İNSAN ANATOMİSİ VE FİZYOLOJİSİ - Deneme Sınavı - 2

Sadece koku oku duyusu duyuların uğrak yeri olan talamusa uğramaz. Diğer tüm duyular talamusun ilgili alanlarına uğrarlar.

Orbita gözün yardımcı elemanlarından birisi değildir. Göz, kafa ve yüz kemiklerinin bir araya gelerek oluşturduğu göz çukurudur.

Göz bebeğinin küçülüp büyümesini sağlayan iriste bulunan düz kaslardır ve kafa çiftleri ile istemli olarak kontrol edilmezler, otonom olarak yani istemsiz olarak kontrol edilirler.

Retinada bulunan fotoreseptör hücreler, şekilleri nedeniyle “çubuk” ve koni” olarak iki çeşittir. Koniler renklerin algılanmasında rol oynarlar. Bu konilerden bazılarının sayıca az ya da işlev yapmaması durumunda “renk körlüğü” olarak adlandırılan durum ortaya çıkar.

Vestibül orta kulak yapısı değildir. Vestibül kemik labirentin parçalarından birisidir ve iç kulakta bulunur.

Östaki borusu iç kulak ile yutak arasında bağlantı kurar. Orta kulağın havalanmasını sağlayarak dış ortamla orta kulak basıncını eşitler.

İnsan kulağı fizyolojik olarak 20-20.000 Hz frekans aralığındaki sesleri duyarak algılayabilir.

Yarım daire kanallarının içindeki perilimf sıvısı değil endolimf sıvısı yer alır. bu sıvı, baş ve vücudun dönme hareketi sonucunda reseptör hücreleri uyarır.

İşitme duyusu reseptörleri iç kulaktaki kohlea içerisindeki korti organı yüzeyinde bulunur.

Tuzlu duyusu dilin yan uç kısmından alınır. Diğer şıklar yanlıştır.

Karbon atomu içeren moleküller organik, içermeyenler ise inorganik olarak adlandırılmaktadır. Verilen şıklarda; Aliminyum hidroksit maddesi Al (OH)3 ile gösterilmektedir. Yapısında karbon atomu içermemektedir. Doğru cevap A'dır.

Karbon atomu içeren moleküller organik, içermeyenler ise inorganik olarak adlandırılırlar. İnorganik moleküllere, vücutta yaygın olarak bulunan ve önemli görevler üstlenen sodyum (Na+), potasyum (K+), kalsiyum (Ca2+), klor (Cl-), hidrojen (H+), oksijen (O2), tuz (NaCl) ve su (H2O) örnek olarak verilebilir. Organik moleküllerden, karbohidratlara; fleker, niflasta, selüloz, lipidlere; ya¤ asidleri, trigliseridler, fosfolipid, steroidler, proteinlere keratin, antikor, aktin, miyozin ve enzimler nükleik asidlere ise; deoksiribonükleik asid (DNA) ve ribonükleik asid (RNA) örnek olarak verilebilir.

Kaslar; a) yapışma ve tutunma yerlerine göre (örneğin m. brachialis, m. pectoralis major), b) şekillerine göre (örn., iki başlı olan m. biceps brachii, üç başlı olan m. triceps brachii, iki karınlı olan m. digastricus), c) yaptırdıkları hareketlere göre (örn., m. şexor digitorum profundus, m. extensor digitorum, m. adductor pollicis), adlandırılabilirler.

Kayma hareketleri (glisement) Açısal hareketler Bükme (Şexio) Açma (extentio) Yaklaştırma (adductio) Uzaklaştırma (abductio) Dönme (Rotasyon) hareketleri içe dönme (supinatio) Dışa dönme (pronatio) Konik haret (Circumductio) Kol ve önkol arasında Kol ve önkol arasında Kol ya da bacak ile gövde arasında Kol ya da bacak ile gövde arasında Elin dışyana doğru dönmesi Elin içyana doğru dönmesi Kol ve bacağın konik olarak dairesel dönmesi olarak belirlenir.

İskeleti oluşturan kemikler arasındaki bağlantılara eklem (articulatio; junctura) denir. Eklemler yapı ve hareket özelliklerine göre; a) oynamaz (hareketsiz) eklemler (articulationes fibrosae; synarthrosis) b) yarı-oynar eklemler (articulationes cartilaginea; amphiarthrosis) oynar eklemler (articulationes synoviales; diarthrosis) olarak sınıflandılırlar.

33 omur (vertebra) üst üste sıralanarak oluşur ve beş kısımda incelenir. Boyun omurları (vertebrae cervicales, 7 adet), göğüs omurları (vertebrae thoracicae, 12 adet), bel omurları (vertebrae lumbales, 5 adet), kuyruk sokumu kemiği (os sacrum; vertebrae sacrales, 5 adet) ve kuyruk omurları (os coccygis, 4 adet). Os sacrales, erişkinlerde birleşerek tek bir kemik olarak ve leğen (pelvis)’in arka kısmında bulunur. Omurganın içinde bulunan omurga kanalı (canalis vertebralis) içinde omurilik bulunur.

Bu şeklin oluşmasında önemli olan etkenler; beynin büyüklük ve şekli, bu kemiklere tutunan kasların etkisi ve insanın iki ayak üzerinde duruşudur.

Os frontale başın ön bölgesinde yer alan kemik iken diğer şıklardaki kemikler kolda bulunur.

Skeleton axiale, kafatasını oluşturan kemikler (ossa cranii), omurga (columna vertebralis) ve göğüs kemikleri (ossa thoracis) olmak üzere üç bölümde incelenir ve erişkin insanda 74 adettir. Skeleton appendiculare, üst taraf kemikleri (ossa membri superioris) ve alt taraf kemikleri (ossa membri inferioris) olarak sınışandırılır ve 126 adettir. 6 adet kulak kemikleri (ossicula auditoria) ile birlikte, erişkin insanda toplam olarak 206 kemik sayısına erişilir. Yeni doğan çocuklarda 270, 14 yaşında ise 256 kemik vardır.

Boyuna kemik büyümesinde, farklı bölgeler görülür. Örneğin kıkırdak hücrelerinin çoğaldığı bölge (epifiz), kalsiyum tuzlarının çökeldiği bölge (diafiz) ve kemik dokusunun oluştuğu bölge sayılır.