II. MEŞRUTİYET DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI

Aslında soru kendi cevabını da içermektedir. Geçiş dönemlerinde edebiyatın sanatsal olmasından çok yol gösterici olması beklenmektedir. Böyle dönemlerde okuyucu ve yazar sanatsal kaygılardan uzaklaşarak fikirlerin karşılıklı aktarılması kaygısını taşırlar.

Kabul edilen görüş 1922’de saltanatın kalkması ile Milli Edebiyat Hareketinin bittiği yönündedir. Diğer görüş ise bu dönemde başlayan edebi hareketin gelişiminin 1940 yılına kadar devam ettiğini bu nedenle bitiş olarak kabul edilmesini savunur.

Elbette bir dalda yeteri kadar sanat eseri üretilmemesinin nedenini bir maddeyle açıklamak mümkün değildir. Ancak kitapta da belirtildiği gibi sürekli savaş ortamı, siyasal hareketlilik, tiyatronun kontrol edilebilirliği, onu engellenebilir kılmıştır. Bu engeller tüketimini engellemiştir, tüketilmeyen sanat izleyicisine ulaşamamıştır. Özellikle halka ulaşmak kaygısı, yazarları bu türden uzaklaştırmıştır.

Genç Kalemler dışında diğer seçeneklerde verilen isimler 19. Yüzyıl ikinci yarısından itibaren çıkan gazete ve dergilerin isimleridir.

Genç Kalemler dışında diğer seçeneklerde verilen isimler 19. Yüzyıl ikinci yarısından itibaren çıkan gazete ve dergilerin isimleridir.

Bu bir bilgi sorusudur, cevabı Tercüman-ı Ahval’dir.

Bu bir bilgi sorusudur. İttihat ve Terakki Cemiyetinin kurduğu dernekler listesi kitapta ilgili başlık altında verilmiştir

Ziya Gökalp bir sosyolog, edebiyatçı ve siyasetçidir. Bu çok yönlülüğü ona, realist bir kafa ile gerçekleri gözlemleme, değerlendirme ve buna göre bir yol çizme becerisini kazandırmıştır.

9 Eylül 1922’de İzmir’in geri alınışı ve 24 Temmuz 1923’te imzalanan Lozan Barış Antlaşması ile Türk milliyetçiliği hareketi devletleşme aşamasına geçmiştir.

Faruk Nafiz’in “Han Duvarları” şiiri bu anlamda yazılma macerası ve anlattığı hikâye ile tam bir aydın-halk kucaklaşmasını resmeder. Şair, 1926’da yazdığı “Sanat” adlı şiiriyle de bu dönemin edebiyat anlayışının poetik ifadesini de gerçekleştirecektir.