İLK DÖNEM İSLAM TARİHİ

Sevgili Peygamberimiz, güzel ahlâkı tamamlamak üzere gönderildiğini ifade etmiştir. Kur’an’da belirtildiğine göre Yüce Allah onu en güzel ahlâkla donatmıştır. Bu sebeple onun ahlâkî kişiliği, Allah’a ve âhiret gününe kavuşmayı umanlar, Allah’ı çok zikredenler ve tüm insanlık için en güzel örnektir (Kalem 68/4; Ahzâb 33/21). Nitekim Hz. Âişe, Peygamber Efendimizin ahlâkını soranlara “Onun ahlâkı Kur’andı” cevabını vermiştir.

Hz. Peygamber, Yüce Allah’a kulluğunda samimi idi. İbadetlerini huşu üzere, Allah’a gönülden bağlılıkla, samimiyetle ve sürekli olarak yapardı. Onun kulluğu, ihsan mertebesindeydi. Yani ibadetlerini, Allah’ı görüyormuşçasına yerine getirirdi. Gerçekten de o, namazda kendisini o denli Allah’a teslim ederdi ki, okuduğu Kur’an âyetlerinin anlamlarına göre duygulanır ve kendinden geçerdi.

Yüce Allah Kur’an’da Peygamberimizin âlemlere rahmet olarak gönderildiğini bildirmektedir. (Enbiyâ 21/107) Hz. Peygamber, inananlara çok şefkatli ve merhametli idi. Allah da onun hakkında “çok şefkatli ve merhametli” anlamına gelen “raûf ve rahîm” sıfatlarını kullanmıştır. (Tevbe 9/128)

Hz. Peygamber, doğup büyüdüğü Mekke çevresinde henüz peygamber olmadan önce doğru ve güvenilir anlamında “Emîn” olarak tanındı. Bir kısım Mekkeliler bu özelliği sebebiyle emanetlerini ona teslim ederlerdi. Ticarî faaliyetlerinde de o hep dürüstlüğüyle ün yapmıştı. Her zaman insanların yardımına koşar, verdiği sözde dururdu. Dürüstlüğü, düşmanlarının bile dikkatini çekerdi. Nitekim Bizans İmparatoru ticaret amacıyla Suriye’ye giden Mekkelilerden Hz. Peygamber hakkında bilgi isteyince heyet içerisinde yer alan müşrik liderlerinden Ebû Süfyan bile, onun, Mekkeliler arasında emîn olarak tanındığını itiraf etmiştir

Ashâb’ın eşleri ve kızları arasında okuma yazma bilenlerle Peygamberimizin eşleri Hz. Âişe ve Hz. Hafsa gibileri, İslâm’ın özellikle hanımlara öğretilmesinde önemli hizmetler yapmışlardır. Hz. Peygamber’in sağlığında hanımlar, istedikleri zaman Cuma ve bayram namazlarına gidebiliyorlardı. Peygamberimiz, hanımlardan gelen istek üzerine Mescid-i Nebevî’de onlara haftada bir gün sohbet etmiştir. Hz. Peygamber’in sağladığı imkânlarla hanımlar, İslâmî dönemde savaşta ve barışta her zaman önemli sorumluluklar üstlenmişlerdir.

Allah Resûlü (s.a.v), toplumun birliğini sadece ilke bazında ele almakla kalmamış, bu ilkeleri pratiğe yansıtacak kurumları da oluşturmuştur. Bunlardın başında camiler gelir. Hz. Peygamber, hicret yolculuğunun nihayetinde henüz Medine’ye girmeden Kubâ’da birkaç gün içinde İslâm tarihinin beş vakit açık ilk mescidini yapmıştır. Daha sonra Mescid-i Nebevî’yi inşa etmiş, bitişiğine de Suffe Okulu’nu hizmete açmıştır. Böylece iç huzuru, camide yan yana saf tutan Müslümanların birliğiyle görünür hâle getirmiş, Suffe Okulu’nda eğittiği öğrencilerle söz konusu birliği pekiştirmiştir. Bununla birlikte Peygamberimiz, muhacirlerle ensar arasında sosyal birliği sağlama adına kardeşlik kurmuştur. Buna göre, ensar muhacirlere ekonomik alanda destek verirken, muhacirler de onlara sabır ve fedakârlık tecrübelerini aktarmışlardır.

Yüce Allah Kur’an’da sağlıklı nesillerin yetiştirilmesi için ailenin kurulmasını emreder, ailenin temelini oluşturan eşler arasındaki sevgi ve merhameti de varlığının delillerinden biri kabul eder. (Nûr, 24/32; Rûm, 30/21) Peygamber Efendimiz sürekli ailenin önemine dikkat çekmiş, gençleri yuva kurmaya teşvik etmiş, yoksul gençlerin aile kurabilmeleri için çaba göstermiştir. Ailede huzur için eşlerin birbirlerine sevgi ve saygılı davranmalarını, olumsuzlukları değil, güzellikleri öne çıkararak iyi geçim ortamını oluşturmalarını istemiştir.

Peygamberimizin ilk eşi, 25 yaşında iken evlendiği Hz. Hatice’dir. O sırada kırk (veya yirmisekiz) yaşında dul bir hanım olan Hz. Hatice ticaretle meşgul oluyordu ve Mekkeliler arasında Tâhire yani, saf, temiz unvanıyla tanınıyordu. Kendisine yapılan evlenme tekliflerinin hepsini geri çevirmiş ve el-Emîn (doğru, güvenilir) unvanıyla tanınan Hz. Peygamber’le evlenmeyi tercih etmişti.

Hz. Fâtıma, Peygamber Efendimizin Hz. Hatice’den dünyaya gelen çocukları arasında en küçüğü olup Peygamberliğin ilk yılında doğdu. Hicretten sonra 2 (624) yılında Hz. Ali ile evlendi. Bu evlilikten Hasan, Hüseyin, Muhassin, Ümmü Gülsüm ve Zeyneb adlarında beş çocuğu dünyaya geldi. Hz. Fâtıma, Peygamberimizin vefatından altı ay sonra vefat etti. Peygamber Efendimiz Fâtıma’yı çok sever, kendisi henüz altı yaşındayken kaybettiği annesinin hasretini onunla gidermeye çalışırdı. Bu sebeple Fâtıma “Ümmü ebîhâ” (babasının annesi) diye de anılmaktadır. Ayrıca “beyaz, parlak ve aydınlık yüzlü kadın” anlamında Zehrâ, “iffetli ve namuslu kadın” anlamında Betûl lakaplarıyla da bilinir

Hz. Peygamber, kişisel kazanca önem verirdi. Bu sebeple hicretten sonra Medine’de Müslümanlar için alışveriş merkezi kurarak çalışma hayatının temellerini attı; iş hayatı, işveren, işçi, esnaf, tüketici, hububat ve meyve üreticisi ve ticarî ortaklığa dair çeşitli düzenlemeler yaptı. Alışverişte güvenliğin sağlanması için denetçiler görevlendirdi, kendisi de denetlemeler yapardı. Bir defasında hileli satış yapmaya çalışan birini, “Alışverişte Müslümanları kandırmayınız. Aldatan, bizden değildir” diyerek uyarmıştır.