İLK DÖNEM İSLAM TARİHİ - Deneme Sınavı - 15

Hz. Muhammed’in babası, Kureyş’in Benî Hâşim kolundan Abdullah b. Abdülmuttalib, annesi ise Kureyş kabilesinin Benî Zühre koluna mensup Vehb b. Abdümenâf’ın kızı Âmine’dir. Hz. Peygamber onların evliliklerinden dünyaya gelen tek çocuklarıdır. Peygamber Efendimiz’in baba tarafından dedesi Abdülmuttalib b. Hâşim, babaannesi Fâtıma bint Amr, anne tarafından dedesi Vehb b. Abdümenâf, anneannesi de Berre bint Abdüluzzâ’dır. VEHB BIN ABDÜLMENAF: Abdülmenaf'ın oğlu VEHB'dir. VEHB'in kızı da AMİNE'dir. Dolayısıyla Peygamberimizin anne tarafından DEDESİ, VEHB'dir.

Abdullah, Âmine ile evlendikten bir süre sonra ticaret için Suriye’ye giden kafileye katilarak Gazze’ye gitti. Dönüş yolunda o zamanki adi Yesrib olan Medine’ye ulaştiklarinda hastalandi. Burada babasinin dayilari olan Adî b. Neccâr oğullarini ziyaret etti. Akrabalarinin yaninda bir ay kadar hasta yattiktan sonra vefat etti ve Medine’de defnedildi.

İslâm kaynaklarinda Hz. Muhammed’in ana rahmine intikalinden doğumuna kadar geçen zaman içinde bazi olağanüstü olaylarin meydana geldiği ifade edilmektedir. Buna göre Âmine’nin hamileliğe bağli herhangi bir hastalik, sikinti ve zorluk yaşamadiği, doğum sancisi çekmediği belirtilmektedir. Yine Peygamberimiz sünnetli olarak doğmuştu. Ayrica melekler tarafindan yikanmiş ve sirtina, iki omuzunun arasina peygamberlik mührü vurulmuştu. Kaynaklarda yer alan ve tarihçiler tarafından ihtiyatla karşılanan diğer rivayetlere göre Hz. Peygamber’in doğduğu gece Medâin’deki Sâsânî sarayinin on dört burcu yikildi. Mecusi İranlilarin bin yildan beri yanan ateşgedeleri sönüverdi. Sâve gölünün suyu çekildi. Semâve vadisini sel basti. Bazi yahudi alimlerinin de o gece bir yildizin doğduğunu görünce âhir zaman peygamberinin dünyaya geldiğini söyledikleri, bazilarinin ise “Artik İsrailoğullarindan peygamberlik gitti; ellerinden kitap da çikti” şeklinde hayiflandiklari nakledilir. Doğum gecesi Kâbe içindeki putlarin yikildiği da rivayetler arasindadir.

Doğumun ardindan Peygamberimizi birkaç gün annesi, bir süre de Ebû Leheb’in cariyesi Süveybe emzirdi. Süveybe Hz. Peygamber’in amcasi Hamza’yi da emzirdiğinden Hz. Peygamber bu amcasiyla ayni zamanda süt kardeşi olmuştur.

Peygamberimizin süt annesinin yanında bulunduğu dönemde “şakk-ı sadr” (göğsün yarılması) adi verilen hadisenin vukû bulduğu kaynaklarda zikredilmektedir.

Hz. Peygamber altı yaşına geldiğinde annesi Âmine onu câriyesi Ümmü Eymen’le birlikte yanına alarak Yesrib’e (Medine) götürdü. Burada Nâbiga’nın evinde bir ay kadar misafir kaldılar. Hz. Peygamber’in daha sonra anlattığına göre o, yüzmeyi bu sırada evin yakınındaki bir gölette öğrendi.

Peygamberimiz dokuz (veya on iki) yaşında bulunduğu sırada amcası Ebû Tâlib bir ticaret kervanıyla Suriye’ye gitmeye karar vermişti. Kervan Suriye topraklarındaki Busrâ’da konakladı. Orada bir manastırda yaşayan Bahîra adlı rahip, kervanın üzerinde ve kervanı devamlı takip eden bir bulut gördü. Hz. Muhammed ile görüştükten sonra Ebû Tâlib’e dönüp ona da bazı sorular sorduktan sonra şöyle dedi: “Yeğenini buradan uzaklaştırıp geri götür ve onu Yahudilerden koru. Çünkü benim bildiğimi onlar da bilirler ve görüp fark ederlerse ona kötülük yaparlar. Yeğeninin geleceğinde büyük şeyler gizli. Onun yüzü peygamber yüzüne, gözleri de peygamber gözlerine benziyor. Biz kutsal kitaplarımıza ve atalarımızdan gelen rivayetlere göre bir peygamberin gelmesinin yakın olduğunu biliyoruz. Bunu Yahudiler de biliyor, ancak onlar gelecek peygamberin İsrailoğulları arasından çıkmasını bekledikleri için onu kıskanıp zarar verebilirler. Sana bu nasihati yaparak bu konudaki görevimi ifa ettiğimi bilmeni isterim”. Ebû Tâlib bunun üzerine getirdiği eşyayı Busra’da sattı ve seyahatini yarıda keserek Mekke’ye döndü. Bundan sonra çıktığı seyahatlerde, başına bir şey gelir korkusuyla çocuğu bir daha yanına almadı.

Hz. Hatice iffeti ve güzel ahlâkı sebebiyle “Tâhire”, ticaretle meşguliyeti dolayısıyla da “Tâcire” diye anılmaktaydı.

Hz. Peygamber’in Hz. Hatice ile evliliğinden iki erkek ve dört kız çocukları dünyaya geldi. Erkek çocukları Kâsım ve Abdullah, kız çocukları da Zeynep, Rukıyye, Ümmü Külsûm ve Fâtıma’dır. Hz. Peygamber’in Tayyib ve Tâhir adlı çocuklarından da bahsedilir. Bunlar bazan iki ayrı çocuk olarak zikredilirken, bazı kaynaklarda Abdullah’ın adları olduğu da nakledilir. Hz. Peygamber’in Hz. Hatice’den olan çocukları peygamberlikten önce dünyaya gelmiştir. Abdullah’ın İslâm döneminde dünyaya geldiği de rivayet edilir.

M. Ö. 1400-650 yılları arasında Yemen’de hüküm süren Maîn krallığının merkezi San‘a’nın doğusunda harabeleri bulunan Maîn şehri idi.

Güney Arabistan’da Maînliler, Sebeliler ve Himyerîler hüküm sürmüş, ardından bölgeye Habeşliler ve Sâsânîler hakim olmuştur.

Filistin’de yaşayan Hz. İbrahim zaman zaman Hâcer ile İsmail’i ziyarete gelmekteydi. Mekke’yi üçüncü ziyaretinde Allah’ın emri doğrultusunda oğlu İsmail ile birlikte Kâbe’yi inşâ etti.

Hz. İbrahim Kâbe’nin inşâsını tamamlayınca Cebrail (a.s.) gelip kendisine hac ibadetinin nasıl yapılacağını öğretti.

Huzaalılar zamanında kabilenin ileri gelenlerinden Amr b. Luhay, Mekke ve Kâbe idaresini eline alınca tevhid geleneğini bozup şehirde putperestliğin başlamasına sebep oldu.

Dârünnedve, Kureyş kabilesinin önemli meseleleri görüşüp karara bağladığı toplantı yeriydi. Dârünnedve esas itibariyle bir asiller (mele’) meclisiydi. Bu mecliste her türlü savaş ve barış kararı alınır ve çeşitli konularda ortak görüşler belirlenirdi.

Lât, Menât ve Uzzâ en çok saygı gören putların başında yer almakta ve Allah’ın kızları olarak kabul edilmekteydi. Bunlar içerisinden Uzzâ anne olarak Lât ve Menât ise onun kızları olarak görülürdü.

Arafat’a bir fersah (yaklaşık 6 km.) mesafedeki Zülmecâz adlı yerde kurulan panayır, Zilhicce ayının ilk sekiz günü devam ederdi. Hacılar Mecenne panayırının ardından buraya gelip sekiz gece kaldıktan sonra tevriye günü (8 Zilhicce), Arafat’a gitmek üzere buradan ayrılırlardı.

Arabistan’ın asıl sakinleri Araplar’dır. Araplar tarihî açıdan iki büyük kısma ayrılır: 1) Arab-ı bâide. Bunlar tarihin eski devirlerinde yaşamış olup çeşitli sebeplerle yok olmuşlardır.. Âd, Semûd, Medyen, Amâlika vs. soyları yok olmuş kabilelerdendir. Soyları devam eden Araplar arasında  Arab-ı Âribe koluna ait Kahtânîler adı verilen kabileler grubu bulunur. Bunların anavatanı Yemen'dir. Bu sebeple Güney Arapları olarak da bilinirler.

Azad edilen kölelere mevâlî denilirdi ve bunlar hür insanlarla evlenemezdi.

Hz. Muhammed’in babası, Kureyş’in Benî Hâşim kolundan Abdullah b. Abdülmuttalib, annesi ise Kureyş kabilesinin Benî Zühre koluna mensup Vehb b. Abdümenâf’ın kızı Âmine’dir