HAYVAN YETİŞTİRME - Deneme Sınavı - 15

Kalmuk; kuyruk yapısına göre yapılan sınıflamada oyluğu yağlı koyunlar sınıfına dahil edilmektedir.

Kıvırcık; Trakya, Marmara ve Kuzey Ege’de yetiştirilen yağsız ince-uzun kuyruklu bir koyun ırkıdır. Vücutları beyaz renkli olup yapağısı diğer yerli ırklara göre daha kalitelidir. Eti çok lezzetli, süt verimleri 75 kg dolayındadır

Göçebe koyunculuk; Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde uygulanan bir koyunculuk biçimidir. Koyun sürüleri kış aylarında Güneydoğu Anadolu Bölgesinin alçak ve ılıman ovalarında otlatılırlar, havaların ısınmasıyla Doğu Anadolu Bölgesinin yüksek, serin ve bol otlu meralarına götürülürler.

Koyunlar 17 gün arayla kızgınlık gösterir ve 24 ila 48 saat boyunca bu durumlarının korurlar. Kızgınlık başlangıcından 12 saat sonrası çiftleşme için en uygun zamandır.

İki haftalık yaştan itibaren kuzuları yem yemeye alıştırmak gerekir. Başlangıçta
hayvan başına 30-40 g kesif yem verilir, bu miktar her hafta 30-40 g olmak üzere 150-200 g a kadar artırılır ve bu yemlemeye 1 yaşına kadar devam edilir.

Damızlık seçiminde hayvanların verimini sağlıklı ölçebilmek için onları numaralandırarak birbirlerinden ayırt etmek gereklidir. Bu iş için kullanılan yöntemlerden en güvenilir olanı tetovir ile (kulak içerisine dövme) numaralamadır.

Hayvanların kesilip yüzüldükten, baş, ayak ve iç organları ayrıldıktan sonra kalan gövdesine karkas denir.

Kaliteli yapağılar ince ve birörnek kıllardan oluşur. Renkli, kaba, medullalı ve kemp kıllar ise bulunmaz.

Mera: Hayvanları otlatmaya elverişli, do- ğal veya yapay bir bitki örtüsü bulunan, otları seyrek ve kısa boylu, biçilmeye uygun olmayan engebeli arazidir.

Tür: Değişmez karakterleri benzer olan, çiftleştirildiklerinde döl verimli döller elde edilen hayvan topluluğudur.

Anız: Ekini biçildikten sonra sürülmeden boş kalan, köklü ekin sapları ve dökülen buğdaygil başak ve daneleri bulunan tarladır.

Karayaka: Orta Karadeniz’in iç kesimlerinde yetiştirilen, 40-45 kg canlı ağırlıkta, yağsız ince kuyruklu yerli koyun ırkıdır. Vücut genellikle be- yaz renklidir. Yerli koyun ırkları içerisinde en kaba yapağılı olanıdır. Yapağı verimi 2 kg ın üzerindedir. Yapağı yetiştirilme bölgesinde yün yatak yapılmak üzere yüksek fiyatla satılabilmektedir. Et lezzeti bakımından Kıvırcık’tan sonra ikinci sırada yer alır. Süt verimi 40 kg dolayındadır.

Sakız: İzmir’in Çeşme, Urla ve Seferihisar il- çelerinde az sayıda bulunmakla birlikte süt ve döl veriminin yüksekliği nedeniyle önemli olan yerli koyun ırkıdır.

Uterus: Döl yatağı. Yavrunun doğuma kadar içinde bulunduğu organdır.

Doğu Anadolu Bölgesinde ise damızlık fazlası erkek kuzular yaklaşık 1.5 yaşa ulaştıklarında toklu olarak satılmaktadırlar. Kuzuların doğdukları yıl satılmayıp, toklu olarak satılmasından beklenen kazanç yapılan masrafları karşılamaz. Ayrıca ku- zuların iki yıl üst üste meradan yararlandırılması meralarımızdaki aşırı otlatma sorununu daha da ağırlaştırmaktadır.

Çiftleşen koyunlar gebe kalmadıklarında ortalama 17 günlük aralıklarla yeniden kızgınlık gösterirler.

Anadolu Merinosu: Akkaraman koyunlarının Alman Yapağı Et Merinosları ile melezlemesinden elde edilen, % 60-65 Merinos, % 35-40 Akkaraman genotipine sahip bir ırktır. Irkın elde edilmesinde daha çok vücut yapılışı ve büyüme hızı üzerinde durulmuştur. Bu nedenle yapağı verim ve kalitesi bakı- mından varyasyon oldukça fazladır.

Karagül: Türkistan, Özbekistan, Afganistan, İran ve Pakistan’da yetiştirilen başlıca kürk koyunu Karagül’dür. Yeni doğan Karagül kuzularının postları; tirbuşon, boru, bakla, nohut ve gül olarak adlandırılan kıl bukleleriyle kaplıdır. Bukleler kuzuların yaşları ilerledikçe bozulmaktadır. Yaşlı Karagül koyunlarının postları buklesizdir ve yapağı son derece kaba ve karışıktır.

Mera: Hayvanları otlatmaya elverişli, doğal veya yapay bir bitki örtüsü bulunan, otları seyrek ve kısa boylu, biçilmeye uygun olmayan engebeli araziye denir. Doğru cevap "A" dır.

Nadas: Üretim yapılan tarlanın, bir sonraki üretim dönemi için sürülerek dinlenmeye bırakılmasıdır. Doğru cevap "B" dir.