İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİNİN TEMELLERİ

İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 2012 yılında yürürlüğe girmesinden itibaren ülkemizde iş yerlerinde iş sağlığı ve güvenliği organizasyonu konusu da önemli ölçüde gelişmeler ve kazanımlar elde edilmiştir. Bu Kanun’da iş yerlerin organizasyonu açısından en önemli gelişmelerden birisi, Kanun’un sadece işçileri değil tüm çalışanları iş sağlığı ve güvenliği kuralları kapsamına almış olmasıdır. (Doğru Yanıt A Şıkkıdır.)

İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) Kanunu’nun iş sağlığı ve güvenliği hizmetleri başlıklı 6. maddesi uyarınca işverenin; mesleki risklerin önlenmesi ve bu risklerden korunulmasına yönelik çalışmaları da kapsayacak, iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin sunulması için işverenin iş güvenliği uzmanı, iş yeri hekimi ve on ve daha fazla çalışanı olan çok tehlikeli sınıfta yer alan iş yerlerinde diğer sağlık personeli görevlendirmek zorundadır. (Doğru Yanıt B Şıkkıdır.)

Mesleki risklerin önlenmesi ve bu risklerden korunulmasına yönelik çalışmaları da kapsayacak, iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin sunulması için işveren; çalışanları arasından iş güvenliği uzmanı, iş yeri hekimi ve on ve daha fazla çalışanı olan çok tehlikeli sınıfta yer alan iş yerlerinde diğer sağlık personeli görevlendirir. Çalışanları arasında belirlenen niteliklere sahip personel bulunmaması hâlinde, bu hizmetin tamamını veya bir kısmını ortak sağlık ve güvenlik birimlerinden hizmet alarak yerine getirebilir. (Doğru Yanıt C Şıkkıdır.)

İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) Kanunu’nun kabul edilmesinden sonra 2012’de tüm işletmeler için iş güvenliği uzmanları istihdamı genel bir gereklilik haline gelmiştir. 6331 sayılı İş Sağlığı ve Kanunu uyarınca işverenler, iş yerlerinde alınması gereken iş sağlığı ve güvenliği tedbirlerinin belirlenmesi ve uygulanmasının izlenmesi, iş kazası ve meslek hastalıklarının önlenmesi, çalışanların ilk yardım ve acil tedavi ile koruyucu sağlık ve güvenlik hizmetlerinin yürütülmesi ile yükümlüdür. (Doğru Yanıt D Şıkkıdır.)

2003 yılında İş Kanunu’ndaki değişikliklerden biri, işletmelerin iş güvenliği uzmanları istihdam etme zorunluluğuydu. Bu kanun başlangıçta yalnızca 50’den fazla çalışan istihdam eden iş yerlerine uygulanmıştır; İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) Kanunu’nun kabul edilmesinden sonra 2012’de tüm işletmeler için iş güvenliği uzmanları istihdamı genel bir gereklilik haline gelmiştir. (Doğru Yanıt E Şıkkıdır.)

6331 sayılı İş Sağlığı ve Kanunu uyarınca işverenler, iş yerlerinde alınması gereken iş sağlığı ve güvenliği tedbirlerinin belirlenmesi ve uygulanmasının izlenmesi, iş kazası ve meslek hastalıklarının önlenmesi, çalışanların ilk yardım ve acil tedavi ile koruyucu sağlık ve güvenlik hizmetlerinin yürütülmesi ile yükümlüdür. Buna binaen; İşverenin genel yükümlülükleri, Kanun’un 4 üncü maddesinde düzenlenmiş olup bütün işverenlere "İş yerinde risk değerlendirmesi yapılması, acil durum planlarının hazırlanması, yangınla mücadele ve ilk yardım çalışmalarının yapılması, tahliye planının yapılması, iş kazası ve meslek hastalıklarının kayıt ve bildiriminin yapılması, sağlık gözetiminin gerçekleştirilmesi, çalışanların bilgilendirilmesi" yükümlülüğü getirilmiştir. (Doğru Yanıt A Şıkkıdır.)

6331 sayılı İş Sağlığı ve Kanunu uyarınca işverenler, iş yerlerinde alınması gereken iş sağlığı ve güvenliği tedbirlerinin belirlenmesi ve uygulanmasının izlenmesi, iş kazası ve meslek hastalıklarının önlenmesi, çalışanların ilk yardım ve acil tedavi ile koruyucu sağlık ve güvenlik hizmetlerinin yürütülmesi ile yükümlüdür. (Doğru Yanıt B Şıkkıdır.)

İş sağlığı ve güvenliği hizmetleri yani iş güvenliği ve iş yeri hekimi ücretleri birçok küçük işletmenin zorlandıkları maliyet oluşturabilmektedir. Devlet, iş sağlığı ve güvenliği kültürü oluşturmak adına belirli koşullarda maddi destek vererek bu sahada zorlanan işletmeleri iş sağlığı ve güvenliği konusunda teşvik etmektedir. İş yerlerinde iş sağlığı ve güvenliği (İSG) alanında gerekli tedbirlerin alınması ve İSG hizmetlerinin sağlanması amacıyla Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’nca işverenlere destek  sağlanmaktadır. (Doğru Yanıt C Şıkkıdır.)

İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik’in ‘Tanımlar’ başlıklı 4 üncü maddesinde iş güvenliği uzmanı tanımı şu şekilde yapılmıştır;
İş güvenliği uzmanı; iş sağlığı ve güvenliği alanında görev yapmak üzere Bakanlıkça yetkilendirilmiş, iş güvenliği uzmanlığı belgesine sahip, Bakanlık ve ilgili kuruluşlarında çalışma hayatını denetleyen müfettişler ile mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları ile teknik eleman şeklinde tanımlanmış, Teknik eleman olarak ise; teknik öğretmenler, fizikçi, kimyager veya biyolog unvanına sahip olanlar ile üniversitelerin meslek yüksekokullarının iş sağlığı ve güvenliği programı mezunları sayılmıştır. (Doğru Yanıt D Şıkkıdır.)

İş güvenliği uzmanı, çalışanları korumanın yanı sıra üretim ve işletmenin güvenliğini sağlayan uygulamaların hayata geçirilmesinde, işverene rehberlik etmek, risk değerlendirmesi yapmak, çalışma ortamı gözetimi, eğitim, bilgilendirme ve kayıt tutma gibi iş kazalarının önlenmesi açısından çok önemli görevleri üstlenmektedir. Bu nedenle, iş güvenliği uzmanının, iş yerinin planlanması, kurulması
ve organizasyonunun her aşamasında söz sahibi olması gerekir. Çünkü, iş sağlığı ve güvenliği faaliyetlerinin etkin olması ve buna bağlı olarak da iş kazalarının önlenmesi iş sağlığı ve güvenliği uzmanlarının sorumluluğundadır. Ayrıca, iş güvenliği uzmanının diğer bir önemli sorumluluğu da iş yerinde belirlediği uygunsuzlukları ilgili mercilere iletmektir. Bu uygunsuzluklar arasında, iş kazası ve meslek hastalığına neden olacak önemli hayati eksiklikler belirlemek olduğu gibi, çalışanları bilinçlendirmeye yarayacak iş sağlığı ve güvenliği konuları ile ilgili eğitim eksiklikleri de olabilir. (Doğru Yanıt E Şıkkıdır.)

Uluslarararası Çalışma Örgütü, ILO, 2017 yılında yayınladığı ‘İş Güvenliği Uzmanlarının Görev ve Sorumluluklarının Yürütülmesi ile ilgili Araştırma’ raporunda; Türkiye, geçtiğimiz on beş yıl içinde ulusal iş sağlığı ve güvenliği (İSG) sisteminin, koruyucu önlemler ve risk değerlendirmesi için ulusal ve iş yeri düzeyinde gereksinimler doğrultusunda, hem Avrupa Birliği (AB) hem de Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) standartlarına uyumlu hâle getirilmesi sürecine girmiştir. Bu bağlamda, 89/391 AB Direktifi ve 1981 tarihli ILO İş Sağlığı ve Güvenliği Sözleşmesi (No. 155) temel alınmıştır. Odağına İSG’yi alan bu süreç, 2003 yılında temel hukuki İSG gerekliliklerinin İş Kanunu’na (4857 sayılı Kanun) dâhil edilmesiyle başlatılmıştır. Bu süreç, 2012 yılında müstakil bir İSG Kanunu’nun (6331 sayılı Kanun) yürürlüğe girmesiyle devam etmiştir. İlgili yönetmeliklerin ve tüzüklerin revizyonu 2016 yılında sonuçlandırılmıştır. Süreç, Türkiye’nin ilgili ILO Sözleşmelerini onaylayabilmesi için bir temel oluşturmuştur. Türkiye, 2005 yılında 155 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Sözleşmesi’ni, 161 sayılı İş Sağlığı Hizmetleri Sözleşmesi’ni onaylamıştır. Son dönemde ise, 2014 yılında 187 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliğini Geliştirme Çerçeve Sözleşmesi’ni, 2016’da ise 167 sayılı İnşaat İşlerinde Güvenlik ve Sağlık Sözleşmesi ile 176 sayılı Madenlerde Güvenlik ve Sağlık Sözleşmesi’ni onaylamıştır. Türkiye, 81 sayılı İş Teftiş Kurulu Sözleşmesi’ni ise 1951’de onaylamıştır. Uluslararası Çalışma Örgütü, ILO, 155 ve 161 sayılı sözleşmeler gereği bu hükümlerin Türkiye tarafından uygulanması bağlamında söz hakkına sahiptir.

İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) Kanunu’nun iş sağlığı ve güvenliği hizmetleri başlıklı 6 ncı maddesi uyarınca işverenin; mesleki risklerin önlenmesi ve bu risklerden korunulmasına yönelik çalışmaları da kapsayacak, iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin sunulması için işverenin iş güvenliği uzmanı, iş yeri hekimi ve on ve daha fazla çalışanı olan çok tehlikeli sınıfta yer alan iş yerlerinde diğer sağlık personeli görevlendirmek zorundadır.

Prime esas kazanç alt sınırı, her yıl Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı tarafından ilan edilir. 2019 yılı için, günlük alt sınır, 85,28 TL; aylık alt sınır, 2.558,40 TL olarak belirlenmiştir.İş yerlerinde iş sağlığı ve güvenliği (İSG) alanında gerekli tedbirlerin alınması ve İSG hizmetlerinin sağlanması amacıyla Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’nca işverenlere iki ayrı destek mekanizması sağlanmaktadır. a. Bu desteklerden birincisi; 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 7 nci maddesi gereğince bir ile yedi çalışanı bulunan tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan yaklaşık 589.395 iş yeri ve 1.677.641 çalışan için sağlanan iş sağlığı ve güvenliği hizmetleri desteğidir. Çalışan sayısı hesaplanırken, iş yerinin diğer şubelerinde çalışanlar ve alt işveren çalışanları da dikkate alınır. Yani destek almaya hak kazanabilmek için iş yerinde ve iş yerinin şubelerinde çalışan asıl işveren ve alt işverene bağlı çalışanların sayısı dokuzu geçmemelidir. Ay içinde yıllık izin, hastalık gibi nedenlerle çalışmayan ve ücret ödenmeyen çalışanların sayısı da dikkate alınır. Ayrıca ay içinde giriş çıkış yapan çalışan sayısı da toplam sayıya dahil edilir. Bu destek kapsamında iş yerinde iş sağlığı ve güvenliği hizmetini alan işverenlere, Sosyal Güvenlik Kurumu, SGK, il ve ilçe merkezlerine başvurmaları hâlinde üçer aylık periyotlarda 2019 yılı Sosyal Güvenlik Kurumu rakamlarına göre; Tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan iş yerleri için sağlanacak iş sağlığı ve güvenliği hizmet bedelinin sigortalı başına günlük miktarı, 16 yaşından büyük sigortalılar için belirlenen prime esas kazanç alt sınırının günlük tutarının sırasıyla %1,4 ve %1,6’sıdır. Prime esas kazanç alt sınırı, her yıl Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı tarafından ilan edilir. 2019 yılı için, günlük alt sınır, 85,28 TL; aylık alt sınır, 2.558,40 TL olarak belirlenmiştir. Buna göre, tehlikeli sınıftaki bir iş yeri her ayın tamamında çalışan personeli için 25,82 TL desteğe hak kazanabilir. Destekten yararlanma sınırı olan dokuz kişi üzerinden hesaplanırsa, tehlikeli sınıftaki bir iş yerinin aylık alabileceği en yüksek destek tutarı 322 TL, çok tehlikeli sınıftaki işyerinin ise 368 TL olacaktır.

İkinci destek mekanizması ise; 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu’nun Ek-4 üncü maddesi gereğince 10’un üzerinde çalışanı bulunan ve çok tehlikeli sınıfta yer alan iş yerlerinde, son üç yıl içerisinde ölümlü veya sürekli iş göremezlikle sonuçlanan iş kazası meydana gelmemesi hâlinde işsizlik sigortası işveren payı teşvik olarak bir sonraki takvim yılından geçerli olmak üzere ve üç yıl süreyle %2 yerine %1 olarak alınmasıdır. Söz konusu teşvik uygulamasına 1/1/2019 tarihi itibarıyla geçilmiştir.

Kapsama giren işverenlerce destekten yararlanılabilmesi için aylık prim ve hizmet belgelerinin yasal süresi içinde sosyal güvenlik kurumuna verilmesi gereklidir. Kayıt dışı işçi çalıştırdığı tespit edilen iş yerleri, tespit edildikten sonra üç yıl boyunca bu destekten faydalanamazlar.

İşyerlerinde İşveren veya İşveren Vekili Tarafından Yürütülecek İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetlerine İlişkin Yönetmelik Kapsam; Bu Yönetmelik, 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 6 ncı maddesi uyarınca elliden az çalışanı bulunan ve az tehlikeli sınıfta yer alan iş yerleri ile işveren veya işveren vekillerini kapsar. Çalışan sayısının elliden az olup olmadığının tespitinde aşağıdaki hususlar dikkate alınır: a. Aynı işverenin Türkiye genelinde birden fazla tescilli ve az tehlikeli sınıfta yer alan iş yerinin olması hâlinde, iş sağlığı ve güvenliği hizmetleri üstlenilebilecek iş yerlerinin belirlenmesinde Sosyal Güvenlik Kurumundaki tescil kayıtları esas alınır. b. İşverenden iş alan alt işverenlerce çalıştırılan sigortalılar çalışan sayısına dâhil edilmez. c. 5/6/1986 tarihli ve 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu ile 4/11/1981 tarihli ve 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu kapsamındaki öğrenci statüsünde olan çırak ve stajyerler, çalışan sayısının tespitinde dikkate alınmaz.

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun ‘Tanımlar’ başlıklı üçüncü maddesi ve Kanun kapsamında iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinde görevli iş güvenliği uzmanlarının nitelikleri, eğitimleri ve belgelendirilmeleri, görev, yetki ve sorumlulukları ile çalışma usul ve esaslarını düzenlemek amacıyla çıkarılan İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik’in ‘Tanımlar’ başlıklı 4 üncü maddesinde iş güvenliği uzmanı tanımı şu şekilde yapılmıştır; İş güvenliği uzmanı; iş sağlığı ve güvenliği alanında görev yapmak üzere Bakanlıkça yetkilendirilmiş, iş güvenliği uzmanlığı belgesine sahip, Bakanlık ve ilgili kuruluşlarında çalışma hayatını denetleyen müfettişler ile mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları ile teknik eleman şeklinde tanımlanmış, Teknik eleman olarak ise; teknik öğretmenler, fizikçi, kimyager veya biyolog unvanına sahip olanlar ile üniversitelerin meslek yüksekokullarının iş sağlığı ve güvenliği programı mezunları sayılmıştır. Dolayısıyla sadece aşağıda belirtilen kişiler Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığından sosyal güvenlik uzmanı belgesi alabilecek ve iş güvenliği uzmanı olabilecektir; Bakanlık ve ilgili kuruluşlarında çalışma hayatını denetleyen müfettişler. Mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları. Üniversitelerin iş sağlığı ve güvenliği lisans veya ön lisans programı mezunları. Teknik öğretmenler. Fizikçi, kimyager veya biyolog unvanına sahip olanlar.

Öncelikle, işverence iş güvenliği uzmanı olarak görevlendirilecekler, İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik’e göre geçerli iş güvenliği uzmanlığı belgesine sahip olmak zorundadır. İş güvenliği uzmanlarından; (C) sınıfı belgeye sahip olanlar az tehlikeli sınıfta, (B) sınıfı belgeye sahip olanlar az tehlikeli ve tehlikeli sınıflarda, (A) sınıfı belgeye sahip olanlar ise bütün tehlike sınıflarında yer alan işyerlerinde çalışabilirler. Birden fazla iş güvenliği uzmanının görevlendirilmesinin gerektiği iş yerlerinde, tam süreli olarak görevlendirilen iş güvenliği uzmanlarından sadece birinin, iş yerinin tehlike sınıfına uygun belgeye sahip olması yeterlidir. İş güvenliği uzmanlarının görevlendirilmesinde, bu Yönetmeliğe göre hesaplanan çalışma süreleri bölünerek birden fazla iş güvenliği uzmanına verilemez. Ancak vardiyalı çalışma yapılan işyerlerinde işveren tarafından vardiyalara uygun şekilde görevlendirme yapılır.

(A) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı belgesi; (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı belgesiyle en az dört yıl fiilen görev yaptığını iş güvenliği uzmanlığı sözleşmesi ile belgeleyen ve (A) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı eğitimine katılarak yapılacak (A) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavında başarılı olanlara, Mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakülte mezunları ile teknik elemanlardan; iş sağlığı ve güvenliği veya iş güvenliği programında doktora yapmış olanlara, 138 İş Sağlığı ve Güvenliğinin Temelleri Genel Müdürlük veya bağlı birimlerinde en az on yıl görev yapmış mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakülte mezunları ile teknik elemanlara, İş sağlığı ve güvenliği alanında müfettiş yardımcılığı süresi dâhil en az on yıl görev yapmış mühendis, mimar veya teknik eleman olan iş müfettişlerine, Genel Müdürlük ve bağlı birimlerinde uzman yardımcılığı süresi dâhil en az on yıl fiilen görev yapmış mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakülte mezunları ile teknik elemanı olan iş sağlığı ve güvenliği uzmanlarına, Genel Müdürlükçe verilir. (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı belgesi; (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı belgesiyle en az üç yıl fiilen görev yaptığını iş güvenliği uzmanlığı sözleşmesi ile belgeleyen ve (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı eğitimine katılarak yapılacak (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavında başarılı olan mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları ile teknik elemanlara, İş sağlığı ve güvenliği veya iş güvenliği programında yüksek lisans yapmış mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları ile teknik elemanlardan (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı için yapılacak sınavda başarılı olanlara, İş sağlığı ve güvenliği alanında teftiş yapan mühendis, mimar veya teknik eleman olan iş müfettişleri hariç, Bakanlık ve ilgili kuruluşlarında müfettiş yardımcılığı süresi dahil en az on yıl görev yapan müfettişlerden (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı eğitimine katılarak yapılacak (B) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavında başarılı olanlara, Genel Müdürlükçe verilir. (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı belgesi; (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı eğitimine katılarak yapılacak (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavında başarılı olan mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakültelerin mezunları ile teknik elemanlara, İş sağlığı ve güvenliği alanında teftiş yapan mühendis, mimar veya teknik eleman olan iş müfettişleri hariç Bakanlık ve ilgili kuruluşlarında müfettiş yardımcılığı süresi dâhil en az on yıl görev yapan müfettişlerden (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı eğitimine katılanlara, Üniversitelerin iş sağlığı ve güvenliği lisans programını tamamlayanlardan yapılacak (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavında başarılı olanlara, Genel Müdürlükçe verilir. Ayrıca, ‘‘Genel Müdürlük veya bağlı birimlerinde en az on yıl görev yapmış mühendislik veya mimarlık eğitimi veren fakülte mezunları ile teknik elemanlar’’ ve ‘‘İş sağlığı ve güvenliği alanında müfettiş yardımcılığı süresi dâhil en az on yıl görev yapmış mühendis, mimar veya teknik eleman olan iş müfettişleri’’, (C) sınıfı iş güvenliği uzmanlığı sınavına doğrudan katılabilirler. Bakanlık’ta geçen çalışma süreleri fiilen iş güvenliği uzmanlığı sözleşmesi süresinden sayılır ve bu durumda olanlar Bakanlıkta’ki görevlerinden ayrıldıkları takdirde hak ettiği belgenin sınavına doğrudan katılabilir.

(1) İş güvenliği uzmanları, bu Yönetmelikte belirtilen görevlerini yerine getirmek için aşağıda belirtilen sürelerde görev yaparlar:

(2) Az tehlikeli sınıfta yer alan 1000 ve daha fazla çalışanı olan iş yerlerinde her 1000 çalışan için tam gün çalışacak en az bir iş güvenliği uzmanı görevlendirilir. Çalışan sayısının 1000 sayısının tam katlarından fazla olması durumunda geriye kalan çalışan sayısı göz önünde bulundurularak birinci fıkrada belirtilen kriterlere uygun yeteri kadar iş güvenliği uzmanı ek olarak görevlendirilir.

(3) Tehlikeli sınıfta yer alan 500 ve daha fazla çalışanı olan işyerlerinde her 500 çalışan için tam gün çalışacak en az bir iş güvenliği uzmanı görevlendirilir. Çalışan 500 sayısının tam katlarından fazla olması durumunda geriye kalan çalışan sayısı göz önünde bulundurularak birinci fıkrada belirtilen kriterlere uygun yeteri kadar iş güvenliği uzmanı ek olarak görevlendirilir.

(4) Çok tehlikeli sınıfta yer alan 250 ve daha fazla çalışanı olan işyerlerinde her 250 çalışan için tam gün çalışacak en az bir iş güvenliği uzmanı görevlendirilir. Çalışan 250 sayısının tam katlarından fazla olması durumunda geriye kalan çalışan sayısı göz önünde bulundurularak birinci fıkrada belirtilen kriterlere uygun yeteri kadar iş güvenliği uzmanı ek olarak görevlendirilir.

(5) İş güvenliği uzmanları sözleşmede belirtilen süre kadar iş yerinde hizmet sunar. Birden fazla iş yeri ile kısmi süreli iş sözleşmesi yapıldığı takdirde bu iş yerleri arasında yolda geçen süreler haftalık kanuni çalışma süresinden sayılmaz.

(6) İş güvenliği uzmanları tam gün çalıştığı işyeri dışında fazla çalışma yapamaz.

Bir iş güvenliği uzmanının yükümlü olduğu konular; ‘‘İş güvenliği ile ilgili eğitimleri vermek; İşyerinde gözetim ve denetim sistemi kurmak ve yönetmek; İş Sağlığı ve Güvenliği Kurulu çalışmalarına katılmak; Yıllık Çalışma Planı hazırlamak; Eğitim Planı hazırlamak; İşverene, iş güvenliği konusunda rehberlik ve danışmanlık yapmak; Alt işverenlerin denetimini yaparak yönetime rapor sunmak; Risk Değerlendirmesi yapmak; Acil Durum Planı hazırlamak; Sağlık ve Güvenlik Planı hazırlamak; İç Yönetmelik hazırlamak; İş İzni Prosedürü hazırlamak; Çalışma talimatları hazırlamak; İş kazası sonrasında Kaza Kök Sebep Analiz Formunu düzenlemek; Patlamadan Korunma Dokümanı hazırlamak; Parlayıcı, patlayıcı, yanıcı ve tehlikeli maddelerle çalışma şartlarını belirlemek; Parlayıcı, patlayıcı, yanıcı ve tehlikeli maddelerin depolanma şartlarını belirlemek; Kimyasal madde risk değerlendirmesi yapmak; Kimyasal maddelerle çalışma şartlarını belirlemek; Kimyasal maddelerin depolanma şartlarını belirlemek; Kişisel koruyucu donanım risk değerlendirmesi yapmak; Kişisel koruyucu donanım seçimi konusunda işverene tavsiyede bulunmak; Elektrik güvenliği ile ilgili gerekli çalışmaları yapmak; Topraklama tesisatının periyodik kontrollerini takip etmek; Paratonerin periyodik kontrollerini takip etmek; İş makinelerinin periyodik kontrollerini takip etmek; Kaldırma makinelerinin periyodik kontrollerini takip etmek; Basınçlı kaplar ve kazanların periyodik kontrollerini takip etmek; Yangın güvenliğini sağlamak.” şeklinde özetlenebilir.