İLK DÖNEM İSLAM TARİHİ

Hac Medineye hicretten 9 sene sonra farz kılınmıştır.

Hz. Peygamber Uhud şehitlerini, elbiseleri ile ve yıkanmadan defnedip aynı gün Medine'ye döndü. Müslümanlar yaralarının tedavisi ile meşgul olmaya başladılar. Yaralı olan Hz. Peygamber ertesi gün sabaha doğru, hem düşmanın baskınını önlemek hem de Müslümanların zayıf düşmediğini göstermek maksadıyla Kureyş ordusunu takip etmeye karar verdi. Sadece Uhud'da bulunmuş olanlara katılma iznini verdiği beş yüz kişilik bir orduyla Medine'ye sekiz mil uzaklıktaki Hamrâülesed'e kadar giderek burada beş  gün konakladı. Takip edildiğini anlayan müşrik ordusu geri dönmeye cesaret edemeyerek Mekke'ye doğru yoluna devam etti. Hz. Peygamber Hamrâülesed'de bulundukları beş gün boyunca Müslümanların sayısını kalabalık göstermek ve düşmanın kalbine korku salmak için geceleri ateş yaktırdı. Yakılan beş yüz ateşin alevleri çok uzak mesafelerden görülebiliyordu.

Medine vesikası ile Yahudilere önemli haklar tanınmış ve Müslümanlar hukuka dayalı toplumsal emniyetin sağlanması amacıyla Yahudilerle ittifak yapmışlardır. fakat söz konusu durum Yahudilerde İslama karşı bir yumuşamanın aksine Müslümanların aleyhine ihanetlerle dolu tutum ve davranışlar arttı

Medine vesikası Medinede ikamet eden Ensar ve Muhacir Müslüman Topluluklar ile Medineli Yahudi ve putperest araplar arasında imzalanmıştır. Bu vesikaya Mekkeli Kureyş Müşrikleri dahil değildir

Mustalikoğulları Gazvesi sonunda İfk Hâdisesi, yani Hz. Âişe'ye yapılan iftira olayı vuku buldu. Hz. Âişe savaştan döndükten sonra iftirayı duyunca bir ay kadar hasta yattı. Hz. Âişe'nin suçsuz olduğunu bildiren âyetler (Nûr 24/11-20) nâzil oldu. Bu âyetlerde, yapılan dedikoduların tamamen asılsız ve iftira olduğu bildirildi; Hz. Âişe'nin namuslu olduğu haber verildi. Mü'minlerin bu olayı işittiklerinde iftira olarak değerlendirmeleri gerektiği hatırlatıldı ve bu şekilde hareket etmeyenlerin tavrı sert bir şekilde kınandı.

Yesrib, Medine şehrinin Hicretten önceki ismidir. Ancak bu isim fesat anlamına gelen bir kökten geldiği için Hz. Peygamber buranın ismini değiştirmiştir.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Muâhât, karşılıklı kardeşlik demektir.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Soru kökünde ifade edilen belge Medine Belgesidir. Ayrıca Medine Anayasası, Medine Vesîkası ve Medine Sözleşmesi olarak da anılmaktadır.

Hz. Peygamber çevresini dostlarla kuşatarak Mekkelilerden gelebilecek olası tehlikeleri uzaklaştırmak istemiştir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Soru kökünde ifade edilenkervan Kureyş kabilesi tarafından hazırlanmıştır.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Soru kökünde ifade edilendurum kaynuka Yahudileriyle ilgilidir.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Ebva Gazvesi soru kökünde ifade edilen gazeveler arasında yer almamaktadır.

Doğru cevap E seçeneğidir.

Uhud Savaşı Yahudiler tarafından Bedir'deki kayıplarının intikamını almak amacıyla yapılmıştır. Müslümanlara karşı asker toplamışlar ve kalabalık bir orduyla bu savaşa katılmışlardır.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Müslümanlar için üzücü gelişmeler  Bi'r-i Maûne Faciası ve Recî Vak'ası olmak üzere iki tanedir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Hicretten önce Yesrib'de Benî Kurayza, Benî Kaynukâ' ve Benî Nadîr kabilelerinden oluşan Yahudiler, Güney Arabistan kökenli Arap kabilelerinden Evs ve Hazrec bulunuyordu. Yesrib’de yaşayan bu farklı topluluklar zaman zaman birbiriyle savaşmışlardır. Medine’de merkezî bir otorite yoktu; yönetimde, sosyal, kültürel ve ahlâkî alanlarda kabile gelenekleri hâkimdi. Kan davaları yaygındı. Arap ve Yahudi kabileleri birbirinden bağımsız bir şekilde ayrı ayrı mahallelerde yaşıyorlardı. Her topluluk, biri diğerinden birkaç kilometre uzaklıkta bir köy oluşturmuştu.

Hz. Peygamber döneminde Mescid-i Nebevî aynı zamanda askerî işlerin görüldüğü bir mekân olarak da kullanılırdı. Mescid, elçilerin kabul edildiği, bazan duruşmaların yapıldığı, folklor gösterilerinin tertiplendiği bir mekândı.

Medinede yaşayanlar durumu müzakere etmek üzere Enes b. Mâlik'in evinde bir toplantı yaptı. Bu toplantıya katılanlar Medine toplumunu yeniden düzenleyen bir yapıyı oluşturmaya karar verdiler. Buna göre Medine’de yaşayanların birbirleriyle ve yabancılarla ilişkilerini, idârî ve adlî yapılarını, fertlerin sahip oldukları din ve vicdan hürriyetini, haklarını ve sorumluluklarını belirli esaslara bağlayan bir metin hazırladılar. Araştırmacılar tarafından 47 veya 52 madde olarak düzenlenen bu metin, ana kaynaklarımızda bir bütün olarak yer almaktadır. "Kitâb", "Sahîfe" ve "Müvâdea", yani sulh antlaşması adını taşıyan bu belge, zamanımızda Medine Anayasası, Medine Vesîkası, Medine Belgesi ve Medine Sözleşmesi gibi isimlerle adlandırılmaktadır.

Medine belgesi daha ilk maddede bir savaş durumunda müslüman olmayanların da Müslümanlarla birlikte saldırgana karşı savaşacaklarını ön görmekteydi. Vesikaya göre bu topluluk (ümmet) diğer bütün insanlardan ayrı bir mahiyettedir. Aralarında ihtilaf çıkan herkes için Allah, kanunların ve adaletin yegâne kaynağıdır. Hz. Muhammed de hakemdir. Medine belgesi, açıkça Yahudilerin Mekke müşriklerine veya onların işbirlikçilerine bir yardım yahut himaye hakkı vermelerini yasaklamıştır. Medine’ye bir düşman saldırısı halinde, buna karşı çıkmak üzere bir Müslüman-Yahudi ittifakı yapılacaktır. Şehrin savunulması için girişilecek savaşların masrafları, taraflarca karşılanacaktır. Fakat Medine dışında yapılacak bir savaşta hiçbir topluluk diğerine yardımda bulunma sorumluluğu

Mekkeli müşrikler, muhacirleri barındırmamalarını iletip, aksi takdirde Medine’nin yerli halkını yurtlarını istila etmekle tehdit ederek, Rasulullah’ı öldürmeye ya da en azından şehirden atmaya zorladılar,hicret edenlerin geride bıraktıkları taşınır ve taşınmaz bütün mallarını açıkça gasp edip el koydular. Rasulullah Medine’ye geldiği zaman, Mekke’nin en önde gelen iki başkanı olan Ebû Süfyan ve Übey b. Halef, Ensâr’atehdit dolu bir yazı yazarak müslümanları barındırmamalarını istediler.