İNSAN HAKLARI HUKUKUNA GİRİŞ
I. İnsan hakları kavramı soyut bir kavram olup her geçen gün genişlemektedir.
II. İnsan haklarının belirlenmesi konusunda bu soyutluk, belirlenmesinde zorluk meydana getirse de gerek Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi gerekse Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından kabul edilen 1948 İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi kilit rol oynamaktadır.
III. İnsanın sırf insan olması neticesinde başkaca herhangi bir şeye ihtiyaç duymadan elde ettiği haklardır.
I. Anayasa’nın sözüne ve ruhuna uygunluk
II. Demokratik toplum düzenine ve laik Cumhuriyetin gereklerine uygunluk
III. Ölçülülük
I. Kamu düzeninin sağlanması
II. Otoritenin tekrar kurulması
III. Pandemi
I. Yaşama hakkı
II. Bireyin maddi ve manevi varlığının bütünlüğünü sürdürebilmek hakkı
III. Din, vicdan, düşünce ve kanaatleri açıklanmaya zorlanmama ve suçlanmama hakkı
I. Yaşama hakkı, işkence yasağı, kölelik ve kulluk uygulamasının yasaklanması gibi temel hak ve özgürlüklerin dışında kalan hakların kullanımı sınırlandırılabilir.
II. Bireylerin temel hak ve özgürlüklerinin sınırlandırılması aslında yine kendi hak ve özgürlüklerinin kullanılması için gereklidir.
III. Gerekli durumlarda bireyin maddi ve manevi varlığının bütünlüğü sınırlandırılabilir.
I. Gereklilik ilkesini tanımlarken kullanılacak ölçüt, o tedbirin mutlaka alınması şartı olarak değerlendirilmemelidir.
II. Kısaca şart olan müdahale anlamına gelmemektedir.
III. Burada gereklilik ilkesi ile ifade edilmeye çalışılan toplumsal ihtiyacın bu müdahaleyi yapmaya zorlamasıdır. Bunu belirleyecek olan makam ise idari makamlardır.
I. Anayasa’nın 13. maddesi temel hak ve özgürlüklerin yalnızca kanunla sınırlanabileceğini hükme bağlamıştır.
II. Bu sebeple temel hak ve özgürlükler konusunda düzenleme yapma ve sınırlandırma yetkisi bu madde ile birlikte yasama organına verilmiştir.
III. Temel hak ve özgürlükler konusunda yasama organına verilen bu yetki, bireylere birtakım güvenceler verir.
I. Milli egemenlik
II. Kamu düzeni
III. Milli eğitim
I. Elverişlilik ilkesi
II. Gereklilik ilkesi
III. Meşruluk ilkesi
IV. Orantılılık ilkesi