II. ABDÜLHAMİT DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI

Tanzimatın I.kuşağına mensup Şinasi,Namık Kemal ,ZiyaPaşa ve Ahmed Mıdhat gibi şair ve yazarlar damgasını vurmuştur.Mehmet Kaplanbu döneme “Sosyal ve Politik Fikirler Devri” adını verir.

Ukâz-ı Şubbân:  Recaîzade Mahmut Ekrem yanlısı birtakım genç şair ve yazarların, Muallim Naci yanlılarına karşı kendileri için kullandıkları ‘genç şairler panayırı anlamına gelen bir terim.

Recaizade Ekrem yanlıları Gülşen, Gayret, Sebat, Risalei Hafîgibi dergilerde yer almışlardır.

Servet-i Fünûn Edebiyatının kurulmasına zemin hazırlayan Hasan Âsâf adlı bir genç şairin Musavver Malûmat’ta yayımlanan “Burhân-ı Kudret”başlıklı şiiri dolayısıyla çıkan tartışmalardır. Bu tartışma edebiyatımızda ‘abes-muktebes’ tartışması olarak da bilinir.

Servet-i Fünûndergisinde 1896 yılından sonra şiir, roman, hikâye, mensur şiir ve eleştiri türünde verilen eserler sonucu oluşan edebî harekete Edebiyat-ı Cedîde adı verilir.

Servet-i Fünûndergisi, Recaizade Mahmut Ekrem’in aracılığıyla ve öncülüğüyle, edebiyatta yenilik yanlısı şair ve yazarların yayın organı hâline geldi.

Edebiyat tarihlerinde “Edebiyat-ı Cedîde” (veya bazı kaynaklarda Servet-i Fünûn) adıyla bilinen hareket de Tevfik Fikret’in derginin başına geçmesiyle başladı.

Edebiyat-ı Cedide’de asıl sarsılma ve kopuşa Ali Ekrem (Ayn Nadir)’in “şiirimiz”  başlıklı dizi yazısıyla başlar.