HAYVAN YETİŞTİRME

Köylere göç oranının artması hayvancılığı tehdit eden unsurlar arasında gösterilemez.

Esansiyel aminoaitler yalnızca hayvansal proteinlerde bulunmaktadır.

Günlük 1 litre süt tüketimi 5-6 yaşa kadar çocukların günlük protein ihtiyacının tamamını, 14 ile 20 yaş arasında ise ihtiyacın en az yarısını karşılamaktadır.

Polen tekstil sektöründe değil gıda sektöründe kullanılan hayvansal ürünlerden biridir.

Normal büyüklükte bir yumurta kapsadığı besin maddeleri bakımından 90 g et, ve 160 g süte eşdeğerdir. Doğa tarafından insanlara özel ambalajı ile sunulması ve hiçbir şekilde hile karıştırılmaması yumurtaya diğer gıda maddeleri arasında büyük bir özellik kazandırır. Ayrıca yüksek protein ile kalsiyum, fosfor, potasyum, iyot, demir, magnezyum, bakır, klor, çinko, flor gibi elementler ve B2, B6, B12, A, D, E ve K vitaminleri içermektedir.

Tarım arazilerinin verimliliğinin korunması hatta arttırılması amacıyla, aynı tarlada her yıl aynı bitkiyi yetiştirmek yerine, ekim nöbeti uygulayarak hayvan yemi olacak bitkilerin ekimini yapmak gerekir. Söz konusu nöbet sisteminde hayvan yemi olarak kullanılacak bitkilerin ekimi de yapılmaktadır. Bu bitkilerin işletmedeki hayvanlara yedirilmesi en karlı yoldur. Böylece ürünler daha yüksek değere dönüştürülerek tarlanın verimliliği de arttırılmış olur.

Hayvan sağlığı, hayvansal üretimin sürekliliği ve karlılığını önemli ölçüde etkileyen bileşenlerden birisidir. Türkiye’de, günümüze kadar hayvan sağlığı alanında önemli gelişmeler sağlanmış olmakla birlikte, mevcut durum yeterli görülmemektedir. Özellikle salgın hastalıklar konusunda oldukça fazla deneyim kazanılmış, sığır vebası, şap, ruam, tüberküloz, çiçek ve benzeri salgın hastalıklarla ciddi mücadeleler gerçekleştirilmiştir. Buna karşılık sözü edilen hastalıkların eradikasyonu sağlanamamıştır.

Ketozis ise enfektif değil metabolik bir hastalıktır.

Türkiye küçükbaş hayvancılığı ekstansif yapıdadır. Koyun varlığının büyük bölümünü yerli ırklar oluşturmakta, besleme ağırlıklı olarak otlatmaya dayanmaktadır. İşletmeler küçük, yetiştirici örgütlenmesi yetersiz olduğundan girdi temini, ürün değerlendirme ve pazarlama olanakları sınırlıdır. Buna bağlı olarak üretici pazardan düşük pay almakta, üretim büyük ölçüde geçimlik olarak yapılmaktadır. Türkiye’de hayvancılığın geliştirilmesine ilişkin hemen tüm girişim ve önlemlerin sığırcılığa yönlendirilmesi, küçükbaş sektörünün genellikle ihmal edilmesi bunda etkili olmuştur. Bu durumun doğal sonucu olarak da küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinde gereken gelişme ve ilerlemeyi sağlamak mümkün olmamıştır. Mera alanlarının daralması, kente göçün körüklemesi ve kırsaldaki genç nüfusun hayvancılığa ilgisinin azalması belirtilen olumsuzluklara eklenince, küçükbaş hayvan varlığında hızlı bir azalma süreci yaşanmaya başlamıştır.

Tavukçuluk geçmiş yıllarda aile ihtiyacını karşılamaya yönelik olarak yapılmak- ta iken, sanayileşme ve kentleşmenin yoğunlaşması ile birlikte artan talebe paralel olarak önemli gelişmeler göstermiştir. Üreme performansının yüksek olması, tavuk ıslahında başarının da yüksek olmasını sağlamıştır. Başlangıçta yumurta verimi ve büyüme hızı yüksek ırklar geliştirilmiş, daha sonra ise hibrit üretimine geçilerek söz konusu verimler daha da artırılabilmiştir. Artan verimle birlikte yetiştiricilik tarzı da değişerek tavukçuluk, hayvancılık sanayisine dönüşmüştür. Bu süreç ülkemizde de benzer şekilde gerçekleşmiş, tavuk ürünleri talebi büyük işletmeler veya entegrasyonlarca karşılanır olmuştur.

Hayvancılıkta yetiştirici örgütlenmesi yetersizdir.

Türkiye, organik hayvansal üretime uygun alanlara sahiptir. Organik hayvancılık aracılığıyla değişik nedenlerle geleneksel üretim tarzını sürdürmek durumunda olan küçük ve orta ölçekli işletmelerin gelirlerinin artırılması mümkündür.

Hayvancılık işletmelerinin pek çoğunun küçük ölçekli oluşu, karlılığın son derece düşük olması, pazar koşullarında yetiştirici aleyhine olan dengesiz yapı, yetiştiricinin örgütsüzlüğü vb nedenler işletmelerin sermaye artırımını engellemekte, işletme büyüklüğünün artırılması ve üretim sisteminin değiş- tirilmesine engel teşkil etmektedir. Bazı hayvansal ürünler, özellikle süt pi- yasasında tekelleşme ve oligopol bir yapı oluşturma eğilimi, orta ve büyük ölçekli sığırcılık yatırımı konusunda heves kırıcı olmakta, mevcut işletmelerin de varlığını tehlikeye düşürmektedir.

AB ülkelerinin kuzu ve oğlak eti üretimi, talebin gerisindedir. Türkiye bu açığı kapatabilecek potansiyele sahiptir.

Veterinerliğin gelişimine katkıda bulunur.

Coğrafya Terimleri Sözlüğü

Et

Kapsadığı besin maddeleri bakımından 90 g ete eşdeğerdir.

Hayvan yetiştiriciliğinin barınaklarda yapılıyor olması.

Bu iki tanımdan hareketle geniş anlamda hayvancılık; evcil hayvanları; et, süt, yapağı, tiftik, angora, kıl, keşmir, deri, post, sakatat, kuyruk yağı, yumurta, bal, arı sütü, polen, bal mumu, ipek, barsak, işkembe, boynuz, tırnak, tüy, gübre gibi ürünlerini elde etmek; çeki, yük taşıma, binek, spor, süs, ev hayvanı ve korunma amaçlı olarak yararlanmak üzere uygun koşullarda ve sağlıklı olarak üretmek, ıslah etmek, yetiştirmek, bakım ve beslenmesini sağlamak üzere gerçekleştirilen ekonomik faaliyet olarak tanımlanabilir.

Et yağı; enerji kaynağı olduğu gibi, esensiyel yağ asitleri ve yağda eriyen vitaminler bakımından da zengin bir besindir.

Süt proteini kazein, yüksek biyoloji değerliklidir

Yumurtanın, proteininin yüksek biyolojik değerliliğine sahiptir. Yumurta bu değerini içerdiği kalsiyum, fosfor, potasyum, iyot, demir, magnezyum, bakır, klor, çinko, flor gibi elementler ve B2, B6, B12, A, D, E ve K vitaminleri sayesinde kazanır.

Yanıt I ve II dir.