GÜZEL SANATLAR - Deneme Sınavı - 57

2000 yıl öncesi mimarlığına ışık tutan De Architectura’da Marcus Vitruvius Pollio, bir tanım yapmak yerine mimarlığın taşıması gereken özelliklerini açıklamıştır. Vitruvius, başarılı bir mimarlık için kullanışlılık (utilitas), sağlamlık (firmitas) ve güzellik (venüstas) kavramlarını sıralamış, bir başka ifadeyle binaların kullanıma uygun olması, sağlam bir strüktürü olması ve güzel, estetik olması gerektiğine vurgu yapmıştır.

Mimarlık, ünlü Alman mimar Ludwing Mies van der Rohe (1886-1969) tarafından da ruhun gerçek savaş alanı olarak ve içinde bulunulan zamanın beklentilerinin, mekânsal olarak ortaya çıkışı olarak tanımlanmıştır. Mimarlığın yaşayan, değişen ve yeni olması gerektiğine dikkat çeken Mies, zamanla olan etkileşime de vurgu yaparak değişimin kaçınılmaz olduğunu ve bunun da doğal olarak mimarlığa yansıyabileceğini ifade etmiştir.

Strüktür, bir bütün olarak çalışan ve üzerine gelen yatay ya da düşey yükleri toprağa ileten sistemdir. Bir yapının yük taşıyıcı bölümüdür.

Özünde tasarım söz konusu olduğu için mimarlık; resim, heykel ve müzikte olduğu gibi salt sanattan oluşmamakta, içinde işlev, teknoloji ve bunların sanatla yoğrulması ya da bütünleştirilmesi söz konusu olmaktadır.

Üsluplara göre sınıflandırma; zaman içinde ortaya çıkan ve ortak özellikler taşıyan üsluplara göre sınıflandırma içinde Ampir, Art Nouveau, Barok, Gotik, Neo Klasik gibi üsluplar yer almaktadır.

Mekân: En yalın biçimiyle, uzayın insan eliyle sınırlanmış parçası olarak tanımlanmaktadır.

Mekândaki doğal ya da yapay aydınlatma ile sağlanan kullanıcıların mekân içindeki eylemlerinin gerektirdiği aydınlık seviyesi ise görsel gereksinimler olarak fiziksel gereksinimler içinde yerini alır.

Oran, bir yapının çeşitli parçalarının birbirleri ve yapının bütünü ile meydana getirdikleri uyumlu ölçü ilişkileri olarak ifade edilebilir.

Antropometri, insan vücudunun boyutları ile ilgilenen bilim dalıdır.

Algılanan tüm nesneler bir biçime sahiptir ve biçim, nesnelere ayırt edici özelliklerini veren maddi ögelerin kurgusudur.

Basınç dengelenmesine veya hava basıncının taşıyıcı güç olarak kullanılması ilkesine dayanan strüktürel sistem pnömatik sistemdir.