HALK HİKAYELERİ

Türk edebiyatının en önemli eserlerinden birisi 12 hikâyeyi içine alan Dede Korkut Kitabı’dır

Eserin iki önemli yazması bulunmakta olup bunlar Almanya’nın Dresden şehrinde ve Vatikan’dadır

Hikâyelerin geçtiği coğrafi alan Hazar Denizi’nin doğusu ve batısıdır.

Hikâyelerin geçtiği coğrafi alan Hazar Denizi’nin doğusu ve batısıdır. Doğusunda geçen yerler arasında Kazılık Dağı, Ala Dağ, vb. yerler ilk aklımıza gelenlerdir. Hazar Denizi’nin batısında ise bu bölge Azerbaycan ve Türkiye’nin Kuzey
Doğu Anadolu Bölgesi’dir. Bu geniş coğrafya adı konulmasa da bir Oğuz ülkesidir.
Dede Korkut, Oğuzların akıl hocasıdır. O, Oğuz kavminin sorunlarını çözer,
yeni doğan çocuklara ad verir, evlenmek isteyenleri evlendirir. O aynı zamanda
kopuzun bulucusu ve ozanların piridir. Her hikâyenin sonunda yapılan şenliklerde kopuz çalar, destanlar söyler.

Dede Korkut hikâyeleri IX ve XI. yüzyıllarda oluşmuştur.

Türk kültüründe XV. yüzyıldan itibaren görülmeye başlayan meddah hikâyeleriyle, halk hikâyeleri çeşitli açılardan benzerlikler göstermektedir.

Meddah Hikâyesi Halk Hikâyesi
1. Bu tür hikâyelerin konusu gerçekçidir. 
2. Anlatıcıları profesyonel birer sanatçı
gibidir.
3. Anlatmalarda süs unsuru yok denecek
kadar azdır. 3. Anlatılanlarda süsleyici tasvirler vardır.
4. Hikâyelerin geniş bir kahraman kadrosu vardır.
5. Hikâyelerde şehir kültürünün ağırlığı
6. Mitolojinin izleri yok denecek kadar azdır.
7. Meddahın aksesuarı mendili ve sopasıdır.
8. Meddah hikâyeleri genelde şiirsizdir.

Halk Hikâyesi
1. Bu tür hikâyelerin konusu hayalî ve
fantastiktir.
2. Ozanlar ve kopuzcuların dışında, halk
hikâyecisi, meddah, hekâtçı dediğimiz
kişiler tarafından anlatılır.
3. Anlatılanlarda süsleyici tasvirler vardır.
4. Hikâyeler genelde iki kahraman etrafında gelişir.
5. Anlatmalarda daha çok halk kültürünün ağırlığı vardır.
6. Mitolojik yönden zengindirler.
7. Halk hikâyecisinin aksesuarı sazıdır.
8. Halk Hikâyeleri büyük ölçüde nazımnesir karışımıdır

Dede Korkut hikâyelerinde gördüğümüz nazım bölümleri ile halk hikâyelerindeki manzum parçalar şekil itibariyle daha farklıdır. Halk hikâyelerinde hece
vezninin 8, 11, 14, 15’li ölçüleri kullanılırken Dede Korkut hikâyelerinde belki de
serbest veznin ilk örnekleriyle karşılaşmaktayız.

İstanbul hikâyeleri: Tayyarzade, Cevri Çelebi, Sansar Mustafa, Hançerli Hanım, Tıflî ile İki Biraderlerin Hikâyesi adlarıyla bilinen hikâyelerin genel adı.

O. Fleischer

Muhan Bali

Kutadgu Bilig

Kam püre Oğlu Bamsı Beyrek

Kırmızı renkli elbiseler giyinme

Kör Hasan

4

Tilki Selim

IV. Murad

Mustafa Cemiloğlu