İLERİ PROGRAMLAMA

Kısaca bir programlama yaklaşımıdır. 1960’lı yılların sonuna doğru ortaya çıkan bu yaklaşım, o dönemin yazılım dünyasında beliren bir bunalımın sonucudur. Yazılımların karmaşıklığı ve boyutlarının sürekli artması ve aynı zamanda belli bir nitelik düzeyinin korunması için gerekli bakım maliyeti, zaman, çaba vb. unsurların sürekli artması sonucu nesneye yönelik programlama yaklaşımı çözüm olarak geliştirilmiştir. Yanıt B seçeneğidir.

Bir nesnenin yeteneklerine metot ismi verilmektedir. Her bir metot, nesnenin yapabileceği bir davranışı simgelemektedir. Önceki sayfalarda bahsedildiği gibi, nesneye yönelik programlama yaklaşımında her bir nesnenin özellikleri (properties) ve davranış olarak metotları (methods) mevcuttur. Yanıt A seçeneğidir.

Eğer bir nesne, her zaman bir diğer nesneyi de etkiliyorsa ya da var olmak için diğerine ihtiyaç duyuyorsa o zaman burada da bir bağımlılık (dependency) ilişkisi vardır. Bağımlılık ilişkisine örnek olarak otomobil nesnesiyle, tekerlek nesnesini verebiliriz. Tekerleği olmayan bir otomobil düşünülemeyeceği için tekerlek nesnesiyle otomobil nesnesi arasında bağımlılık ilişkisi vardır. Yanıt A seçeneğidir.

Tasarım aşaması ise, sistemin nasıl gerçekleştirileceği sorusunun yanıtlandığı aşamadır. Bu aşama bir anlamda modelin ortaya çıktığı aşamadır. Model, tasarıma bağlı kalınarak oluşturulur ve çözümleme aşamasında belirlenen gereksinimlerin karşılanıp karşılanmadığı model üzerinde test edilebilmektedir. Yanıt E seçeneğidir.

Birleşik Modelleme Dili (UML), iş sistemlerinin nasıl modellenebileceğini belirleyen ve açıklayan yöntemlerin bir araya toplanmış halidir. Daha çok yazılım geliştiriciler tarafından kullanılan UML ile nesneye yönelik programlamada temel teşkil eden sınıflar oluşturulabilir ve sınıfların geliştirilmesi aşamasında sağlanan görselliklerle daha kolay anlaşılabilir olmaktadır. Yanıt E seçeneğidir.

Düşük Bağlılık (Low Coupling), bir sınıfın diğer sınıflarla bağlılık oranı olarak düşünülebilir. Burada bahsedilen bağlılık aslında kalıtım ilişkisinin bulunmasıyla birlikte diğer sınıfların içyapısından haberdar olması, çeşitli hizmetlerinden yararlanabilmesi ve çalışma prensibinden haberdar olmasını ifade etmektedir. Tabi burada ilişkide bulunulan diğer sınıfların sayısının artması bağlılık oranını arttıran faktörlerdendir. Düşük bağlılığın en önemli faydası bir sınıfta yapılan değişikliğin diğer sınıfların az etkilenerek uyarlanmasının sağlanmasıyla birlikte yeniden kullanılabilirliğin artması olarak söylenebilir. Yanıt C seçeneğidir.

Uyum, modüllerin veya sınıfların birbirine olan benzerliği yani aynı amaca hizmet eden kod bloklarının bulunması anlamını taşımaktadır. Yanıt D seçeneğidir.

Sarmalama, yazılan kodun değiştirilebilirliğini sağlamaktadır. Nesneye yönelik programlama içerisinde, bir sınıf içerisindeki nitelikler, programın çalışması sırasında nesnelerin durumlarını oluşturmaktadır. Bir nesnenin durumu ise her zaman anlamlı ve tutarlı olmak zorundadır. Nesne ilk oluşturulduğu anda nesnenin ilk durumunu anlamlı kılabilmek için birtakım işlemler yapılmaktadır. Bu işlemler “Kurucular (Constructors)” ismiyle adlandırılan metotlar vasıtasıyla yapılmaktadır. Yanıt A seçeneğidir.

Sarmalama işleminin yapılabilmesi için public, private, protected gibi kelimeler kullanılan yazılım dili içerisinde bulunmaktadır. Bu kelimeler kısaca “erişim değiştirici (access modifier)” olarak bilinmektedir. Sınıf içerisindeki özellikler ve metotların başına bu kelimeler getirilerek erişim sınırlandırma işlemi yani sarmalama yapılabilmektedir. Yanıt C seçeneğidir.

Çok biçimlilik, nesnelerin içeride farklı çalışmalarına rağmen, dışarıdan aynı biçimde görünmelerini ifade etmektedir. Bu şekilde, bir grup nesneyi kullanan sınıflar kalıtımla ilgili detayları bilmek zorunda kalmamakta, içerideki değişikliklerden etkilenmeden çalışmaya devam etmektedirler. Aynı sınıftan türetilen sınıflar standart bir şekilde erişilebilme özelliklerine sahip olmaktadır. Yanıt D seçeneğidir.

Yazılımlar, gerçek hayatta karşılaşılan bir takım problemlerin çözülmesi için, üzerinde çalışan cihazın hızlı ve doğru işlem yapabilme gibi birtakım yeteneklerinden faydalanmak üzere yazılmaktadır.

Günümüzde sadece bilgisayar ismiyle değil birçok cihaz artık bilgisayarların yerini almış durumdadır

Gerçek hayattaki problemlerin bilgisayar ortamında çözülebilmesi için öncelikle problemin uygun bir şekilde bilgisayar ortamına aktarılması gerekmektedir. Bu aşama modelleme aşaması olarak adlandırılır

Nesneye yönelik tasarım aşamasında modelin oluşturulması için sınıflar ve nesneler kullanılır.

Birleşik Modelleme Dili (Unified Modelling Language – UML)

Düşük Bağlılık (Low Coupling) Bir sınıfın diğer sınıflarla bağlılık oranı olarak düşünülebilir

Sarmalama (Encapsulation) Yazılan kodun değiştirilebilirliğini sağlamaktadır.

Kalıtım (Inheritance) Kalıtım yapısı, adından da anlaşılacağı üzere birtakım özelliklerin miras alınabilmesi anlamındadır