GÜZEL SANATLAR - Deneme Sınavı - 49

Resim sanatında janr yani tür terimi, gündelik hayattan sahnelerin resmedilmesi, sıradan insanların günlük yaşam deneyimlerinin gerçekçi bir şekilde tasvir edilmesini ifade eder. Peyzaj, portre, natürmort, dinî temalar, tarihî olaylar ya da geleneksel olarak idealize edilmiş herhangi bir konu ile örtüşmeyen günlük yaşamdaki samimi sahneler, zaman zaman resimlerin konusu olmasına karşın ancak 17. yüzyılda özellikle de Hollanda’da gelişmeye başladı. En tipik konularını ise orta sınıfın ve köylülerin günlük yaşamı, çalışma yaşamını ve eğlenceleri oluşturuyordu.

Fresk (Fresko)
Fresk, herhangi bir bağlayıcıya gerek kalmadan yalnızca su ile karıştırılmış olan renk pigmentlerinin duvara ya da tavana uygulanmasıyla bir resim yapma yöntemi anlamına gelir. Gerçek fresk (buon fresko) ve kuru fresk (fresco secco) olmak üzere iki ayrı çeşittedir. Boyanın kuru bir duvara uygulanması kuru fresk olarak adlandırılır. Kuru freskler, gerçek fresklerin dayanıklılığına sahip değildir.
Mısırlılar, duvar resimlerinde kuru fresk tekniğini kullandılar. Pigmentlerin su ile karıştırılıp ıslak sıva üzerine uygulanması ise gerçek fresk olarak adlandırılır. Sıva kururken pigmentleri de emmesi ve renk pigmentlerinin sıvaya, duvara sabitlenmesi resimdeki renklerin matlaşmasına da neden olduğu gibi resmin kalıcılığını, sıvanın kalıcılık süresine bağlar. Renk pigmentleri duvarın bir parçası hâline geldiğinden, resim zamana ve ışığa karşı çok güçlü bir direnç gösterir. Bu özellik fresk tekniğinin avantajıdır. Ancak uygulama aşamasında, sanatçı ıslak sıvanın kuruma hızına karşı yarışmak ve çok hızlı çalışmak zorundadır. İlk örnekleri, milattan önce ikinci bin yılın ortalarından, Minos uygarlığı’ndan
kalmadır. Erken Rönesans sanatçısı Giotto di Bondone (1266-1337), fresk tekniğine odaklandı ve Arena Şapeli’nin duvarlarına yaptığı fresklerle daha sonraki sanatçıları da etkiledi.

Kolaj tekniği; Kübizm, Dada, Sürrealizm, Pop Art sanat akım ve hareketlerinde kullanılmıştır. Empresyonizm'de kullanılmamıştır.

Doruk noktasına Gotik Dönem’de ulaştı. Gotik katedrallerdeki pencereler, vitray resimlerin en yetkin örneklerini temsil etmektedir. Gotik yapılar, kilise hikâyelerini anlatan mücevher gibi parlayan maviler ve kırmızılar ile aydınlatıldı. Renkli cam, sembolik bir hikâyenin yanı sıra edebî bir hikâye anlattı. Bu cam resimler, binalarda fresklerin işlevini görüyordu. Vitray resimlerin amacı, güneş
ışığını engellemek değil, aslında ışığı manipüle etmek ve güzelleştirmektir. Bu nedenle, vitraylı cam pencerelere aydınlatılmış duvar dekorasyonları da denilmektedir. Vitray sanatı, herhangi bir odayı aydınlatacak ve ziyaretçilerini büyüleyecek renkli bir kaleydoskop yaratıyor.

Espas; mekân, boşluk ya da alan olarak da adlandırılır. Espas hem dış mekân hem de iç mekân anlamına gelir. Espas, nesneler arasında, etrafında, üstünde, altında veya içinde yer alan boşluk veya alana işaret eden elemandır. Gerçek espas üç boyutludur, bir sanat eserindeki espas ise bir derinlik hissi veya üç boyut yanılsaması anlamına gelir. Ancak her ne kadar espasın tanımları, bu
elemanı figüratif resimle ilişkili gibi düşündürse de soyut bir resimde de espas vardır. Figüratif bir resimde, formların içinde yer aldığı ya da aralarındaki boşluklar ya da verili mekânlar espas olarak tanımlanır. Kazimir Malevich’in Süprematist Kompozisyon (1915) adlı resminde olduğu gibi soyut bir kompozisyonda şekillerin, formların içinde bulundukları ya da aralarında yer alan boşluk da espastır.

Grafiti duvara sprey boyalarla uygulanan bir resim tekniğidir.

Tempera ahşap plaka üzerine uygulanan resim tekniklerinden biridir.

Ankostik ahşap plaka üzerine uygulanan bir resim tekniğidir.

Çinlilerin milattan önce 1. Yüzyılda kağıdı keşfetmesinin ardından kağıt papirüsün yerini almaya başladı ve belki de en yaygın resim yüzeyi olarak kullanıldı.

Espas; mekân, boşluk ya da alan olarak da adlandırılır. Espas hem dış mekân hem de iç mekân anlamına gelir. Espas, nesneler arasında, etrafında, üstünde, altında veya içinde yer alan boşluk veya alana işaret eden elemandır.

Birçok kaynakta, bir kompozisyonda kullanılacak elemanların düzenlenmesi için; denge, vurgu, orantı, derecelendirme, tekrar, çeşitlilik, zıtlık, hiyerarşi, gestalt, armoni, ritim, hareket, desen, hizalama ve perspektif gibi ilkelerden bahsedilmektedir.

Resim sanatında janra yani tür terimi, gündelik hayattan sahnelerin resmedilmesi, sıradan insanların günlük yaşam deneyimlerinin gerçekçi bir şekilde tasvir edilmesini ifade eder.

Ankostik ve Tempera ahşap plaka üzerine resim tekniklerindendir. Yağlı boya ve akrilik tuval üzerine resim tekniklerindendir. Fresk, mozaik ve grafiti duvar üzerine resim teknikleridir. Lavi ise kâğıt üzerine resim tekniğidir.

Yağlı boyanın keşfinden sonraki yüzyıllarda çok sayıda boya malzemesi geliştirilmiş olmasına rağmen, günümüz sanatçıları çoğunlukla daha zengin bir renk verdiği ve katman yapma konusunda daha fazla olanak sağladığı için yağlı boyaları tercih etmektedir.

Kağıt Üzerine Resim Teknikleri; Sulu Boya, Lavi, Guaj, Baskı, Pastel ve Kolaj’dır.

Rönesans’a kadar resimlerin yapılması için en yaygın kullanılan taşınabilir yüzey materyali ise ahşap panellerdi

Resim sanatının en temel malzemelerinden biri de boyadır. Boya, bir yüzey üzerine bir görüntünün çizilmesi, renklendirilmesi için gereklidir ve bilimsel ilerleme yoluyla sürekli olarak da gelişen bir keşiftir. Boyanın ham maddesi ince öğütülmüş renkli tozlar yani pigmentlerdir.

Sayfa 127 Görsel Tablo