İSLAM MEZHEPLERİ TARİHİ - Deneme Sınavı - 17

efdal-mefdul görüşü zeydilerin imamet anlayışını anlatır.

Usuliler akla önem verirler. onlar için ahbarın yanında akıl da vardır.

İmamiye günümüzde İran İslam Cumhuriyetinin resmi mezhebidir fakat ilk defa Safevi devletinin resmi mezhebi olmuştur.

İmâmiyye’ye göre tevhid kendi içinde dört esasa dayanır.

İmamiyenin Tevhid-i haber isimde bir tevhid esası yoktur.

İmamiyeye göre imamete inanmak mezhebi bir şarttır. yani imamiyeye özeldir.

imamiyenin hulül anlayışı yoktur

İmamiyenin bu görüşüne dönüş anlamına gelen rec'at denir.

İmâmiyye’nin, Ehl-i Sünnet gibi, şerî hükümlerin kaynağı kabul ettiği dört asıl, Kitab, Sünnet, İcmâ ve Akıl’dır.

907/1501 yılında İran’da Safevîler devletinin kurulmasıyla birlikte, devletin resmî mezhebi ilan edilen İmâmiyye Şîası, tarihte ilk kez resmî devlet desteğine kavuşmuştur.

İmâmiyye Şîası, ilk defa Büveyhîler zamanında akidelerini serbest bir şekilde yazmak ve yaymak imkanını elde etti.

İctihadı reddeden ahbârî ekolün Şiî düşüncesine getirdiği donukluğu ve taklit ruhunu izale etmeye çalışan usûlî ekol, Muhakkık Hillî (ö. 676/127), Allâme Hillî (ö. 726/1326), Behbehânî (ö. 1205/1790) ve Şeyh Murtazâ Ensârî (ö. 1281/1864) gibi meşhur alimleri vasıtasıyla günümüze kadar Şiî düşüncesine hükmetmiştir.

Soruda bahsedilen Şiilik kolu İmamiyyedir.

İmamiyye, İran'dan sonra en çok Irak'ta güçlüdür.

Zeydiyye tabiri, İmamiyye için kullanılmaz.

Bu farklılıklar Cafer-i Sadık döneminde başlamıştır.

İmâmî fikirlerin hicri 3/9. asrın sonlarına doğru ilanıyla birlikte, erken dönem Şîa tarihi, dönemin müelliflerince yeniden ele alındı ve son gelinen aşamada genel kabul görmüş inançlara uyumlu hale getirilmeye çalışıldı.

Ali b. İbrahim, on iki rakamıyla ilgili bazı rivayetlere yer verdiği kitabının bir yerinde, Hızır’ın Hz. Ali ve oğlu Hasan’la karşılaştığında, onlara, on iki imamın her birinin ismini açıkladığı meşhur rivayeti gündeme getirmiştir.

On iki imamla ilgili rivayetler, Küleynî’nin Usûlü’lKâfî adlı eseriyle karar bulmuştur.

Hz. Ali, Ehl-i Sünnet’e göre Hulefâ-i Râşidîn’in dördüncüsü, Şiîlere göre iseilk imamdır.