HELLEN VE ROMA TARİHİ - Deneme Sınavı - 2

Makedonya, Balkanlar ile Yunanistan yarımadası arasında yer alır. M.Ö. 12. yüz­yıl içinde kuzey kökenli istila dalgası Dorları da yerinden oynatmış ve Dorlar arasında “Makednon Ethnos” olarak bilinen topluluk güneybatı Makedonya’dan (Makednon bölgesinden) gelmişti (Herodotos, I.56). Bir görüşe göre bu toplu­luktan arta kalanlar, Klasik Dönem Makedonlarının çekirdeğini oluşturmuş­tur. İlk Makedon kralı, I. Perdikkas’tır. II. Philippos’a değin Makedonya, Yukarı Makedonya’daki yarı-bağımsız kabilelerle, Illyrialılarla, Trakya’daki Odryslerle, Khalkidike’deki Hellen kentleriyle, Perslerle, Atinalılarla ve Sparta ile mücadele etmek zorunda kaldı. Makedonyalılar Eski Yunanca’nın bir lehçesini konuşuyor­lar ve kendilerini “Hellen” olarak kabul ediyorlardı.  

Bu nedenle sorunun doğru cevabı A şıkkıdır.

Hellen birliği­ni sağlayacak tek kişi olarak görülmeye başlandı. Philippos da bunu sezmiş ola­cak ki, Hellen kentlerini ulusal bir kongreye katılmaya çağırdı. M.Ö. 337 yılında Philippos’un başkanlık ettiği kongre Korinthos’ta toplandı. Burada alınan karar gereğince Hellenler bir “Hellen Birliği” oluşturdular. Siyasi ve askeri nitelikli bu birlik, toplantı yerinden dolayı, “Korinthos Birliği” olarak anılmaktadır. Philippos, üye kentlerin delegelerinden oluşan ve synhedrion adını taşıyan bir meclis tarafın­dan yönetilecek Birliğin hegemon’u seçildi. Sparta söz konusu birliğin dışında kal­dı. II. Philippos ve oğlu III. Aleksandros (Büyük İskender) Perslere karşı büyük bir sefer yapılacağını ilân ettiler. Philippos, kendisine karşı gelecek her gücü alt ede­ceğini biliyordu; daha doğrusu, kendi ordusunun gücünü tanıyordu. Amaç, Batı Anadolu’daki kentleri Pers boyunduruğundan kurtarmak ve Perslere Hellen dün­yasının gerçek gücünü göstermekti.  

Bu nedenle sorunun doğru cevabı A şıkkıdır.

ve kendilerini “Hellen” olarak kabul ediyorlardı. Her ne kadar Hellenler arasında savaş eksik olmuyorsa da, onlar için en büyük tehlike ya da ortak düşman, Persler idi. Bu ortak düşmana karşı koyabilmek, hatta onu yok edebilmek için Hellenlerin ilk önce kendi aralarında birleşmeleri gere­kiyordu. Bu uzlaşmanın da bir politikası olmalıydı. Böylece “panhellenizm” yani “Hellenlerin Birliği” düşüncesi doğdu. Bu, her Hellen’in sempati ile baktığı, ama söz konusu birliği sağlayacak önderin kim olacağı sorusunu da beraberinde taşı­dığı bir düşünce idi. Atinalı hatip (rhetor) Isokrates, M.Ö. 346’da Makedon Kralı II. Philippos’a yazdığı açık mektupta, Hellen ulusunun başlıca beş büyük kentinin (Atina, Argos, Sparta, Korinthos ve Thebai) güç birliği yaparak, onun komutasın­da Perslere karşı sefer düzenlemesini istiyordu.

Bu nedenle sorunun doğru cevabı E şıkkıdır.

Büyük İskender (III. Aleksandros), II. Philippos ile Olympias’ın oğlu idi. Plutarkhos, İskender’in doğum tarihini 6 Hekatombaion (yaklaşık 20 Temmuz) olarak vermektedir. Babasının ölümün­den sonra, M.Ö. 336’da 20 yaşında bir delikanlı iken Makedonya tahtına geçti. İlk işi babasının ka­tillerini cezalandırmak oldu. Daha sonra Korinthos Birliği tarafından birliğin hegemon’u ve Pers se­ferinin de komutanı seçildi. İskender, bir yandan Trakyalıları ve Illyrialıları kontrol altında tutmaya çalışırken, öte yandan Pers İmparatorluğu’na karşı yapacağı seferin hazırlıklarıyla meşgul oluyordu. Makedon hegemonyasını hazmedemeyen Atina ve Thebai’yı ele geçirdikten sonra, bütün düşüncesi­ni Doğu seferi üzerinde yoğunlaştırdı. İskender’in Doğu seferine başladığı M.Ö. 334 yılı (veya Pers İmparatorluğuna son verdiği M.Ö. 331 yılı) ile son Hellenistik krallık olan Ptolemaioslar’ın Actium Savaşı sonrası tarih sahnesinden silindikleri M.Ö. 30 yılı arasındaki yaklaşık 300 yıllık dönem, “Hellenistik Çağ” olarak adlandırılır. Aynı dönem­de Roma, Cumhuriyet dönemini yaşıyordu.  

Bu nedenle sorunun doğru cevabı A şıkkıdır.