İLETİŞİM BİLGİSİ

Bilgisayarın bireyler arasında bir iletişim aracı olarak kullanılması fikri ilk kez Licklider ve Taylor tarafından dile getirilmiştir.

Newhagen ve Rafaeli çevrim içi iletişimi diğer iletişim biçimlerinden ayıran temel özellikleri paket-değişim, çoklu ortam, etkileşim, eşzamanlılık ve bağlantılı metin olarak sıralamaktadırlar.

Eş zamansız iletişimde bireyler gerek işleriyle ilgili gerek sosyal olarak birbirleriyle kendileri için en uygun olan ortamda iletişim kurabilirler.

Hiperkişisel iletişim; Walther’ın sosyal bilgi işleme kuramını daha geliştirerek tanımladığı bir kavramdır.

Kullanıcılara kendi profillerini yapılandırma, arkadaş listesi oluşturma ve gezinme imkanı veren ilk sosyal bağ sitesi SixDegrees.com'dur.

Araştırmalara göre birçok bireyin sağlık konusunda bilgi almak için ilk danıştıkları yer çevrim içi iletişim ortamlarıdır.

Çevrim içi iletişim kurarken HEPSİ BÜYÜK HARFLERDEN oluşan yazılar yazmamalıyız. İnternet ortamında bu karşımızdakine bağırma ya da kızma anlamına gelmektedir.

Gruplar, forumlar ve tartışma listeleri ilk kez Unix programı hakkında konuşmak ve sistemin aksaklıklarını saptayarak çözüm üretmek amacıyla bir forum oluşturulmasıyla ortaya çıkmıştır.

Uluslararası E-Posta Birliği

Kısaca sohbet ortamı olarak adlandırdığımız yazılımlar aslında IRC yani İnternet Aktarımlı Sohbet olarak bilinmektedir.

Web 2.0 kavramı ilk olarak Tim O’Reilly tarafından 2004 yılında tanıtılan bir kavramdır.

Bilgisayar ve benzeri teknolojiler yardımıyla insanların iletişim kurması olarak tanımlayabileceğimiz çevrim içi iletişim için bilgisayar aracılı iletişim (computer-mediated communications), sanal iletişim (virtual communication), İnternet iletişimi (Internet communication) ya da siber iletişim gibi farklı kavramlar da kullanılmaktadır. Ancak en fazla benimsenen kavram, çevrim içi iletişim kavramıdır.

Taylor ve Licklider’in 1968’de yayınladıkları “Bir iletişim aracı olarak bilgisayar” adlı makalede, insanların kısa bir süre sonra, makinalar aracılığıyla yüz yüze ortamlarda kurduklarından çok daha etkili bir şekilde iletişim kurabileceklerini dile getirmiş, bunun gerekçesi sıralanırken bilgisayarın, etkileşim ve eş zamanlı iletişim kurabilme özelliklerini vurgulamışlardır. Licklider ve Taylor, temelleri 1969 yılında ARPANET adıyla Amerika Birleşik Devletleri’nde atılan İnternet’ten söz etmekteydiler. Kanada’da NETNORTH, Asya, Latin Amerika ve Avusturalya’da ASIANET, Avrupa’da EARN, Amerika Birleşik Devletleri’nde BITNET daha sonra kurulan diğer yerel ağlar arasındadır.

Eş zamanlı (senkron) iletişime en iyi örnek yüz yüze iletişimdir. Bu süreçte kaynak ve alıcı aynı yer ve zamanda bir aradadır. Öte yanda eş zamanlı iletişim katılımcılarının (kaynak ve alıcı) aynı yerde bir arada olmasını gerektiremeden de gerçekleşebilir. Örneğin telefonla gerçekleştirdiğimiz iletişim –mesaj bırakma dışında– aslında bir eş zamanlı iletişimdir. Çevrim içi ortamda da eş zamanlı iletişim kurulabilir. Sohbet (chat), Web konferansı (Web conference), Wiki gibi birbirinden farklı araçlar eş zamanlı iletişim kurmamızı sağlayabilir.

Web 2.0, ilk olarak Tim O’Reilly tarafından 2004 yılında tanıtılan bir kavramdır. O’Reilly, özetle World Wide Web (WWW) teknolojisinin, kullanıcılarının yalnız kendilerine sunulan içeriği okuyarak, izleyerek, dinleyerek tüketen değil aynı zamanda iş birliği yaparak, iletişim ve etkileşim kurarak üreten olmalarına da imkân veren bir ortam olması gerektiğini ileri sürmüştür. Bu görüş doğrultusunda geliştirilen çok sayıda web aracı, kullanı- cılarının kolayca WWW içeriğine katkı sağlamasına yardımcı olmuştur. Kısaca Web 2.0 kullanıcıların iletişim kurabildiği, deneyimlerini paylaşabildiği, bilgi üretebildiği, iş birliği yapabildiği bir ortam anlamına gelmektedir. Bu kavram bağlamında çok çeşitli araçlar geliştirilmiş ve kullanıcıların yoğun ilgisini çekmiştir.

Kaplan ve Haenlein’e göre (2010) altı tür sosyal medya bulunmaktadır: iş birliği projeleri (örneğin Wikipedia), Web günlükleri ve mikro günlükler (örneğin Blogger, Twitter), içerik toplulukları (örne- ğin YouTube), sosyal bağ (etkileşim) kurma (örneğin Facebook), sanal oyun dünyaları (örneğin World of Warcraft) ve sanal sosyal dünyalar (örneğin Second Life). Sosyal tartışma ortamları bu sınıflandırma içerisinde yer almamaktadır.

Çevrim içi ortam her zaman için güvenli değildir. Gerek kötü niyetli kullanıcılar ve yazılımlar, gerekse yeterli teknik bilgiye sahip olmayan kullanıcılar, çevrim içi ortamda birçok soruna yol açabilir. Çevrim içi ortamda birçok konuyla ilgili bilgiye erişilebilir fakat bu durum her konuya genellenemez. Çevrim içi ortamda iletişim kurmak çeşitli yaş ve statü gruplarına göre kolay olmakla beraber kimi bireyler ve gruplar bu araçların kullanımında zorlanabilir. Yine bireylerin birçoğu çevrim içi ortamda bulunuyor olsa da, günümüzde internete erişim imkânı olmayan milyonlarca insan bulunmaktadır. Soru cümlesinde sayılan durumlar, çevrim içi iletişimin genel anlamıyla alışkanlıklarımızı değiştirdiğini ifade etmektedir.

Çevrim içi eğitim genel olarak birbirinden farklı mekânlarda bulunan öğrencilerin ders veya dersle ilgili konular için sanal ortamda bir araya gelmesi ile gerçekleşir. Akıllı tahta kullanımı ise yüz yüze ortamda bir teknolojik aletin kullanılması anlamına gelir.

Bilgisayar jest, mimik, ses tonu, yüz ifadeleri gibi sözsüz iletişim ögelerini taşıyamadığı gibi, bireyler arasında sosyal normların paylaşılmasına olanak vermemektedir. Dolayısıyla bilgisayar ortamındaki iletişimin, yüz yüze ortamlarla karşılaştırıldığında daha soğuk, iletişimin sosyal boyutunu içermeyen, görev yönelimli olmasına neden olmaktadır. Kişisel olmayan bakış açısı, bilgisayarı bireyler arası iletişim süreci içinde yetersiz bularak değerlendirmektedir.

Walther’ın (1996) sosyal bilgi işleme kuramını daha geliştirerek tanımladığı bir kavram olan hiper kişisel iletişim, çevrim içi iletişimin, yüz yüze iletişime göre daha etkili olacağı düşüncesine dayanmaktadır. Walther’a göre (1996) bunun en temel sebebi, bilgisayarın eş zamansız iletişim özelliği ve iletişim sürecinde iletişim kuranlara ilişkin sınırlı ipucunun yer almasıdır. Bu noktada, bireylerin mesajları alırken ve gönderirken seçici davranabilme şansları olduğu, bir diğer değişle bilgisayarı bir filtre gibi kullanabildikleri söylenebilir. Bireyler iletişim kurdukları bireyleri idealleştirmekte, kendilerini sunarken de olumlu özelliklerini ortaya çıkararak, kendileri hakkında istedikleri izlenimleri oluşturabilmektedirler.

Aldığınız e-postalardaki ekler, virüs içerebilir. Eki açtığınızda virüs etkinleşir ve e-posta mesajını ve ekini Adres Defterinizdeki kişilere göndererek bir kuruluştaki e-posta ağlarına ulaşır ve İnternet’te yayılmaya başlar. Hızlı yayılmalarının yanı sıra, virüsler bilgisayarınızda depolanan verileri onarılamaz şekilde bozabilecek kodlar da içerebilir. Bu duruma düşmemek için alabileceğimiz önlemlerin başında tanımadığımız kişilerden gelen e-posta eklerini açmamak gelmektedir. Ayrıca, tanıdığımız kişilerden gelen beklenmedik e-posta ve ekleri için de dikkatli olmalıyız. Şüphelendiğimiz ekleri asla açmamalıyız. Eğer e-posta adresimizden virüs nedeniyle adres defterimizdekilere virüslü e-posta gittiğini fark edersek hemen adres defterimizdeki herkese e-posta ile ulaşarak açmamaları konusunda uyarmalıyız. Adres defterini güncellemenin ise virüslerden korunmaya bir etkisi bulunmamaktadır.