HAREKETLİ GÖRÜNTÜNÜN TARİHİ

Ekrandaki görüntünün iyi algılanabilmesi için seyretme mesafesinin ekran yüksekliğinin 3 katı bir mesafede olması gerekir.

1960’lı yıllarda Japonya yüksek tanımlı televizyon yayınlarına başlamıştır.

Avrupa HDTV sisteminin özellikleri:

1986 yılında EU-95 Projesi çerçevesinde başlatılan çalışmalar sonucunda,

Avrupa’da yayın yapan ve yayın cihazı üreten firmaların işbirliği ile bir Avrupa

HDTV sistemi geliştirilmiş oldu.

SD yayın, HD yayından daha önce geliştirilmiştir. Sayısal görüntü işleyebilen bir sistemdir. HD yayın kalitesinden daha düşük görüntü kalitesi sunmaktadır.

Elektronik görüntüdeki tanımlama ile bir resim karesindeki benek sayısı yaklaşık olarak 10- 30 milyon arasında değişmekteydi.

Bu sorunların çözümü için geliştiriciler, yüksek tanımlamalı görüntü yayıncılığını üzerine çalışmalar yapmışlardır.

PALplus yayınlarında ekranın alt ve üst kısımlarında siyah boşlukların yer aldığı format Letter Box olarak adlandırılmaktadır.

Analog Televizyonda en-boy oranı 1.33:1 iken, sinemada en-boy oranları 1.66:1 Geniş Ekran, 1.85:1 Standart Geniş Ekran ve 2.35:1 Sinemaskop geniş ekran olarak tanımlanmıştır.

Dünya genelinde uzun yıllardır kullanılan üç analog renkli televizyon sistemi şunlardır: NTSC ( National Television System Committee) ABD, Kanada, Japonya, Güney Kore. PAL ( Phase Alternating Line) Birçok Avrupa, Asya ve bazı Afrika ülkeleri (Türkiye’de kullanılan sistem). SECAM (“Séquentiel couleur à mémoire”, “Sequential Color with Memory”) Fransa, Rusya, bazı Asya ve Afrika ülkeleri.

Televizyon yayınları; Karasal Yayın, Uydu Yayını, Kablolu Yayın, Mobil Yayındır.

Yüksek tanımlamalı televizyon çalışmaları gelişmiş ülkelerde uzun yıllardır devam etmektedir. Bu alandaki ilk örnek NHK (Nippon Hoso Kyokai) Japon Yayın Kuruluşu’nun HDTV projesidir. Projenin amacı geleceğin televizyon sistemlerinin geliştirilmesine yöneliktir. Geliştirilen sistemle 1970’li yıllarda, NTSC sistemindeki 525 satırın üzerine çıkılarak 1125 satıra ulaşılmıştır. Böylece satır sayısı iki kat artmıştır. Benzer çalışmalar 1980’li yıllarda Avrupa’nın değişik ülkelerinde yapılmıştır. 1980’li yıllarda PAL sistemindeki 625 satırın üzerine çıkılarak 1250 satıra ulaşılmıştır. Diğe-rinde olduğu gibi geliştirilen bu sistemde de satır sayısı iki kat artmıştır. Bir resim karesindeki satır sayısının artması, çözünürlüğün de artması demektir. Günümüzde HD görüntü çözünürlüğü 2.1 Milyon Benek/Kare ( 2.1 Megapixel) dir.

1960’lı yıllardan bu güne kadar Avrupa’nın değişik ülkelerinde PAL ve SECAM sistemleri kullanılmaktadır. Japonya’nın 1125/60Hz’lik HDTV sistemi ile yarışabilmek için Avrupa ülkeleri bir araya gelerek EUREKA-95 veya EU-95 projesini başlattılar. Amaç Avrupa’nın kendisine ait olan bir HDTV sistemini geliştirmekti.1960’lı yıllardan bu güne kadar Avrupa’nın değişik ülkelerinde PAL ve SECAM sistemleri kullanılmaktadır. Japonya’nın 1125/60Hz’lik HDTV sistemi ile yarışabilmek için Avrupa ülkeleri bir araya gelerek EUREKA-95 veya EU-95 projesini başlattılar. Amaç Avrupa’nın kendisine ait olan bir HDTV sistemini geliştirmekti. 1986 yılında EU-95 Projesi çerçevesinde başlatılan çalışmalar sonucunda, Avrupa’da yayın yapan ve yayın cihazı üreten firmaların işbirliği ile bir Avrupa HDTV sistemi geliştirilmiş oldu.

PALplus 1989 yılında Avrupa’da, PAL sisteminden geliştirilen ve görüntü kalitesi iyileştirilmiş bir yayındır. Amaç, mevcut PAL vericileri üzerinden 16:9 geniş ekranlı yayın yapmaktır. Bu yayınların alınabilmesi için PALplus alıcıları geliştirilmiştir.

Çözünürlük 1920 benek X 1080 aktif sat›r = 2.073.600 benek ( 2.1 Megapixel).

Günümüzde birçok Avrupa ve Asya ülkesinde olduğu gibi Türkiye’de de PAL yayın sistemi kullanılmaktadır.

NTSC sisteminde bir kare 525 satırla taranır; ancak bir karedeki resim 525 satırdan oluşmaz ve bazı satırlarda görüntü yoktur. PAL/SECAM sistemlerinde bir kare 625 satırla taranır. Bir karedeki resim 625 satırdan oluşmaz ve bazı satırlarda görüntü yoktur.

Sinema ve televizyon program üreticileri ise genel olarak aşağıdaki taleplerde bulunmaktadırlar.

Ekrandaki görüntünün iyi algılanabilmesi için seyretme mesafesinin ekran yüksekliğinin 3 katı bir mesafede olması gerekir.

1960’lı yıllarda Japonya yüksek tanımlı televizyon yayınlarına başlamıştır.