GİRİŞİMCİLİK

Schumpeter, risk göğüsleme vasfının girişimciliği tanımlamak için yeterli bir özellik olmadığını, yenilik yapmayan işadamının girişimci sıfatını alamayacağını vurgulamaktadır. Schumpeter’in tanımında girişimcilik yenilik yapmayı içerdiği için girişimci sıfatı sürekli olarak geçerliliğini koruyamaz. Girişimci, sadece yenilik yapıyorsa girişimci olarak nitelendirilebilmektedir.

Evrimci yaklaşımın, neoklasik yaklaşımdan en önemli farklılığı, ekonomik gelişim sürecinde teknolojik yenilik ve öğrenme süreçlerini ön plana çıkarmasıdır.  Neoklasik yaklaşım mevcut durumda kaynak tahsis sürecini incelerken, evrimci yaklaşım firmaların yeni teknolojileri nasıl geliştirdiği ve teknolojik yeniliklere nasıl uyum sağladığını incelemektedir. Evrimci yaklaşımda analiz birimi, neoklasik yaklaşımın temsili firmasının aksine, farklı teknolojileri, farklı yetenekleri, farklı örgütlenme yapıları, farklı davranış kuralları olan firmalar ile diğer ekonomik aktörlerin oluşturduğu bir sistemdir.

Sanayi Toplumu’ndan Bilgi Toplumu’na geçiş ile birlikte, bilgiye dayalı üretim süreçleri öne geçmektedir. Seri üretimin yerini esnek üretim almaktadır, kitle üretiminin olduğu ölçek ekonomisi yerini çeşit ekonomisine bırakmaktadır ve ürün çeşitliliği artmaktadır.

Birbirine katma değer ekleyen üretim zinciri ile bağlı, bir ürün ya da hizmetin üretilmesi konusunda doğrudan veya dolaylı olarak etkin olan birbiriyle ilişkili ve karşılıklı bağımlı aktörlerin ortak bir coğrafyada yoğunlaşmaları şeklinde tanımlanan kavrama kümelenme adı verilmektedir.

Sosyal girişimciliğin oluşturduğu birincil ve en önemli ekonomik değer istihdam oluşturmaktır. Çeşitli hesaplamalara göre sosyal girişimcilik sektöründe çalışanların büyüklüğü (toplam istihdam içinde) yüzde 1 ila 7 arasında değişmektedir.

Schumpeter’in görüşleri günümüzün girişimcilik çalışmalarının çıkış noktasıdır. Schumpeter'e göre ekonomi bir sistemdir; ancak, bu sistemdeki değişimler neoklasiklerin söylediği gibi dışarıdan değil içeriden gelmektedir. Bu değişimlerin gerçekleşmesini sağlayan ise girişimcinin bizzat kendisidir. Schumpeter’e göre beş temel girişimci davranışı vardır:

 "Girişimci belirsizlikle ilgili riski üstlenen kişidir." yaklaşımı Cantillon'a aittir.

"Girişimci endüstriyel bir liderdir." yaklaşımı Schumpeter'e aittir

Schumpeter’e göre beş temel girişimci davranışı aşağıdaki gibidir:

- Yeni bir malın ya da hizmetin yeni bir tipinin veya kalitesinin sürülmes

- Üretime yeni bir tekniğin uygulanması

- Yeni bir pazarın oluşturulması.

- Endüstrinin yeniden yapılandırlması

- Yeni bir hammadde veya yarı mamul kaynağının bulunması

"Girişimci piyasa verilerinde meydana gelen değişmelere göre eylemde bulunan kişidir." tanımı Misses'e aittir.

"Dinamik piyasa sürecinin keşfedilmiş geliri olan kârın ortaya çıkması girişimsel faaliyetlere bağlıdır" görüşü Kirzner'e aittir.

"Girişimcilik yenilik yapmayı içerdiği için girişimci sıfatı sürekli olarak geçerliliğini koruyamaz." görüşü Schumpeter'e aittir.

Muhammed Yunus sosyal girişimcilik konusunda çalışmalarda bulunmuştur.