İLETİŞİM BİLGİSİ

Herhangi birisiyle (alıcı) iletişim kurma niyetinde olan bir kişinin (kaynak) tasarılarının, düşüncelerinin ya da duygularının sözlü ya da sözsüz biçimidir, ileti ya da mesaj. Etkileşimin özüdür. İletişim sürecinde iletilen şeydir. Bir alıcı için hazırlanmış, onda belirli bir duygu, düşünce, davranış, tutum ve alışkanlık değişikliği meydana getirmek üzere kaynak tarafından kodlanmış semboller bütünüdür. İletiler ya da mesajlar, sözlü ya da sözsüz sembollerden oluşur. Harfer semboldür, sözcükler ve cümleler de. Rakamlar, çizgiler, renkler, notalar semboldür. Yüz ifadelerimiz, mimiklerimiz, jestlerimiz, ses tonumuz, vücut hareketlerimiz de birer semboldür.

Gürültü, kodlama ve kod açımı sürecinde ileti ya da mesajın anlaşılırlığına herhangi bir biçimde engel olan her şeydir. Yüksek sesler, dikkat dağıtan görüntüler ve sıra dışı davranışlar, fiziksel gürültü olarak nitelendirilirken akılsal, ruhsal ve anlamsal olarak da ortaya çıkabilir.

Fiziki ve daha da ötesi kültürel bir varlık olarak insanı insan yapan en önemli özelliği tabii ki dildir. Dil denilince akla hemen konuşma gelebilir dolayısıyla iletişim denilince onu hemen konuşma, insan ile insan arasındaki sözel bir süreç olarak tanımlama eğiliminin ağır bastığı görülür. Bu ilk bakışta doğru olabilir ama sadece bu kadarla yetinmemek gerekir. Çünkü iletişim insanın varlık sürdürme biçiminin bir ürünü, daha da ötesi bu varlık sürdürme biçimine göre değişime uğrayan, anlam kazanan ve bu yönüyle insana özgü bir olgudur. Yani iletişim, doğal çevresi, araç gereçleri, üretim sürecindeki öbürleri ile ilişkileri, bu ilişkilerin taraflar nezdinde kabulünü sağlayan değerler sistemi ile insanın kültürel varlığının temelinde yer alır.

Düşünme yetisi iletişimin ögeleri arasında yer almaz.

Sözel olmayan kodlar ise beden hareketlerinden, jestlerden ve mimiklerden, giyimler ve süslenme biçimlerinden, şaşırma, korkma ve heyecan ifade eden seslerden oluşur. Aslında sözcükleri içermeyen bütün kodlar sözel olmayan kodlar olarak tarif edilebilir.

kaynağın istedği biçimde gerçeklesen yeğlenen okumadır. Bu okumada, var olan kültürel bağlam, bu bağlamı var eden başat egemen sistemin istedği gibi yeniden üretlr.

Gürültü, kodlama ve kodaçımı sürecinde ileti ya da mesajın anlaşılırlığına herhangi bir biçimde engel olan her şeydir. Yüksek sesler, dikkat dağıtan görüntüler ve sıra dışı davranışlar, fiziksel gürültü olarak nitelendirilirken akılsal, ruhsal ve anlamsal olarak da ortaya çıkabilir.

Süreç olarak iletişimde, iletişim sürecinin olabildiğince akılcı bir biçimde düzenlenmesi- ne dikkat edilir çünkü süreçte belirleyici olan kaynağın alıcı üzerindeki etkisidir.

İkinci okuma, ileti ya da mesaj olarak kodlanan metnin, olduğu gibi kabul edilmemesi müzakere yoluyla tartışılır hâle getirilmesidir. Aslında bu okuma biçiminde egemen sistemin ürettiği kültürel bağlam benimsenmiştir ancak yine de alıcı, bu kültürel bağlama ait metni sorgular.

İletişim bir süreç olarak ele alındığında da bir toplumsal etkileşim biçimidir. Bu etkileşim biçimi de belirli bir ortak kültürel bağlamı gerektirir. Ancak süreç olarak iletişim söz konusu olduğunda sözü edilen kültürel bağlamdan daha çok bu süreçte etkili olan temel bazı iletişim öğeleri ön plana çıkar. Süreç olarak iletişim, iletilerin ya da mesajların aktarılması ile ilgilenir. Gönderici ve alıcının bu iletileri ya da mesajları nasıl kodladığı ya da bu kodları nasıl açtığı önemli hâle gelir. İletişim kanallarının ve araçlarının nasıl kullanıldığı konu edilir. Etkili olunmasına ve iletilerin ya da mesajların doğru bir biçimde aktarılmasına dikkat kesilirler. İletişim, bir kişinin diğerinin ya da diğerlerinin davranışlarını, tutumlarını, düşüncelerini ya da alışkanlıklarını etkileme süreci olarak görülür. Eğer istenilen etki sağlanamadı ise iletişimin başarısız olduğu kanaatine varılır ve bu başarısızlığın nedenleri aranıp bulunarak etkili bir iletişimin olasılıkları tartışılır. Böyle bir başarısızlığa neden olan etkenler araştırılırken bu etkenler gürültü gibi kavramlar çerçevesinde tarif edilir. Görüldüğü gibi iletişim ile ilgili sürecin anlaşılabilmesi için kaynak, alıcı, ileti ya da mesaj, kanal ya da araç, kod, kodlama, kodaçımı, gürültü ve geri besleme gibi bilinmesi zorunlu bazı temel kavramların varlığı söz konusudur.

İletişimin kodlama ve kodaçımı sürecinde iletinin ya da mesajın anlaşılırlığına herhangi bir biçimde engel olan şeye “gürültü” denilmektedir. Örnekteki durumda Ali’nin mesajı anlamasına engel olan şey karın açlığıdır. Dolayısıyla karın açlığı gürültü kavramına karşılık gelmektedir.

Geri besleme, alıcının kaynaktan gelen iletiye cevabı, geri dönütü olarak tanımlanabilir.

Burada yabancı turistin tabiri anlayamamasının sebebi onun Türkçe bilmiyor olması gibi görünse de aslında sorulan "yan anlamı" anlayamamasının sebebidir. Bu durumun sebebi ise o turistin Türkiyede yaşayan bizlerin paylaştığı bir kültürel bağlama yabancı olmasıdır.

Düşünce zihnimizdeyken bunu ancak biz biliriz. Karşı tarafın bilebilmesi için onun anlayabileceği ve uzlaşılmış bazı sembollerle kodlamamız gerekir. Fiziksel bu sembollerle kodlanmayan bir düşüncenin karşı tarafça anlaşılması beklenemez.

Kanal ve araç birbirinden farklıdır. Doğru cevap dışındakiler araçtır. Kanal iletinin aktarıldığı fiziksel nesne ya da ortamlardır.

Duyma özürlülerin kullandıkları işaret dili dilbilimsel açıdan diğerlerine göre daha fazla düzenlenmiştir. Bu açıdan doğru cevaptır.

İletişim; sosyal hayat içinde gerçekleşen tutum, yargı, düşünce ve duygu bildirişimi şeklinde tanımlandığında, bildirişim ile tutumların, yargıların, düşüncelerin ve duyguların paylaşımı kastedilmektedir. Doğru yanıt A seçeneğidir.

Tepke, dıştan gelen bir uyarım sonucu doğan hareket, salgı gibi iç tepkilere yol açan irade dışı sinir etkinliği, yansı, refleks.

Kaynak ileti ya da mesaj gönderimini başlatan kişidir.

Herhangi birisiyle (alıcı) iletişim kurma niyetinde olan bir kişinin (kaynak) tasarılarının, düşüncelerinin ya da duygularının sözlü ya da sözsüz biçimidir, ileti ya da mesaj.