GÖÇMEN VE SIĞINMACILARLA SOSYAL HİZMET

1934 tarihli Kanun'a göre göçmen (muhacir), ''Türkiye'de yerleşmek maksadıyla dışardan, münferiden (bireysel olarak) veya müçteminan (toplu halde), gelmek isteyen Türk soyundan meskûn veya göçebe fertler ve aşiretler ve Türk kültürüne bağlı meskûn kimseler''dir. 2006 tarihli Kanun'a göre ise ''Türk soyundan veya Türk kültürüne bağlı olup, yerleşmek amacıyla tek başına veya toplu halde Türkiye'ye gelip bu kanun gereğince kabul olunanlar'' göçmendir.  İskân kanunlarının temel amacının, Osmanlı Devletinin yıkılışından sonra, yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin sınırlarının dışında kalan Türk yahut Türkçe konuşan ve Müslüman tebaanın Anadolu topraklarına dönmesine imkan sağlamak olduğu söylenebilir. Dolayısıyla doğru cevap A'dır.

5543 sayılı kanun çerçevesinde iki göçmen kategorisi belirlenmiştir: Serbest göçmen ve iskânlı göçmen. İskânlı göçmen, ''Türk soyundan ve Türk kültürüne bağlı olup özel kanunlarla yurt dışından getirilen ve bu kanun hükümlerine göre taşınmaz mal verilerek iskânları sağlananlardır.'' Serbest göçmen ise '' Devlet eliyle iskân edilmelerini istememek şartıyla yurda kabul edilenlerdir. Dolayısıyla

5543 sayılı Kanun'a göre, ''Türk soyundan ve Türk kültürüne bağlı olmayan yabancılar ile Türk soyundan ve Türk kültürüne bağlı bulunup da sınır dışı edilenler ve güvenlik bakımından  Türkiye'ye gelmeleri uygun görülmeyenler göçmen olarak kabul edilmezler''.

Yirminci yüzyılda yaşanan iki dünya savaşı, milyonlarca insanın yer değiştirmesine neden olmuş ve devletler günümüz mülteci hukukun temelini oluşturan çeşitli düzenlemeler yapmak zorunda kalmışlardır. 1951 Mülteciler Statüsüne İlişkin Sözleşme ile kurulan hukuki düzen, devletlere, mülteci statüsündeki kişilere çeşitli haklar sağlama yükümlülüğü getirmektedir. Bunun yanında mültecilerin sorunlarını çözmeye ve haklarını garanti altına almaya yönelik çeşitli bölgesel teşebbüsler de bulunmaktadır. Mültecilerin gerek hedef ülkeye ulaşmaları sürecinde, gerekse ulaştıkları devlette yaşadıkları dram uluslararası bir sorun olarak görülmüştür. Bu bağlamda Birleşmiş Milletler bünyesinde küresel ölçekte mültecilerle ilgili çalışmalar yapmak üzere Mülteciler Yüksek Komiserliği kurulmuştur. Dolayısıyla doğru cevap C'dir.

'Mülteci' 1951 Mülteci Sözleşmesinde '' Irkı, dini, tabiiyeti, belirli bir sosyal gruba mensubiyeti veya siyasi düşünceleri yüzünden, zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışında bulunan bu ülkenin korumasından yararlanamayan ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen, tabiiyeti yoksa ve bu tür olaylar sonucu önceden yaşadığı ikamet ülkesinin dışında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen '' kişi olarak tanımlanmıştır.

1951 Mülteci Sözleşmesi 1 A(2) maddesinin yaptığı tanım çerçevesinde, mültecilik statüsünün varlığından bahsedebilmek için gereken koşullar; * Zulme uğramaktan haklı nedenlerle korkma, *Zulme uğrama korkusunun ırk, din, tabiiyet (milliyet), belirli bir toplumsal gruba mensup olmak veya siyasi düşüncelerden kaynaklanması, *Ülke dışında bulunma, *Kendi ülkesinin korumasından yoksun bulunma, yararlanmak istememe veya ülkesine geri dönememe, dönmek istememe,

Mültecilik, koruma sağlayan devletin verdiği bir statü değildir. Mülteci, Mülteci Sözleşmesi maddesinde yer alan unsurların gerçekleşmesi nedeniyle kendiliğinden mülteci haline gelmiştir; devletler ise kendi iç hukuklarında belirledikleri usullerle bu durumu tespit etmekte ve durumun tespit edilmesiyle Sözleşme'nin öngördüğü korumayı sağlama yükümlülüğü altına girmektedirler.

Koruma sağlayan devlet tarafından kişinin mültecilik statüsünün hukuki yollardan açıkça beyan edilmesinden önce bu kişinin 'mülteci' olarak adlandırılması mümkün olmamaktadır. Zira koruma sağlayan devlet, iltica talebinde bulunan kişinin durumunu incelemekte ve maddede yer alan şartların gerçekleşip gerçekleşmediğini araştırmaktadır. Nitekim uygulamada da koruma talebinde bulunan kişiler önce yasal veya yasal olmayan yollarla koruma talebinde bulunacakları ülkeye giriş yapmakta ve mültecilik statülerinin resmi olarak tanınmasını beklemektedir. İşte mültecilik statüsünün resmî olarak tanınmasına kadar olan sürede iltica talebinde bulunan kişiler, terminolojik olarak ayrı bir şekilde isimlendirilmektedir. İngilizcede asylum seeker olarak kullanılan ifade, Türkçe litaratürde ağırlıklı olarak sığınmacı kelimesi ile karşılanmaktadır. Sığınmacı, koruma talebinde bulunmakta, eğer mülteci olduğu anlaşılırsa, bu durumu tanınmakta ve mülteci statüsü kazanmaktadır. Mülteci statüsü resmen kabul edilmemiş kişiler için fiili mülteci, bu statüyü elde etmiş kişiler için ise hukuki mülteci tabiri kullanılmaktadır.

1951 Mülteci Sözleşmesi'nin mülteciler yahut mülteci statüsü talep edenler için sağladığı en büyük koruma, geri göndermeme ilkesi ile ifade edilir. İlke, zulme uğrama tehdidi altında bulunanların ülkelerine gönderilmesini yasaklamaktadır. Böylece devletler, 1951 Mülteci Sözleşmesi'nin tanımladığı mülteciler söz konusu olduğunda, kendi ulusal düzenlemeleri ne olursa, bu kişilerin zulme uğrayacakları ülkeye iade edemeyeceklerdir.

Mülteciler konusundaki en önemli sorunlardan biri, kitlesel sığınma durumunda geri göndermeme ilkesinin uygulanıp uygulanmayacağıdır. Kitlesel sığınma talepleri, özellikle iç savaş, iç savaş korkusu yahut baskıcı hükümetlerin askeri yöntemlere başvurması veya tehdidinde bulunması durumunda komşu devletlere yönelen geniş insan topluluklarından gelmektedir. 'Kitlesellik'in tanımı tam olarak yapılmazsa da, kısa sürede gerçekleşen önemli sayıda insanın koruma talebiyle sınıra gelmesi ve koruma talep edilen devletin bu sayıdaki insana koruma sağlama kapasitesine sahip olamaması olarak betimlenir. Söz konusu durum, kendisinden koruma talebinde bulunulan devletler açısından büyük bir külfet oluşturmaktadır. Bu nedenle 1951 Mülteci Sözleşmesi tarafı olsa bile, bazı devletler kitlesel sığınma talebilerine olumsuz yanıt vermektedir. Bunun yanında taleplerin olumlu karşılandığı pek çok örnekte, geri göndermeme ilkesi uygulanmış olmakta, ancak 1951 Mülteci Sözleşmesi'nin mültecilere tanıdığı haklar hayata geçirilememektedir. 

Kitlesel sığınma olaylarında gözlenen sorunların çözümü için iki önemli kavram geliştirilmiştir. Bunlardan ilki, külfet paylaşımıdır. Buna göre kitlesel sığınma olaylarında uluslararası topluluk, kitlesel sığınmanın getirdiği külfeti paylaşmalıdır. İkinci kavram ise, geçici koruma kavramıdır. Geçici koruma, devletlerin kitlesel sığınma taleplerini ilk aşamada olumlu karşılamasını, ancak sonrasında 1951 Mülteci Sözleşmesi'nin getirdiği yükümlülüklerle bağlı olmayarak farklı kalıcı bir çözüm bulma olanağına sahip olması anlamına gelir. Silahlı çatışma, yaygın şiddet, sistematik ya da yaygın insan hakları ihlallerinden kitlesel olarak kaçan sığınmacıların durumu istisnai olarak, olağanüstü durum koşullarında ve zaman sınırlaması altında çözüm bulunmaktadır. Böyle bir durumda ülkelerinden ayrılan kişiler için resmi bir mültecilik statüsü verilmemekte, dolayısıyla ulaştıkları ülkede kalmalarına yönelik herhangi bir vaatte bulunulmamaktadır. Kaçmalarını gerektiren koşulların değişmesi durumunda ülkelerine dönmeleri yahut başka bir devlette mültecilik statüsü elde etmeleri ön görülmektedir. Bununla birlikte, söz konusu sürenin kısa olmayacağından hareketle mültecilik statüsünün getirdiği haklar kadar geniş olmasa bile, yaşamlarını devam ettirmelerine yönelik temel hakladan yararlandırılmaları gerekliliği, geçici koruma kavramına dahildir.

1951 Mülteciler Sözleşmesi'ni, Türkiye 29.08.1951 tarihinde imzalamış, 29.08.1951 tarihli ve 359 sayılı Kanun ile Sözleşmeye taraf olmuştur. Dolayısıyla 1951 Mülteci Sözleşmesi, Anayasanın 90. maddesi uyarınca kanun hükmündedir, yani iç hukuk açısından da bağlayıcıdır. Ancak sözleşme taraflara, tarafların beyanlarına bağlı olmak üzere, mülteci statüsü verilecek kişilerle ilgili olarak coğrafya ve zaman sınırlaması konusunda bir tercih imkanı tanıyordu. Türkiye bu imkana bağlı olarak 1951'den önce Avrupa'da meydana gelen olaylar çerçevesinde Sözleşme'ye taraf olduğunu beyan etmiştir. 1967 tarihli Mülteciler Hukuki Statüsüne İlişkin protokol, 1951 Sözleşmesi'ndeki çoğrafya ve zaman sınırlamasını kaldırmıştır.Protokol, 31.Ocak.1967'de New York'ta imzalanmış, 4.Ekim.1967'de yürürlüğe girmiştir. Türkiye Protokol'e zaman sınırını kaldıran ancak coğrafi sınırı devam ettirdiğini bildiren bir deklarasyonla 01.07.1968 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile katılmıştır. Türkiye'nin mülteci statüsü tanımasıyla ilgili olarak sadece Avrupa'da meydana gelen olaylar çerçevesinde taahhütte bulunması, yani sadece Avrupa'dan Türkiye'ye gelecekler için mülteci statüsü vermesi, Türk hukukunun uluslararası hukuktan farklı bir terminolojiye sahip olması sonucunu doğurmuştur.

Türkiye'nin coğrafi sınırlama konusundaki tutumu, 2013 tarihli Yabancı ve Uluslararası Koruma Kanunu (YUKK) tarafından da sürdürülmektedir. Kanun 'mülteci' ve 'şartlı mülteci olmak üzere iki ayrım yapmıştır.

Kanun'a göre mülteci; Avrupa ülkelerinde meydana gelen olaylar nedeniyle; ırkı, dini, tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düşüncelerinden dolayı zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen yabancıya veya bu tür olaylar sonucu önceden yaşadığı ikamet ülkesinin dışında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen vatansız kişidir. Şartlı mülteci ise; Avrupa ülkeleri dışında meydana gelen olaylar sebebiyle; ırkı, dini,tabiiyeti, belli bir toplumsal gruba mensubiyeti veya siyasi düşüncelerinden dolayı zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen yabancıya veya bu tür olaylar sonucu önceden yaşadığı ikamet ülkesinin dışında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen vatansız kişidir. Şartlı mülteci statüsü verilenlerin üçüncü ülkeye yerleştirilinceye kadar Türkiye'de kalmalarına izin verilir.

YUKK, mülteci veya şartlı mülteci statüsü verilmeyenler için bazı hallerde 'ikincil Koruma statüsü' verileceğini söyler.

*Ölüm cezasına mahkûm olacak veya ölüm cezası infaz edilecek,

*İşkenceye, insanlık dışı ya da onur kırıcı ceza veya muameleye maruz kalacak,

*Uluslararası veya ülke genelindeki silahlı çatışma durumlarında, ayrım gözetmeyen şiddet hareketleri nedeniyle şahsına yönelik ciddi tehditle karşılaşacak, olması nedeniyle menşe ülkesinin veya ikamet ülkesinin korumasından yararlanamayan veya söz konusu tehdit nedeniyle yararlanmak istemeyen yabancı ya da vatansız kişiye statü belirleme işlemleri sonrasında ikincil koruma statüsü verilir.

YUKK son olarak, geçici koruma statüsünden bahsetmektedir. Madde 91'e göre, ülkesinden ayrılmaya zorlanmış, ayrıldığı ülkeye geri dönemeyen, acil ve geçici koruma bulmak maksadı ile kitlesel olarak sınırlarımıza gelen veya sınırlarımızı geçen yabancılara geçici koruma sağlanabilir.

Hukuka Uygun Olarak Kalanların Hakları,

Mülteci statüsünün verilip verilmediğine bakılmaksızın geçici yahut daimi ikamet izni verilenlerin, ülkede hukuka uygun olarak kaldıkları kabul edilir. Hukuka uygun olarak kalan mülteciler, Salt Fiziksel Olarak Bulunanlar ve Hukuka Uygun Bulunanların yararlandığı haklardan yararlanacaklardır. Ayrıca başka haklara da sahip olacaklardır. 1951 Mülteciler Sözleşmesi bu haklarla ilgi düzenlemeler ve maddeleri de kapsamaktadır. Mültecilere tanınan bu haklar;

* Çalışma hakkı,

* İş yaşamında, sömürü ve istismardan korunma hakkı tanınmıştır. Mültecilere çalışma hakkının tanınmasının yanı sıra devletler,  çalışma koşullarında vatandaşlarından daha elverişsiz bir düzenleme yapamayacaktır.

*Sosyal güvenlikten yararlanma hakkı,

*Kamu yardımlarından yararlanma hakkı,

* Yabancılarla eşit düzeyde konut edinme hakkı,

* Vatandaşlarla eşit düzeyde fîkrî mülkiyet hakkı,

* Siyasi amaç ve kâr amacı taşımayan dernekler ile meslek sendikaları ile ilgili haklar,

* Vatandaşlarla eşit düzeyde mahkemelere ulaşma hakkı,

Salt Fiziksel Olarak Bulunanların Hakları;

Bir mültecinin kendi ülkesinden başka ülkede bulunuşunun ilk boyutunu, fiziksel bulunuş oluşturur. Kişinin mülteci olup olmadığı belli değildir; durumu resmi makamlarca incelenecektir. Bu kişilerin statülerinin henüz belirlenmemesi, kesinlik ve resmiyet kazanmaması, korunmayacakları anlamına gelmez, Geri gönderilmeme ilkesi, bu kişilerin en büyük hakkıdır. Ayrıca, bu kişilerin fiziksel güvenliği insan hakları hukuku çerçevesinde güvence altındadır. Mülteciler ülkeye yasa dışı yollarla girdikleri için tutuklanamaz ve cezalandırılamaz. Mülteci Sözleşmesi'nin bazı hükümleri gerekse uluslararası insan hakları hukuku, mültecilerin, yaşamlarını sürdürmeleri için gerekli olan temel ihtiyaçlara ulaşma hakkı bulunduğunu belirterek bu konuda devletlere yükümlülük getirmektedir. 1951 Mülteci Sözleşmesi, mülkiyet hakları ve vergi yükümlülükleri ile bazı hükümler getirmiştir. Fiziksel bulunuş düzeyinde mültecilerin sahip olduğu kabul edilen haklardan biri de aile birliği hakkıdır. Mültecilerin yararlanması gereken haklardan bir diğeri, düşünce, vicdan ve din özgürlüğüdür. Eğitim hakkı, statüleri belirsizlik taşımakta olsa bile, ülkede bulunan mültecilerin sahip olduğu haklardandır. 1951 Mülteci Sözleşmesi, mültecilere diğer yabancılardan daha elverişsiz bir muameleyi yasaklamaktadır. 1951 Mülteci Sözleşmesi, her mülteciye kimlik çıkartma yükümlülüğü getirmektedir. Böylece mülteciler, henüz resmi olarak mülteci olmamış olsalar bile, mevcut statülerini belgeleme imkanları olmakta ve kendilerine tanınan haklardan yararlanmak için talepte bulunma olanağı sağlanmaktadır. Fiziksel olarak ülkede bulunmuş olmakla sahip olunan haklar konusunda en son olarak değinilmesi gereken hak, mültecilerin mahkemelere baş vurma hakkıdır. 

Hukuka Uygun Olarak Bulunanların Hakları,

Bir mültecinin bir ülkede bulunuşu, sadece fiziksel bulunuşunun ötesinde bir resmiyet taşıyor olabilir. Söz gelimi, bir başka ülkede mülteci olarak yaşayan ancak geçici bir süre için 1951 Mülteci Sözleşmesi tarafı olan bir devlette bulunan mülteci, bir devletin koruma sağladığı bir mülteci olmamakla birlikte, mülteci statüsü nedeniyle uluslararası korumanın kapsamındadır. Bunun yanında iltica talebinde bulunmuş ve taleplerinin sonucunu bekleyen, hatta iltica talepleri kabul edilmemekle birlikte ret kararının temyiz sonucunu bekleyen kişilerin, aynı çerçevede, ülkede hukuka uygun bulundukları kabul edilir.Söz konusu devletin bu durumdaki kişilere mülteci hukuku bağlamında sağlaması gereken ilave haklar bulunmaktadır. Ülkede hukuka uygun şekilde bulunan mülteciler, sınır dışı edilmeme hakkına sahiptirler. Bunun aksine ülkede sadece fiziksel olarak bulunan kişilerin sınır dışı edilmeme hakları yoktur. 1951 Mülteci Sözleşmesi'nin 32(1). maddesi '' Taraf devletlerin, ülkelerinde yasal olarak bulunan bir mülteciyi, ulusal güvenlik veya kamu düzeni ile ilgili sebepler sebepler dışında sınır dışı etmeyecektir'' hükmünü içermektedir. Böyle bir hüküm bir yandan mülteciler için sınır dışı edilmemeyi bir hak olarak ortaya koyarken, diğer yandan da ulusal güvenlik ve kamu düzenini istisna olarak getirmektedir. Bununla birlikte ulusal güvenlik ve kamu düzeni istisnaları da mülteciyi tümden korumasız bırakmaz. Aynı maddenin ikinci ve üçüncü fıkraları bunları düzenlemiştir. Seyahat ve oturma özgürlüğüne sahiptir. Kendi işinde çalışarak gelir elde etme özgürlüğüne de sahiptir.

Mülteci’, 1951 Mülteci Sözleşmesi madde 1A(2)’de, “ırkı, dini, tabiiyeti, belirli bir sosyal gruba mensubiyeti veya siyasi düşünceleri yüzünden, zulme uğrayacağından haklı sebeplerle korktuğu için vatandaşı olduğu ülkenin dışında bulunan ve bu ülkenin korumasından yararlanamayan, ya da söz konusu korku nedeniyle yararlanmak istemeyen yahut tabiiyeti yoksa ve bu tür olaylar sonucu önceden yaşadığı ikamet ülkesinin dışında bulunan, oraya dönemeyen veya söz konusu korku nedeniyle dönmek istemeyen” kişi olarak tanımlanmıştır. 1951 Mülteci Sözleşmesi’nin tanımından anlaşılabileceği üzere, mültecilik, koruma sağlayan devletin verdiği bir statü değildir. Mülteci, maddede yer alan unsurların gerçekleşmesi nedeniyle kendiliğinden mülteci hâline gelmiştir; devletler ise kendi iç hukuklarında belirledikleri usullerle bu durumu tespit etmekte ve durumun tespit edilmesiyle Sözleşme’nin öngördüğü korumayı sağlama yükümlülüğü altına girmektedirler. Dolayısıyla doğru cevap A'dır.

YUKK madde 65 başvuru sahibinin kimlik bulundurma durumuyla ilgili hükümleri, Md 78 başvurunun sonuçlanma süresiyle ilgili hükümleri, Madde 80 itirazla ilgili hükümleri kapsamaktadır. Bununla birlikte Başvurunun mülakatıyla ilgili hükümleri Madde 75'de yer almaktadır. Dolayısıyla doğru cevap C'dir.

Türkiye Sözleşmeyi 29.08.1951 tarihinde imzalamış, 29.08.1961 tarihli ve 359 sayılı Kanun ile Sözleşmeye taraf olmuştur. Türkiye 1967 tarihli Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin Protokol' e zaman sınırını kaldıran ancak coğrafi sınırı devam ettirdiğini bildiren bir deklarasyonla 01.07.1968 tarihli ve 6/10266 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile katılmıştır. Türkiye’nin mülteci statüsünün tanınmasıyla ilgili olarak sadece Avrupa’da meydana gelen olaylar çerçevesinde taahhütte bulunması, yani sadece Avrupa’dan Türkiye’ye gelecek için mülteci statüsü vermesi, Türk hukukunun uluslararası hukuktan farklı bir terminolojiye sahip olması sonucunu doğurmuştur. Bununla birlikte 1951 Mülteci Sözleşmesi, Anayasanın 90. maddesi uyarınca kanun hükmündedir, yani iç hukuk açısından da bağlayıcıdı

Coğrafi sınırlamanın Türk hukuk metinlerindeki karşılığı, Avrupa’dan gelenler için mülteci, Avrupa dışındaki ülkelerden gelenler için sığınmacı tabirlerinin kullanılması olmuştur. dolayısıyla doğru cevap C'dir.

Seçeneklerde belirtilen hakların tümü 1951 Mülteci Sözlemesiyle hükme bağlanmış mültecilerinin sahip olduğu haklardır. Bununla birlikte madde 16 “Her mülteci, bütün Taraf Devletler’in toprakları üzerindeki hukuk mahkemelerine serbestçe ve kolayca başvurabilecektir” hükmüyle mültecilerin mahkemelere başvurma hakkını ifade etmektedir. Dolayısıyla doğru cevap D'dir.

Kendi devletinin sınırları dışında, başka bir ülkede sadece fiziksel olarak bulunan kişilerin yaşam hakkı, işkenceye, zalimane, insanlık dışı ve onur kırıcı muameleye maruz kalmama hakkı ve kişisel özgürlük ve güvenlik hakkı, aile birliği hakkı, eğitim hakkı, mahkemelere başvurma hakkı ve düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkı bulunmakla birlikte sınır dışı edilmeme hakları yoktur. Dolayısıyla doğru cevap E'dir.

YUKK md. 89’a göre, başvuru sahibi veya şartlı mülteci, uluslararası koruma başvurusu tarihinden altı ay sonra çalışma izni almak için başvurabilir. Dolayısıyla doğru cevap C'dir.

5543 sayılı Kanun çerçevesinde iki göçmen kategorisi belirlenmiştir: Serbest göçmen ve iskânlı göçmen.Her iki kanun da göçmenleri Tür soyu ve Türk kültürü ile ilişkilendirmiş olsa da, kimlerin göçmen olarak belirleneceğine dair belirleme Bakanlar Kurulu’na aittir.

Mültecilerin gerek hedef ülkeye ulaşmaları sürecinde, gerekse ulaştıkları devlete  yaşadıkları dram uluslararası bir sorun olarak görülmüş ve Birleşmiş Milletler bünyesinde küresel ölçekte mültecilerle ilgili çalışmalar yapmak üzere Mülteciler Yüksek Komiserliği kurulmuştur.

1951 Mülteci Sözleşmesi 1A(2) maddesinin yaptığı tanım çerçevesinde, mültecilik statüsünün
varlığından bahsedebilmek için şu koşulların bulunması gerekir:
1. Zulme uğramaktan haklı nedenlerle korkma
2. Zulme uğrama korkusunun ırk, din, tabiiyet (milliyet), belirli bir toplumsal gruba mensup olma veya siyasi düşüncelerden kaynaklanması
3. Ülkesi dışında bulunma
4. Kendi ülkesinin korumasından yoksun bulunma, yararlanmak istememe veya ülkesine geri dönememe, dönmek istememe