin ortalama yıllık karının ortalama yıllık yatırıma bölünmesiyle hesaplanmasıdır.

Projenin başlangıç yatırımını karşılaması için geçen sürenin ne kadar olduğunu hesaplayan yöntem geri ödeme süresi yöntemidir. Bir yatırım projesini tek başına statik geri ödeme süresi yöntemine dayalı değerlendirmek uygun bir analiz değildir. Çünkü geri ödeme süresinden sonra ortaya çıkan herhangi bir maliyet ve gelir bu yöntemde tamamen göz ardı edilmektedir. Ayrıca şirketin belirlediği standartlar subjektiftir. Bu yöntem paranın zaman değerini ve istenen getiri oranını dikkate almaz (Götze vd., 2008).

Statik Geri Ödeme Süresi = Toplam Yatırım Tutarı/Ortalama Net Nakit Girişi 

Statik Geri Ödeme Süresi =247000/79650=3,10 yıl 

olarak hesaplanır.

Bir işletmede yatırım kararı vermede çok sayıda yöntemden faydalanılabilir. Yatırım projelerini değerlendirmede kullanılan statik yöntemler; maliyet karşılaştırma yöntemi, kar karşılaştırma yöntemi, ortalama getiri oranı yöntemi, statik geri ödeme süresi yöntemleridir.

Bir işletme yöneticisi herhangi bir projenin yatırım kararını gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değerini hesaplayarak vermektedir. Yatırımın gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değeri proje maliyetinden büyük olmalıdır. Bu kapsamda Net Bugünkü Değer (NBD) yatırımın gelecekteki nakit akışlarının bugünkü değeri ile proje maliyeti arasındaki farkı temsil etmektedir.