HALKLA İLİŞKİLER UYGULAMALARI VE ÖRNEK OLAYLAR

Verilen öncüllerin hepsi krizin ortaya çıkması için gereken unsurlardandır. Doğru cevap E'dir.

Her stresli ortam kriz değildir.

Verilen öncüllerin hepsi krizden doğabilecek fırsatlardandır. Doğru cevap E'dir.

Bu tarz durumlar yükselen krizlere örnektir. Doğru cevap C'dir.

Bahsedilen dönem körlük dönemidir. Doğru cevap B'dir.

Bu söylem idealleştirme savunma mekanizmasıyla ortaya çıkabilir. Doğru cevap C'dir.

Verilen öncüllerin hepsi kriz yönetiminde halkla ilişkiler uzmanı tarafından iyi şekilde anlaşılması gereken unsurlardandır. Doğru cevap A'dır.

Bu sürecin ilk aşaması kriz sinyalinin alınmasıdır. Doğru cevap B'dir.

Verilen öncüllerin hepsi kurum faaliyetlerinin sinerji oluşturabilecek biçimde düzenlenmesine yönelik eylemlerdendir. Doğru cevap E'dir.

Öğrenme ve değerlendirme, kriz iletişimi yönetim sürecinin son aşamasıdır. Doğru cevap E'dir.

Bazı durumlarda fırsatları değerlendirmek amacıyla kriz bilinçli olarak geliştirilebilir seçeneği krizi rutin ortamdan ayıran özelliklerden birisidir. Diğer seçenekler krizin fırsatlarını içermektedir.

Hem krizin ortaya çıkmasında hem de krizin şiddetinin derecesinde üç temel faktör rol oynar. Bunlar: Denetim, algılama ve hassasiyettir.

İçten içe devam eden krizler genellikle kurumların içinde ufak sorunlardan meydana gelen, yönetim kadrosu tarafından gözden kaçırılan ancak, zamanla büyüyerek kurumu etkileyecek nitelikte krizlerdir.

Yükselen krizler araştırma ve planlamaya daha fazla zaman tanıyan krizlerdir. Çalışan memnuniyetsizlikleri ya da işyerindeki düşük moral, azalan verimlilik gibi örnekler verilebilir.

Acil krizler oluşum biçimleri bakımından öyle hızlıdır ki, araştırma ve planlamaya hiç zaman yoktur ya da çok az zaman vardır. Hava, kara ve demiryolu kazaları, önemli bir personelin ya da liderin ani ölümü, yangın, deprem gibi örnekleri kapsar.

Tepki verici kriz yönetimlerinin en büyük dezavantajı erken uyarı önlemlerini görmezden gelmeleridir. Hatta olayları fark etmelerine rağmen üstünü örtmeye çalışarak göz ardı ederler.

Kriz yanlış karar ve faaliyetler sonucunda kontrol edilemez bir hale gelmişse ve yapılan analiz ve tahminlere göre kurumun orta ve uzun süreli bir “yaşama şansı” yoksa tasfiyeci kriz yönetimi uygulanır.

Körlük Dönemi: Krizin tanınması gereken dönemdir. Kriz ile ilgili ilk sinyaller bu dönemde başlar ancak örgüt yöneticileri iç ve dış çevreden gelen bu sinyalleri algılasalar bile doğru teşhis etme ve tanımlamada yetersiz kalırlar.

İdealleştirme: “İyi kurumlar krize yakalanmazlar”

İtiraf Edememe: “Krizler yaşanır, fakat bu krizlerin bizim kurumumuz üzerindeki etkisi fazla olma yacaktır. Bizi çok fazla etkilemez.”