İKTİSAT TARİHİ

Tokugawa Şogunları
1615’ten itibaren askeri elitin üyeleri arasında denetim ve dengelere dayanan
bir sistem kurarak rakipsiz bir yönetme gücüne sahip oldular. Feodal beyler
ve onlara bağımlı samuraylar, kontrollerindeki bölgelerde belirli bir merkezde
yaşamaya zorlandı ve daha önce sahip oldukları tarımın organizasyonu yetkisi
ellerinden alındı. Beyler artık toprak üzerinde mülkiyet hakkına sahip değildi.
Şogun onların görev alanını değiştirebilir, maaşına el koyabilir, azaltabilir ya da
artırabilirdi.

"Yabancı düşmanlığı hareketinin mahiyeti değiştirilerek yabancılarla dikkatli ve seviyeli bir iş birliği başlatıldı." bu seçenek doğru değil

Fransız ekonomisi; 20. yüzyılın başında gıda maddeleri bakımından Avrupa’da kendine yeterli ve ihracat fazlası olan tek sanayi ülkesi konumundadır.

Aksine, tarım ülkenin sanayileşmesinde çok önemli bir rol oynamıştır.

1913’te yılında Osmanlı İmparatorluğunun nüfusu yaklaşık olarak 26 milyon kadardı.

Osmanlı devletinde Düyun-u Umumiyye İdaresi 1881'de kurulmuştur.

1850’ye kadar Belçika, Fransa, Almanya, İsviçre ve ABD; 1900’lere doğru ise Kuzey İtalya, Rusya ile Japonya sanayileşmeye başladı.

Demir sanayiinde de İngiltere en doruk noktasına dünya ham demir üretiminin yarısından fazlasını ürettiği 1870’lerde ulaştı. Ancak 1890’larda ABD ve 20. yüzyılın başında da Almanya öne geçti. Kömür üretiminde 20. yüzyılın başında ABD ilk sıraya yükseldi.

1859’da dikiş makinelerinin ortaya çıkışından kısa süre sonra ABD’de İngiltere’dekinin 5 katı daha fazla sayıda dikiş makinesi işlemekteydi.

Amerikalılar makineleşmeye daha kolay uyum sağladılar. Çünkü onlar hem emekten tasarruf sağlayıcı teknikleri benimsemek için daha fazla nedene sahiptiler, hem de uzun bir sınai geleneğin kökleşmiş muhafazakârlığından nispeten daha uzaktılar. Avrupa’da dönüm başına zirai verimlilik ABD’den daha yüksekti. Fakat nispi olarak daha düşük maliyetli araçlar kullanan Amerikan çiftçisi, işçi başına daha yüksek verim elde ediyordu. Aynı durum sanayi için de geçerliydi.

Sanayinin gösterdiği hızlı gelişmeye rağmen 19. yüzyılda ABD bir tarım ülkesi olma özelliğini sürdürdü.

19. yüzyıl Alman ekonomik tarihi kabaca üç döneme ayrılabilir. İlki yüzyılın başından 1833’te Zollverein’in teşekkülüne kadar süren dönemdir.

Fransa sanayileşen ülkeler arasında en düşük şehirleşme oranına sahip olanıdır. Bunun temel nedeni, nüfus artış hızının yavaşlığı olmakla birlikte tarımsal iş gücü oranının yüksekliği ve sınai teşebbüslerin yeri gibi faktörlerin de rol oynamasıydı.

20. yüzyılın başında Rus İmparatorluğu, nüfus ve toprakları itibariyle Avrupa’nın en önde gelen ülkesiydi. Toplam rakamlar ölçü alındığında ekonomik olarak da oldukça büyüktü. Toplam sınai üretim bakımından dünyada ABD, Almanya, İngiltere ve Fransa’nın ardından beşinci sırada bulunuyordu. Başta pamuk ve keten olmak üzere yaygın bir dokuma sanayii yanında kömür, ham demir ve çelik gibi ağır sanayilere sahipti. Petrol üretiminde ABD’nin hemen ardından geliyordu.

Kırım Savaşı giderleri iç kaynaklarla karşılanamaz düzeye ulaşınca Osmanlı hükümeti 1856’da Avrupa piyasalarından ilk borcunu almak zorunda kaldı.

Osmanlı kamu borçlanmasında en büyük pay Fransa’ya aitti. Birinci Dünya Savaşı öncesinde İngilizler giderek paylarını küçültürken Almanların payı büyü- dü. 1881’de Fransa ve İngiltere üçte birer paya sahipken 1914’te Fransa’nın payı %60’a yükseldi, İngiltere’nin payı %10’a düştü, Almanya’nın payı %20’ye çıktı.

1850'ye kadar Belçika, Fransa, Almanya, İsviçre ve ABD; 1900'lere doğru ise Kuzey İtalya, Rusya ile Japonya sanayileşmeye başladı. Yirminci yüzyılın ikinci yarısında ise Asya'nın önemli bir kısmı sanayileşme sürecine katıldı. Böylece sanayileşmenin başlangıcından iki yüzyıl sonra dünya nüfusunun yarısı modern ekonomik büyüme ile tanışmış oldu.

İlk sanayi devleti olan İngiltere, 19. yüzyılda dünyanın en önde gelen sınai ve ticari gücüydü. 1815’te İngiltere, toplam dünya sınai üretiminin dörtte birini gerçekleştiriyordu; toplam uluslararası ticarette dörtte bir ile üçte bir arasında değişen bir paya sahipti.

Toplam üretimin %80’i dışarı satılan pamuk, 19. yüzyılın ilk yarısında ihracatın en önemli kalemi olmuştur. Aynı yüzyılın ikinci yarısında demiryollarının ve buharlı gemilerin gelişmesiyle taşıma maliyetlerinin düşüşünden sonra mısır ve buğday temel ihraç ürünleri arasına katılmıştır.

Almanya’nın ekonomik gelişmesi açısından önemli bir dönüm noktası, 1833’te Prusya’nın önderliğinde, Alman devletleri arasında kelime olarak gümrük birliği anlamına gelen Zollverein’in kurulmasıydı. Bu sayede ülke içinde tüm iç gümrük engelleri kaldırılmış, bir Alman ortak pazarı yaratılmış ve dışa karşı ortak bir gümrük tarifesi uygulanmaya başlanmıştı.

Kömür kaynakları 19. yüzyılın ikinci yarısına kadar ülkelerin sanayileşmesi açısından önemliydi. Belçika'nın sanayileşmesi bulundurduğu kömür kaynaklarıyla yakından ilişkilidir. Taşıma maliyetlerinin düşmesi ve alternatif enerji kaynaklarının ekonomik kullanımıyla birlikte kömür kaynakları sınırlı ülkelerin de sanayileşmesi mümkün olmuştur. Doğru cevap D'dir.