HAREKETLİ GÖRÜNTÜNÜN TARİHİ

Çözüm: Dada bakış açısı ile daha önce sanatın bünyesinde yeri olmayan “hazır nesne” kavramını sanatın içine sokan sanatçı Marcel Duchamp’tır.

I. Ve II. Dünya Savaşı video ve benzeri araçların birer sanat ortamı olarak kullanılmaya başlamasında etkili olan toplumsal olaylardan biridir.

Hem fotoğraf hem de film önce bir görüntü üretme teknolojisi olarak üretilmiş, daha sonra sanatın ortamına dâhil olmuştur. Fakat bu noktada video önemli bir farklılık gösterir. Fotoğraf ve film bireysel kullanım için üretilmiş teknolojiler olmasına rağmen, video ise hali hazırda var olan bir kitle iletişim teknolojisinin yan ürünü olarak üretilmiş bir araçtır.

C ve E seçenekleri filmin video karşısındaki dezavantajlarını ifade etmektedir. A ve B seçenekleri, videoyu tercih edilebilir kılan özelliklerdendir. Dolayısıyla, filmin videoya karşı en önemli üstünlüğü, film görüntüsünün gerek renkler, gerekse görüntü çözünürlüğü olarak video görüntüsüne göre daha iyi sonuçlar vermesidir. Bu üstünlük günümüzde de devam etmektedir.

A, B, C ve D seçenekleri, videonun sanatının ortaya çıkışındaki toplumsal temelleri oluşturmaktadır. E seçeneğinde belirtilen ise sanatsal temellerdendir.

Konstrüktivizm, Ekim Devrimi ile belirmiş, geçmişle tüm bağlarını koparmış, endüstriyel malzeme ve teknikleri yücelten bir biçimlendirme çabası içinde olan bir akımdır. Dada, I. Dünya Savaş yıllarında, dönemin yıkıcı koşullarına, barbarlığa ve burjuva sanat görüşlerine tepki olarak doğmuş kültür ve sanat akımıdır. Pop Art, popüler olanı yüceltmeden tematize ederek, zaman zaman mizahi bir üslupla, varlık nedenini sorgular. İzleyicileri galeyana getirmek için Fütüristlerin sergiledikleri gösteriler, 1950’li yıllarda ortaya çıkan Happening akımının geleneklerini oluşturmaktadır.

C, D ve E seçeneklerinde belirtilenler Pop Art akımına aittir. A seçeneğindeki ise Fütürizm akımının öğretilerindendir.

C ve D seçenekleri, farklı video uygulamalarını ifade etmektedi. Video sanatını başlatan hareket olarak bilinen Fluxus, 1962 yılında, ABD’li sanatçı, grafik tasarımcı ve mimar George Maciunas’ın öncülüğünde oluşturulmuş avant-garde bir bakış açısıdır. Bir akım olmaktan çok “akış” anlamına gelen Fluxus adıyla anılmayı tercih etmişlerdir.

A, B ve C seçeneklerindeki kişiler, Fluxus hareketine katkı sağlayan sanatçılardır. Bunlar arasında Name June Paik de yer almakla birlikte Paik, video sanatının yaratıcısı olarak bilinen isimlerden biridir. C seçeneğindeki Andy Warhol ise Pop Art’ın en önemli temsilcilerinde biridir.

Gerilla video, sokaklarda caddelerde gerçekleşen gündelik hayata ait etkinliklerin politik ya da pedagojik bir amaçla kaydedilmesini içerir. Gizli kamera, habersiz çekimler, zorla gerçekleştirilen röportajlar, ansızın ve savunmasız bırakılan video kurbanları bu tarzın belli başlı örnekleridir.

Martha Rosler’in “Bir Mutfağın Semiyotiği (Semiotics of a Kitchen)” adlı 1975 yapımı çalışması, feminist video örnekleri arasında sayılabilir. Marina Abramovic’in “Sanat Güzel Olmalı, Sanatçı Güzel Olmalı” adlı çalışması, etkili bir feminist sanat eleştirisi içerir. Ulrike Rosenbach’ın “Reflections on the Birth of Venus” adlı eseri, canlı video uygulamaları arasında yer almaktadır. “Tatlin Kulesi”, Konstrüktivizmin en çarpıcı örnekleri arasındadır.Nam June Paik’in onlarca monitörü üst üste koyarak oluşturduğu Electronic Superhighway (1995), Bruce Nauman’ın Yaşam/Video Teyp Koridoru (1969) adlı düzenlemeleri bu türün etkili örnekleri arasında yer almaktadır.

Minimal ve Kavramsal Sanat hareketleri, Mekân Sanatı örnekleri ve özellikle Video Sanatı uygulamaları çoğunlukla uygulandıkları mekânla birlikte tasarlandıkları için, sanat tarihinde yerleştirme kavramı da yine bu sanat akımları ile birlikte sıklıkla anılır.

Zamanın teknolojik gelişimi düşünüldüğünde videonun ve diğer görüntü sistemlerinin arasında birbirleriyle kıyaslanabilecek kadar önemli farklar bulunmamaktadır.

Tüm bu karşılaştırmalar sürecinde filmin videoya karşı en önemli üstünlüğü (ki bu üstünlük günümüzde de devam etmektedir) film görüntüsünün gerek renkler, gerekse görüntü çözünürlüğü olarak video görüntüsüne göre daha iyi sonuçlar vermesidir.

Dada bakış açısı ile daha önce sanatın bünyesinde yeri olmayan “hazır nesne” kavramını sanatın içine sokan sanatçı Marcel Duchamp’tır.

Videonun bir sanat ortamı haline dönüşmesinde dikkate değer bir başka dönem ise 68 kuşağıdır.

Post-modernizm dönemine kadar önceki sanat akımlarının videonun sanat amacıyla kullanımı için bir temel olduğu söylenmektedir.

Fütüristlere göre sanat art›k halktan kopmuştur ve sanatı yeniden halkla buluşturabilmek için, sanatı geleneklerinden bütünüyle koparmak gereklidir. İzleyicileri galeyana getirmek için ünlü Fütürist performansları sergilerler ve bu performansların çoğu anlık gelişen, insanları provoke etmek için hazırlanmış söylevler içeren, hatta aynı koltuğu birden fazla kişiye satarak oyunun bir parçası olarak kargaşaların çıkmasını amaçlayan gösterilerdir.

Videonun filme göre daha ucuz yapım maliyetleri ile gerçekleştirilmesi, sanatçıların deneysel çalışmalarını ortaya koyabilmek için film yerine videoyu tercih etmelerine neden olmuştur.

Martha Rosler’in 1975 yapımı Bir Mutfağın Semiyotiği adlı çalışması feminist video çalışmalarına örnek oluşturmaktadır.