GİRİŞİMCİLİK

Girişimciliğin ekonomik gelişme sürecinde sahip olduğu öneminin, özellikle
1980’li yıllardan sonra belirgin bir biçimde ortaya çıktığı görülmektedir.

1980’lerde stagflasyon ve yüksek işsizlik oranları arz yönlü iktisada ve ekonomik büyümeyi etkileyen temel faktörlere olan ilginin artmasına neden olmuştur.

Girişimciliğin kapitalist sistem içindeki nihai öneme sahip rolü göz önüne
alındığında bu nokta üzerinde yoğunlaşılmalıdır. Nitekim ilk kez Richard Cantillon, işadamının, emeği üretim sürecinde istihdam etme, mali sermaye tedarik
etme işlevleri ile bilinmeyen gelecek karşısındaki karar alma pozisyonunu ayrı değerlendirebilmiştir.

Schumpeter Tipi Girişimciler kendi hesabına çalışan girişimcidir.

Schumpeter’e göre beş temel girişimci davranışı vardır:
• Yeni bir malın ya da hizmetin yeni bir tipinin veya kalitesinin sürülmesi.
• Üretime yeni bir tekniğin uygulanması.
• Yeni bir pazarın oluşturulması.
• Endüstrinin yeniden yapılandırılması.
• Yeni bir hammadde veya yarı mamul kaynağının bulunması

Sosyal girişimciliğin oluşturduğu birincil ve en önemli ekonomik değer istihdam oluşturmaktır.

Girişimciler için en önemli girdilerin başında finansman gelmektedir. Finansman kaynakları girişimciler açısından değerlendirildiğinde, bu kaynakların en önemlileri aile bireyleri ya da tanıdıklar, bankalar ve finans kuruluşları, devlet,
sermaye piyasaları ve iş ilişkisinde beraber çalışılan işletmeler olarak sıralanabilmektedir.

Kümelenmelerin amiral gemisi işletmelerdir. Yani, sahada yer alan en önemli
oyuncular mal ve/veya hizmet üreten isletmeler olup kümelenmede yer alan diğer oyuncular arasında olması gereken iletişimin ortaya çıkmasını da sağlarlar. Bununla birlikte, çoğunluğu son ürün ve hizmet üreticilerini, özelleşmiş girdi, parça, makina ve teknik servis sağlayıcılarını, finansman kuruluşlarını ve ilgili diğer organizasyonları da içermektedir.

Bentham, "Girişimci bir müteahhittir". fikrini savunmuştur.

Pigou Girişimci endüstriyel bir liderdir düşüncesini söylememiştir.