HAYVAN BESLEME

Besin maddelerinin organizmaya yararlı hale gelebilmeleri için sindirim kanalında geçirdikleri değişikliklere sindirim adı verilir.

Sindirim sistemi tüm hayvanlarda ağızla başlar ve bunu yemek borusu (özefagus), mide (çok gözlü mide), ince ve kalın bağırsaklar izler.

Mide, fizyolojik fonksiyonu yönünden fundus, korpus ve antrum bölgeleri olarak üç kısma ayrılır.

Yemlerdeki proteinler üzerine önce mide salgısındaki pepsin enzimi etki eder. Bu salgı ruminantlarda yalnızca abomasumda salgılanır.

Yemlerde bulunan karbonhidratlar, çoğunlukla nişasta, laktoz ve sükroz ile az miktarlarda pektin, dekstrin ve diğer karbonhidratlardan oluşur. Karbonhidratların parçalanma son ürünleri maltoz, laktoz ve sükroz gibi disakkaritler ile glukoz (%80), fruktoz, galaktoz ve mannoz gibi monosakkaritlere parçalanırlar. Daha sonra ince bağırsağın epitel hücreleri tarafından emilirler.

Yemlerle alınan proteinler sindirim kanalında amino asit ve peptid formuna dönüşerek emilebilir

Besin maddelerinin kana karışmasından başlayarak bunların işlenmesi ve artıklarının dışarı atılmasına değin geçen tüm olaylara metabolizma adı verilir.

Proteinler --> Amino asitler + NH3 + Keto asitleri, H2O + CO2 + Enerji

Lipidler--> Yağ asitleri + Gliserol + H2O + CO2 + Enerji

Karbonhidratlar--> Basit şekerler + H2O + CO2 + Enerji

Kandaki şeker miktarının, normal seviyenin altına düşmesine “hipoglisemi” denir.

Hayvansal organizmada vitaminler büyük oranda ince bağırsaktan emilir. Yağda eriyen A, D, E ve K vitamini başta karaciğer olmak üzere vücutta depolanırlar. Suda eriyen B grubu vitaminler ile vitamin C vücutta fazla depolanmaz.