GÜZEL SANATLAR - Deneme Sınavı - 39

Rönesans İtalyası’nda gelişen en önemli dramatik türlerden biri operadır. İlk opera 16. yüzyılın sonunda yazılmış Dafne operasıdır. Akademi ve saray çevrelerinin eğlencesi olarak başlamış, bu zümrenin
sanatı olarak kalmıştır. 1637 yılında Venedik’te ilk opera binasının açılması ile opera ilk kez geniş seyirci kitlelerine ulaşma olanağı bulmuştur.

Neoklasik akım tiyatroda en başarılı ürünlerini 17. yüzyıl Fransız tiyatrosunda vermiştir. Bu dönemde Racine ve Moliere gibi büyük oyun yazarları yetişmiştir. Fransız tiyatrosunun en parlak dönemidir.

Bazı tiyatro tarihçileri modern tiyatronun 1875 yıllarında başlayıp 1915’e kadar sürdüğünü belirtir. Tek bir kişi ile yaratılmış “usta işi sanat yapıtı” fikrini savunan Richard Wagner’in (1813-1883) düşünceleri bu dönemin kuramsal alt yapısını oluşturur. Wagner’in estetik kuramında öne sürdüğü “Gesamtkunstwerk” “ortak sanat yapıtı” tiyatro tarihi açısından büyük bir sıçrama yaratır.

Oyunculuk üzerine yöntem geliştiren ve 20. yüzyıl tiyatrosuna yön veren kişi olan Stanislavski, aktarımcı oyunculuk yerine yaratıcı oyunculuğu savunmuştur.

Oyunculuk üzerine yöntem geliştiren ve 20. yüzyıl tiyatrosuna yön veren kişi olan Stanislavski, aktarımcı oyunculuk yerine yaratıcı oyunculuğu savunmuştur.

1918 yılında Darülbedayi-i Osmani’ye giren öğrencilerden Afife Jale ilerleyen dönemde stajyer kadrosuna girmeyi ve ardından polis kovuşturması ve çeşitli baskılara karşın sahneye çıkmayı başarmıştır.

Thespis

Sophokles

Tragedya

Dionysos

Lucius Annaeus Seneca

William Shakespeare

Teatro Olimpico

Dadaizmin en önemli temsilcilerinden biri Andre Breton'dur.

27 Ekim 1914

Bazı tiyatro tarihçileri modern tiyatronun 1875 yıllarında başlayıp 1915’e kadar sürdüğünü belirtir. Tek bir kişi ile yaratılmış “usta işi sanat yapıtı” fikrini savunan Richard Wagner’in (1813-1883) düşünceleri bu dönemin kuramsal alt yapısını oluşturur. Wagner’in estetik kuramında öne sürdüğü “Gesamtkunstwerk” “ortak sanat yapıtı” tiyatro tarihi açısından büyük bir sıçrama yaratır.

1896 yılında Fransa’nın Gironde bölgesindeki Pair-non-Pair adlı mağarada bulunan resimler üzerlerini kaplayan ancak binlerce yılda oluşabilecek, kalkerli tabaka nedeniyle uzmanların gerçekliğini kabul ettiği ilk resimlerdi. Ardından Fransa’da başka mağaralarda da Üst Paleolitik Çağ’a tarihlendirilen resimler bulundu. Lascaux, bu mağaralar içinde en dikkate değer olanıdır. Üst Paleolitik Çağ’ın avcı-toplayıcı insanları, bu mağaraların duvarlarına, tavanlarına kazıma ya da çeşitli boyama teknikleriyle hayvan figürleri çizdiler.

15. yüzyıldan itibaren sanatçılar tuval kullanmaya başladılar. Sağlam bir ahşap çerçeveye gerilmiş kenevir, keten ya da pamuktan üretilmiş kumaşın jips ve tebeşir pigmentlerinden üretilmiş bir tür alçıyla (gesso) astarlanmasından oluşan tuvallerin boya için en ideal yüzey olduğunu keşfettiler.

Resmin teorisine ilişkin kaynakların büyük kısmı aşağıda yer verdiğimiz elemanları resim sanatının temel elemanları olarak kabul etmektedir. Bu nedenle bu bölümde; çizgi, doku, form, şekil, renk, değer ve espas olarak adlandırılan elemanlar açıklanarak örneklendirilmektedir.

Resimdeki bir eleman olarak değer ışığa bağlı olarak biçimlenir. Kimi kaynaklarda sadece ışık ya da ışık-gölge olarak da adlandırılır. Resimde ışık doğal olarak karşıtı olan gölgeyi de var eder.