VÜCUDUN ORGANİZASYONU

• Yüzeyel anatomi (Artistik Anatomi)
• Makroskopik anatomi (Gross anatomi)
• Topoğrafik anatomi
• Sistematik anatomi
• Cerrahi anatomi
• Mikroskopik anatomi (Histoloji)
• Gelişimsel anatomi (Embriyoloji)
• Karşılaştırmalı anatomi (Komparatif anatomi)

Vücudu oluşturan ve belirli görevleri üstlenen organ ve oluşumların yerini ve yapısını inceler.

Canlı vücudunun ve bu vücudu oluşturan organ, doku, ve hücrelerin işlevlerini inceleyer.

Yaygın olarak anatomi eğitiminde kullanılan yöntem sistematik anatomidir.

• Hareket sistemi (Lokomotor sistem)
  • Osteoloji (Kemikbilimi; Osteologia)
  • Artroloji (Eklembilim; Artrologia)
  • Miyoloji (Kas bilim; Myologia)
• Dolaşım veya Damar sistemi (Systema vasorum)
• Sinir sistemi (Systema nervosum)
• Duyu organları (Organa sensuu)
• İç salgı bezleri (Endokrin sistem; Endocrinologia)
• Sindirim sistemi (Systema digestorium)
• Solunum sistemi (Systema respiratorium)
• Urogenital sistem (Systema urogenitale)

Anatomik yapıların nasıl çalıştığını anlamamızı sağlayan bilim dalı fizyolojidir. Vücudun işleyişini, diğer deyişle fonksiyonlarını açıklar.

Vücudumuzu oluşturan tüm yapılar, kimyasal düzeyde bir organizasyonun sonucudur:

• Çeşitli atomlar birleşerek molekülleri oluştururlar.
• Moleküller birleşerek "makromolekül" adı verilen daha büyük yapıları oluştururlar.
• Makromoleküller organel ve giderek canlı özelliği gsteren en küçük birim olan hücreleri oluşturacak şekilde organize olmuşlardır.
• Hücreler berilri bir düzende bir araya gelerek dokuları oluştururlar.
• Farklı dokuların bir araya gelmesiyle organlar oluşturulur.
• Karmaşık bir işlemin yürüyebilmesi için ise farklı organlar bir araya gelerek sistemleri oluştururlar.
• Sistemler bir araya gelip, birbirleriyle belli bir denge ve düzen içinde çalışması sonucunda organizmayı meydana getirirler. 

• Metabolizma
  • Katabolizma
  • Anabolizma
• Büyüme
• Farklılaşma
• Uyarılabilme
• İletebilme (konduktivite)
• Kasılabilme (kontraktilite)
• Üreme

Latince’de, Türkçe’deki gibi sesli ve sessiz harflerden oluşan 25 harf vardır. Sessiz harfler, önlerine gelen sesli harflere göre farklı şekilde okunmaktadırlar. Sessiz harfler, tek ve çok harften oluşabilirler.

C harfi; a, o, u gibi sesli harflerden önce gelirse “k” olarak, e, i, ae, oe ve y harflerinden önce gelirse “s” olarak okunmaktadır.

G harfi, genellikle Türkçe’de olduğu gibi kullanılmakla birlikte, ayrıcalıkları bulunmaktadır. Bu ayrıcalıklara örnek olarak, günlük yaşantımızda kullanılmakta olan “jelatin” verilebilir. Okunuşundan farklı olarak Latincede bu kelime “gelatina” olarak yazılmaktadır.

J harfi, bir kelimenin başında ve sesli harfin önünde ise “y” olarak okunur.

T harfi, genellikle Türkçe’de olduğu gibi kullanılır, ancak kelime içerisinde ia, ie, io gibi çift sessizlerden önce gelirse “s” gibi okunur.

X harfi, “ks” gibi okunur.

V harfi ise Türkçe’de olduğu gibi okunmaktadır.

Superior, "yukarıya, baş kısma doğru" biçiminde tanımlamalar için kullanılır. Örneğin akciğerler, midenin superiorundadır. 

"Vücudun merkezine doğru" anlamında kullanılır; örneğin omuz elin proksimalindedir.

Anatomide ele alınan bütün organ ve oluşumlar belirli bir duruşa göre tanımlanmaktadır. Bu anatomik duruş; karşımızda ayakta duran, başı dik, gözleriyle öne bakmakta olan, kolları yanlara sarkık, avuç içleri öne çevrilmiş bulunan bir insana aittir.

Lateral terimi, "orta hattan uzağa doğru" anlamında kullanılır. Örneğin, Baş parmak, orta parmağın lateralinde bulunmaktadır.

• horizontal (enine, yeryüzüne paralel olan)
• sagittal (burnumuzu ikiye ayıracak şekilde önden arkaya ve yukarıdan aşağıya doğru devam eden)
• frontal (coronal) (her iki omuzumuzu ön ve arka olarak iki parçaya ayıracak şekilde, vücudu yukarıdan aşağıya doğru ikiye ayıran sanal kesit ve plan)

Anatomik duruşa sahip bir vücut üzerinde, insan vücudu dışarıdan bakıldığında iki ana başlık altına incelenir:

• Aksiyonal (axial): Baş, boyun, göğüs (thorax), karın (abdomen) ve leğen (pelvis) bulunur.
• Uzuvlar (ekstremiteler, üyeler ya da appendikular kısım): Üst ekstremitelerde, omuz, kol, dirsek, önkol, bilek ve el bulunur; alt ekstremitelerde ise kalça, uyluk, diz, bacak, ayak bilekleri ve ayak bulunur.

Karın ön duvarı şu alt bölgelere ayrılır:

• Karın bölgesi bir sagittal, bir de transvers çizgi ile 4 (dörde) ayrılarak “kadran”lar şeklinde ayrılabilmektedir.
• İki adet sagittal, iki adet transvers çizgi çekilerek abdominal bölge dokuz (9) kısımda bölgeler şeklinde tanımlanabilmektedir.

• sağ üst kadran
• sol üst kadran
• sağ alt kadran
• sol alt kadran

• Vücudun arka kısmında (dorsal) yer alan boşluk
• Vücudun ön kısmında (ventral olarak) yerleşmiş iki ana boşluk

Hayatın devamı için canlının iç ortamının değişmez tutulması şarttır. Bu sıvı ortam; hücreler arası sıvı= interstisyel sıvı= iç ortam olarak tanımlanır;

şöyle gösterilir ve hücrelerin atmosferi gibidir.