HASTA ÇOCUKLARIN GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 12

Çocuk yaşamla ilgili deneyimleri oyun aracılığıyla öğrenir. Oyun sırasında çeşitli roller üstlenerek dünyayı kendi duyularıyla algılamaya çalışır. Doğru yanıt C'dir.

Seçeneklerdeki durumların hepsi oyunun yararları arasında olsa da oyunun çocuğa doğrudan yarar sağlaması açısından kapsayıcıdır. Doğru yanıt B'dir.

Hastalık, vücudun yaralanması ya da çeşitli nedenlerle vücut iç dengesinin bozulması, bedensel, ruhsal, toplumsal ve ekonomik sorunların da bu duruma eşlik etmesidir.

Çocuklara sağlanan oyun fırsatları, çocukların oyuncaklara ulaşabilme düzeyi, çocuğun özelliklerine uygun oyun alanlarının düzenlenmesi, oyunu kolaylaştıran ve teşvik eden akran ve yetişkinlerin bulunması çocuğun oyun becerilerini etkiler. Oyun alanlarının hijyen ve temizliği bunlardan biri değildir.

Akut hastalıklar, çeşitli kazalar sonucunda ortaya çıkabilen, olayın ciddiyeti ve çocukta oluşabilecek fiziksel problemlerin derecesine göre tedavi süresi tam olarak belirlenemeyen durumlar olarak tanımlanır.

Oyun, çocuğun kendini, duygularını ifade edebildiği, yeteneklerini geliştirebildiği, yaratıcı potansiyelini kullandığı, gelişim alanlarına yönelik becerilerini geliştirebildiği en aktif öğrenme ortamıdır.

Oyun çocukların birbirlerinden, çevrelerinden yararlanma alanıdır. Çocuklar akran ilişkileri sırasında kendi güçlü yönleri ile başkalarının güçlü yönlerinin farkına varırlar, benzer şekilde akran ilişkileri sırasında çocuklar güçsüz yönlerini geliştirme ve kabul etme olgunluğuna da erişirler.

2-3 yaşta uygun olan oyuncaklar şunlardır:
• Tahta hayvanlar
• Kalın boya kalemleri
• Çok yüksek olmayan sallanan at
• Tozsuz tebeşir ve kara tahta
• Basit müzik aletleri
• İri ve az parçalı yap bozlar
• Harf ve rakamların yazılı olduğu bloklar
• Şekil, büyüklük ve renk tanımayı kolaylaştıran oyuncaklar
• Üç tekerlekli bisiklet
• Dayanıklı arabalar

Oyun terapisi; çocukların psikososyal sorunlarını engellemelerine ya da çözmelerine ve büyüme ve gelişimlerini ideal ölçülerde gerçekleştirmelerine yardımcı olmak amacı ile oyunun gücünden sistemli bir biçimde yararlanmadır.

Hastane okulları, birçok ülkede, hastanelerde çocuklar için oluşturulan çocuk yaşam hizmetleri biriminde yer alan alanlardan biridir.

Hastane oyun odasındaki Çocuk Gelişimcinin rolü aşağıda sıralanmıştır:

Oyun odalarında veya yatakbaşında, günlük olarak oyun ya da sanat etkinlikleri düzenlemek.

Oyunlar aracılığıyla çocukların gelişimsel hedeflerine ulaşmalarını sağlayacak fırsatlar sunmak.

Çocukların kaygıyla baş etmesine yardımcı olmak.

Çocukları oyun aracılığıyla hastane uygulamalarına hazırlamak.

Çocukların ailesini ve kardeşlerini desteklemek.

Oyun tabanlı gözlem yoluyla klinik yorumlara katkıda bulunmak.

Diğer personellere hasta çocuklar için oyunun ne kadar değerli olduğunu gösterebilmek.

Ekip ruhuyla çalışmak.

Çocukların akran gruplarıyla ilişkilerinin gelişmesini desteklemek.

Hastanede çocuklar için özel etkinlikler düzenlemek.

Çocukların kişisel temizlikleriyle ilgilenmek bunlardan biri değildir.

Hastaneler gibi toplu yaşanan yerlerdeki oyuncaklar enfeksiyon açısından çocuk için risk oluşturabilir. Birçok çocuğun ortak kullandığı bu oyuncaklar enfeksiyonların taşınmasında önemli bir yer tutar.

Aileler hastalık gerçeğini yaşarken maddi güçlük, çocuğun sürekli bakımı ile ilgili güçlükler, sosyal izolasyon, evlilik ilişkilerinde ortaya çıkan gerginlikler, iş değişiklikleri ya da işten ayrılmalar ve diğer çocuklara yeteri kadar zaman ayıramama gibi stres nedenleri ile de baş etmek durumundadır.

Ço- cuk Koruma Kanunu’nda geçerli “çocuğun yararının önceliği ilkesi” ile hasta hakları hu- kukunda geçerli “hastanın yararını gözetme ve zarar vermeme ilkesi” üst üste geldiğinde, pediatrik (çocuk) sağlık hizmetlerinde insan haklarının daha fazla çocuklara tanınması ve güçlü bir “pozitif ayrımcılık” gereği kendini gösterir.

Çocukta özerklik/ otonomi, kendi yaşam tarzını seçme, yetişkinler tarafından kontrol edilmeyen kendi istekleri doğrultusunda sosyal ilişkilerini yönlendirme özgürlüğünü ifade eder.

Güçlendirme kavramı, otonomi sahibi olmayan ya da kendi yaşamları ile ilgili karar verme ve söz sahibi olma yeterliliği olmayan insanlar için kullanılmaktadır.

Güçlendirmenin aşamaları:

• Güçlendirmeyi isteme
• Sorunun farkında olma

• Ne yapacağını bilme

• Girişimde bulunma
• Hatalardan ders çıkarma

Feri bildirimde bulunma bunlardan biri değildir.

Bireyi merkez almak: Birey, etkileşim sürecini kontrol edebildiğini hissetmek ister.

Bütün dünyada çocukların sadece yaşları nedeni ile yetişkinler tarafından daha az dikkate alındığı gerçeği; yaşa bağlı ayrımcılık kavramı ile ifade edilir.

Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme 1989'da kabul edilmiştir.