II. ABDÜLHAMİT DÖNEMİ TÜRK EDEBİYATI - Deneme Sınavı - 14

Dolayısıyla, doğru cevap C'dir.

Dekadan; uslûbun dışına çıkan, yeni ve anlaşılmaz imgeler kullanan bazı sembolist şairler için kullanılmıştır. Sone; önce İtalyan, sonra da Fransız edebiyatında kullanılan 14 dizelik bir nazım biçimidir. Müstezat; sözlük anlamı artmış, çoğalmış demektir. Bir Divan şiiri nazım biçimidir. Terzarima; ilk kez İtalyan edebiyatında kullanılan bir nazım biçimidir ve 3 dizeli bentlerden oluşur. Anjambman ise; bir şiirde, cümle veya anlamın bir dize veya beyitte değil de, onu izleyen dizelerde tamamlanmasıdır. 

Dolayısıyla doğru cevap E' dir.

Edebiyat tarihlerinde “Edebiyat-ı Cedîde” (veya bazı kaynaklarda Servet-i Fünûn) adıyla bilinen hareket, Tevfik Fikret'in Servet-i Fünûn dergisinin başına geçmesiyle başlamıştır.  A, C, D ve E şıklarındaki isimler, Tevfik Fikret'in derginin idaresini ele almasından sonra derginin kadrosuna dahil olmuşlardır.

Dolayısıyla doğru cevap B'dir.

Servet-i Fünûn dergisinde şiirin yanı sıra, roman ve hikâye türünde eserlere de yer verildi. Recaizade Mahmut Ekrem’in Araba Sevdası, Halit Ziya’nın Maî ve Siyah, Aşk-ı Memnû ve Kırık Hayatlar; Mehmet Rauf’un Eylül; Hüseyin Cahit’in Hayal İçinde adlı romanları, Servet-i Fünûn’da tefrika edildi ve çeşitli hikâyeleri yayımlandı. Buna karşın Tevfik Fikret, "Timsâl-i Cehâlet" başlıklı şiirini, Ahmet Mithat'ın “Dekadanlar” başlıklı eleştiri makalesine yanıt olarak yazmıştır. 

Recaizade Mahmut Ekrem ile Muallim Naci arasında başlayan tartışmaların genişlemesi ile edebiyatımız 2 ana kutba ayrılmıştır. Seçeneklerden Halil Edip, Muallim Naci yanında yer alan şairlerden biridir, diğerleri ise Mahmut Ekrem’in yanında yer alan şairlerdendir.

Muallim Naci’nin eleştirileri çoğunlukla Recaizade Mahmut Ekrem’e yöneliktir. C ve E şıkları Servet-i Fünun dergisinden ayrılıp Malumat dergisine geçen yazarlardır. Ahmet Mithat’ın ise eleştirileri Dekadanlar başlığıyla Sabah’ta yayımlanmıştır. Genç Kalemler’de yazan, Ömer Seyfettin’dir.

Edebiyat-ı Cedide topluluğu (1896-1901), II. Abdülhamit döneminde ortaya çıkmış bir edebî harekettir.

II. Abdülhamit Dönemi edebiyatı -baskın anlayış olsa bile- sadece Edebiyat-ı Cedide’ye indirgenemez.

Tanzimat Fermanı 1839'da Sultan Abdülmecid devrinde ilan edilmiştir.

Sin ve peltek se'dir.

Servet, 1890 yılında İstanbul’da çıkarılan bir gazetedir. Servet-i Fünûn, önce 27 Mart 1891’den itibaren bu gazetenin haftalık edebî eki olarak çıkmaya başlar. Derginin idarecisi Recaizade Mahmut Ekrem’in Mekteb-i Mülkiye’den öğrencisi Ahmet İhsan Tokgöz’dür. Başlangıçta fen bilimlerine ağırlık veren Servet-i Fünûn dergisinde, kısmen edebî yazılar da yayımlanıyordu. Ancak Recaizade Mahmut Ekrem, Ahmet İhsan’la görüşerek dergiyi yenilik edebiyatının yayın organı yapmak istediğini bildirdi. Şubat 1896’da bir başka öğrencisi Tevfik Fikret’i Ahmet İhsan’la tanıştırdı. Bu görüşme sonucunda, Tevfik Fikret, 7 Şubat 1896’da çıkan 256. sayıdan itibaren Servet-i Fünûn dergisinin başına geçti. Böylece Servet-i Fünûn dergisi, Recaizade Mahmut Ekrem’in aracılığı ve öncülüğüyle, edebiyatta yenilik yanlısı şair ve yazarların yayın organı hâline geldi. Edebiyat tarihlerinde “Edebiyat-ı Cedîde” (veya bazı kaynaklarda Servet-i Fünûn) adıyla bilinen hareket de Tevfik Fikret’in derginin başına geçmesiyle başladı. Servet-i Fünûn dergisindeki bu edebî faaliyet sonucunda, saydığımız yazar ve şairler, ortak bir duyuş ve söyleyiş tarzı etrafında, yeni bir edebiyat oluşturmuşlardır. İşte Servet-i Fünûn dergisinde 1896 yılından sonra şiir, roman, hikâye, mensur şiir ve eleştiri türünde verilen eserler sonucu oluşan bu edebî harekete Edebiyat-ı Cedîde adı verilir.

Divan edebiyatındaki müstezat nazım biçimini, farklı vezinler kullanarak şiire uygulamışlar; serbest tarzda müstezatlar kaleme almışlardır.

Namık Kemal, Tanzimat Dönemi sanatçılarındandır.

19. yüzyılın sonlarında, Fransa’da, şiirde alışılmış üslûbun dışına çıkan, yeni ve anlaşılmaz imgeler kullanan bazı sembolist şairler için kullanılan isimlendirme "dekadanlar"dır.

Kuşkusuz, getirdikleri yeni uslûp, alışılmamış imgeler, ağır dil ve sürekli bireysel temaları ele almaları yadırganmış, zaman zaman eleştirilmişlerdir.

Edebiyat-ı Cedide topluluğunun ortak özellikleri arasında toplumu eğitme ve bilinçlendirmeden ziyade, sanat yapma ve güzellikleri yansıtma amacı taşıma; Tanzimat döneminde başlayan dilde sadeleşme hareketinin kesintiye uğratılması; şiirde aruzun ustalıkla kullanılması; 7-8 dizeye kadar yayılan cümlelerle şiirin düzyazıya yaklaşması bulunmaktadır. Bununla birlikte, roman ve hikayede, Tanzimat döneminde görülen, anlatıcının araya girip okurla sohbet etmesi, bilgiler aktarması, gerçeği zorlayan tesadüfler ve kişilerin idealize edilmesi gibi kusurlar, Edebiyat-ı Cedide romanında oldukça azalmış, olay örgüsü, karakterlerin canlandırılması ve çevre tasvirleri bakımından, daha sağlam, daha gerçekçi ve Batı tarzına uygun eserler kaleme alınmıştır. Dolayısıyla doğru cevap C'dir.

Edebiyat-ı Cedide topluluğu (1896-1901), II. Abdülhamit döneminde ortaya çıkmış bir edebî harekettir.

Edebiyat-ı Cedide topluluğu devrin baskın edebî anlayışını yansıtan Servet-i Fünun dergisi etrafında toplanmışlardır.

Yeni Edebiyat ifadesi Farsça bir tamlama olan Edebiyat-ı Cedide ifadesinin Türkçe   tam karşılığıdır.

Tanzimat döneminin ünlü şairlerinden Ziya Paşa Suriye valiliğine atanır, 17 Mayıs 1880’de Adana’da vefat eder.