İŞ HAYATINDA STANDARTLAR

Tedarikçiler: Adil bir şekilde çalışmak

Yetenek açığı: İşletme yöneticilerinin sosyal konulara ilişkin yetkinlikleri sınırlıdır.

Hissedarlar: Sosyal sorumlu işletmelerin hisse senedi değeri uzun dönemde artış
gösterecektir.

SÜRDÜREBİLİRLİK
Sosyal sorumluluk çabalarının uzun dönemli olarak devam ettirilebilmesi, işletmecilik faaliyetlerinin sürdürülebilirliğiyle doğru orantılıdır. Günümüzde sürdürebilirlik kaçınılması mümkün olmayan önemli bir işletmecilik konusu halini almıştır. Sürdürülebilirlik kapsamında işletmelerin doğal kaynakları nasıl koruyarak faaliyet gösterecekleri, örgütsel atıkları nasıl en aza indirmeleri gerektiği, geri kazanım, soyu tükenmekte olan bitki ve hayvanları koruyarak çevrenin korunması çabalarına nasıl katkı sağlayacakları ele alınan alt başlıklar arasındadır (Certo ve Certo, 2014: 86).
İklim değişimi ve beraberindeki potansiyel etkilerin medyada, siyasi arenada ve kamuoyunda oldukça yoğun bir şekilde yer alması, iklim değişikliği ve sürdürülebilirlik gibi konuların işletme yöneticilerinin gündeminde giderek daha fazla yer işgal etmeye başlamasına neden olmuştur. Artan ilgiye ek olarak sürdürülebilirlik artık işletmeler için olumsuz anlamda bir risk faktörü olmaktan çıkmıştır. Sürdürülebilirlik artık hayırseverlik faaliyeti olarak da algılanmamaktadır. Bunun aksine işletmeler giderek artan oranda sürdürülebilirlik faaliyetlerini rekabet üstünlüğü elde etmenin ve ekonomik değer yaratmanın önemli bir kaynağı olarak görmektedir

Nüfus, iklim değişikliği, şehirleşme ve küreselleşme yeşil hareketin temel tetikleyicilerindendir.

ISO 14001’in Temel Faydaları
Örgütlerin çevresel performans düzeylerini geliştirmelerinin çeşitli nedenleri olabilir. ISO 14001 kullanıcıları gelişme sağladıkları alanlar arasında;
• Şimdiki ve gelecekteki yasal düzenlemlere uyumlu bir şekilde faaliyet gösterebilme,
• Liderin desteği ve çalışanların katılımını sağlama,
• Stratejik iletişim faaliyetleri yoluyla işletmenin itibarını geliştirme ve paydaşların güvenini kazanma,
• Çevresel konuları işletme yönetimiyle ilişkilendirerek stratejik amaçlara erişim,
• Düşük maliyet ve artan verimlilik dolayısıyla sağlanan rekabet ve finsansal üstünlük ile
• Tedarikçileri işletmenin faaliyet sistemine dâhil ederek onların da çevresel performans düzeylerini geliştirmelerini sağlama gibi alanlar yer almaktadır (ISO, 2015: 3).

Bilimsel verilerden hareketle, küresel ve bölgesel düzeyde öne çıkan konulara odaklanıp, UNEP’in hangi alanlarda fark yaratabileceği değerlendirilmiş ve sonuçta UNEP’in 7 disiplinler arası önceliği belirlenmiştir. Söz konusu öncelikler;
1. İklim Değişikliği,
2. Afet ve Çatışma,
3. Ekosistem Yönetimi,
4. Çevresel Yönetim,
5. Kimyasallar ve Atıklar,
6. Kaynak Verimliliği ve
7. Çevresel Değerlendirme şeklinde sıralanmaktadır

Sorumlu Yatırım İlkeleri (PRI) adı altında ortaya konan altı temel prensip (PRI, 2015: 4):
1. Çevresel, toplumsal ve yönetişimsel konuların yatırım analizleri ve karar verme süreçleri ile bütünleştirmesi,
2. Hissedarlık faaliyetlerinde aktif rol oynamak; çevresel, toplumsal ve yönetişimsel hissedarlık politikaları ve uygulamaları ile bu rolün bütünleştirilmesi,
3. Yatırım yapılan şirketlerden çevresel, toplumsal ve yönetişimsel etki konusunda gerekli bilgilendirmenin yapılmasını talep etmek,
4. Yatırım sektöründe PRI’nin kabul görme ve uygulanma alanının geliştirilmesine
yönelik tutundurma faaliyetlerini yürütmek,
5. İlkelerin etkili bir şekilde uygulanabilmesi için işbirliği içinde çalışılması ve
6. Her katılımcının uygulama ve gelişme sürecinde gerçekleştirdiği faaliyetlerin raporlanması, bir başka ifadeyle duyurulmasıdır.

Kyoto Protokolü
Kyoto Protokolü 1992’de Rio de Janeiro’da imzalanarak 1994’te yürürlüğe giren Birleşmiş Milletler İklim Değisimi Çerceve Sözlesmesi’nde (Framework Convention on Climate Change, FCCC - BMİDÇS) yer alan hedeflerin ve somut azaltım yükümlülüklerinin bir şartnamesi olarak değerlendirilebilir. BMİDÇS, iklim değişikliği sorununu kabul eden ve insanlarla çevreye verilen yoğun zararı önlemek adına iklim sistemini stabilize etmek üzere harekete geçilmesini öngören genel bir deklarasyondur

Avrupa Komisyonu da 2050’de Avrupa ekonomisinin daha çevre dostu ve enerji verimliğili yüksek bir yapıya dönüştürülmesi için çaba sarf etmektedir. Avrupa Komisyonu’nun açıkladığı düşük karbon ekonomisine geçiş sürecinin politika bildirgesinde yer alan başlıklar (Avrupa Komisyonu, 2011);
• 2050 itibariyle karbon salınım oranının 1990 yılı oranlarına kıyasla %80 düşürmek,
• Söz konusu oranlarda 2030’da %40, 2040’ta %60 düşüş sağlamak,
• Süreci tüm sektörlerin desteğini alarak yürütmek,
• Düşük karbon ekonomisine geçişi yapılabilir ve kabul edilebilir bir maliyetle gerçekleştirmek şeklindedir.
Avrupa Komisyonu tarafından sunulan yol haritası; yapılabilirlik, düşük maliyet kısıtlarıyla dikkat çekerken, sürecin yoğun bir yatırım ve yenilikçililik gerektirdiği göz ardı edilmemelidir. Geçiş sürecinin Avrupa ekonomisinde yeşil teknoloji, düşük veya sıfır karbonlu enerji, büyüme ve istihdam yoluyla önemli bir gelişme sağlaması beklenmektedir. Süreç kaynak verimliliği artışına destek olacak, Avrupa Birliği’ni petrol ve doğal gaz gibi dışa bağımlı ve pahalı enerji kaynakları karşısında daha esnek kılacak, toplum sağlığının gelişimine katkı sağlayacaktır.