HAYVAN BESLEME

Doğallık, kimyasal, mineral, vitamin, yemleme standartları, amino asit, yem katkıları-implantlar ve biyoteknoloji

%79-80 (yüzde yetmişdokuz-seksen)

I, III ve IV

Kollajen

Antibiyotikler

Linoleik asit

Heptozlar

Demir

Metabolizmaya vitamin B12’nin bir öğesi olarak katılmak.

C vitamini

Hayvan besleme bilimi tarihsel süreç içerisinde doğallık, kimyasal, mineral, vitamin, yemleme standartları, amino asit, yem katkıları-implantlar ve biyoteknoloji dönemlerini geçirmiş ve halen geçirmektedir.

Özellikle 1930 ve 1940 yılları arasında vitaminlerin çok büyük bir kısmı keşfedilmiştir.

Aylarca hatta yıllarca süren uzun deniz yolculuklarında tuzlu et ve peksimetle beslenen denizcilerde skorbüt (vitamin C yetersizliği sonucu görülen bir hastalık) hastalığının ortaya çıktığı biliniyordu. Uzun yıllar bu gibi hastalıkların herhangi bir besin maddesi yetersizliğinden değil, sindirim organlarındaki mikroorganizmaların neden olduğu toksik (zehirli) maddelerden kaynaklandığına inanılmıştır. Deneme yanılma yoluyla elde edilen bulgular sonucu İngiliz Deniz Kuvvetleri doktoru Lind, 1747 yılında turunçgil sularının skorbüt hastalığına iyi geldiğini bulmuştur.

Aylarca hatta yıllarca süren uzun deniz yolculuklarında tuzlu et ve peksimetle beslenen denizcilerde skorbüt (vitamin C yetersizliği sonucu görülen bir hastalık) hastalığının ortaya çıktığı biliniyordu. Uzun yıllar bu gibi hastalıkların herhangi bir besin maddesi yetersizliğinden değil, sindirim organlarındaki mikroorganizmaların neden olduğu toksik (zehirli) maddelerden kaynaklandığına inanılmıştır. Denemeyanılma yoluyla elde edilen bulgular sonucu İngiliz Deniz Kuvvetleri doktoru Lind, 1747 yılında turunçgil sularının skorbüt hastalığına iyi geldiğini bulmuştur.

Hayvan vücudunda çok sayıda element bulunur. Kalsiyum ve fosfor dışındaki elementler vücutta % 1’in altında bulunurlar. İz minerallerden demir, hemoglobinin esansiyel bir öğesi olarak kanda ve daha az düzeyde diğer dokularda yer alır. İyot, bakır, çinko, manganez, kobalt, selenyum, flor ve krom gerek yapısal ve gerekse metabolik amaçlar için gereklidirler. Bunların dışında, hayvansal organizmada bor, silisyum, aluminyum, nikel, arsenik ve diğer bazı elementler de bulunmaktadır.

Kanın ikinci kısmını oluşturan plazmanın % 90-92’si su, geriye kalan kısmı ise katı maddelerdir. Söz konusu katı maddeler protein (albumin, globulin, fibrinojen), glukoz, lipid, protein olmayan nitrojenli bileşikler (amino asitler, ürik asit, kreatin, kreatinin, amonyum tuzları, üre), inorganik tuzlar (klorürler, bikarbonatlar, sülfatlar, fosfatlar) iz mineraller, enzimler, hormonlar, vitaminler ve pigmentler içerir.

Yaşam olaylarına katılan vücut organlarının ve dokuların hareketi kaslara bağlıdır. Bu nedenle kas dokusu tüm vücut boyunca yayılmıştır. İskelet kaslarının % 75-80’ini proteinler oluştururken geri kalan kısmını ise yağlar, glikojen ve mineral elementler oluşturur.

Yapılarındaki Basit Şeker Sayısına Göre Karbonhidratlar bu sınıflandırmaya göre monosakkaritler, disakkaritlerr, oligosakkaritler ve polisakkaritler olarak 4 gruba ayrılırlar.

Su, hayvansal organizmada dokulara dağılmış durumdadır ve organizmayı oluşturan organlar değişik miktarlarda su içerirler. Vücuttaki suyun yarıdan fazlası kaslarda ve %12.5 kadarı da kemiklerde yer alır. Hayvansal organizmada bulunan yağın tüm vücut maddelerine oranı ile suyun oranı arasında ters bir ilişki vardır. Vücutta yağ oranı arttıkça su oranı azalır.

Vücutta bulunan minerallerin % 46’sını kalsiyum; % 29’unu fosfor; % 25’ini potasyum, kükürt, klor ve magnezyum; % 0.3’ünü ise esansiyel iz elementler oluşturur. Mineraller öncelikle kemik ve dişlerin yapı maddeleridir. Bu tanımlamalardan hareketle, kalsiyum (Ca), fosfor (P), magnezyum (Mg), sodyum (Na), potasyum (K), klor (Cl) ve kükürt (S) makro elementler sınıfını oluştururken; demir (Fe), bakır (Cu), çinko (Zn), flor (F), iyot (I), managanez (Mn), kobalt (Co), selenyum (Se), molibden (Mo), krom (Cr), kalay (Sn), bor (B), silisyum (Si), vanadyum (V), nikel (Ni) ve lityum (Li) iz elementler sınıfını oluştururlar.