GİRİŞİMCİLİK - Deneme Sınavı - 4

Girişimci ve İç Girişimcinin Farkları
• Girişimci geliştirici iken iç girişimci güçlendiricidir.
• Girişimcinin savaşı pazara yönelik iken iç girişimcinin savaşı şirket kültürüne yöneliktir. Girişimci pazardaki engellerin üstesinden gelmeye çalışırken, iç girişimci daha iyiye yönelik şirket içi engellerin üstesinden gelmeye çalışır.
• Girişimcinin çoğu zaman kaynakları sınırlıdır, kendisi fon yaratmak zorunda kalır. İç girişimci ise var olan fonları kullanır.
• Girişimcinin katlandığı risk işletmeyi ilgilendirirken, iç girişimcinin katlandığı risk kariyeri ile ilgilidir.

A, B, C ve E seçeneklerindeki ifadeler girişimci ve iç girişimcinin ortak yanlarındandır. Doğru cevap D'dir.

Girişimci ve İç Girişimcinin Benzer Özellikleri
• Her ikisi de öncü ve yenilikçiğe odaklıdır. Yeni ürünler, yeni süreçler ve
yönetim teknikleri konusunda farklılığı yakalamaya çalışırlar.
• Her ikisi de fırsatları kovalar ve katma değeri yüksek ürünler yaratmaya
odaklıdırlar.
• Her ikisi de risk alırlar.
• Kaynakları etkili ve verimli kullanabilirler.

A, B, C ve D seçeneklerindeki ifadeler girişimci ve iç girişimcinin farklarındandır. Doğru cevap E'dir.

B, C, D ve E seçeneklerindeki ifadeler işletme içerisinde iç girişimcilik ortamının yaratılmasında oluşturulması gerekli belirli koşullar arasındadır. Cezalandırma sistemi bu koşullar arasında değildir. Doğru cevap A'dır.

Geleneksel yönetim biçimleri çalışanların iç girişimcilik çabalarını engelleyecek şekilde etki yaratabilmektedir. Geleneksel yönetim tekniklerinden "kaynakları sadece etkinlik sağlamak için kullanmak" iç girişimciye rekabet gücünün kaybı ve piyasa payının düşmesi olarak olumsuz etki etmektedir. Doğru cevap B'dir.

Yöneticilerin yenilikçi çalışanların gerçek potansiyellerine ulaşmalarını sağlayacak politikaları üretmeleri gerekmektedir. Bu yeni düşünce sisteminin oluşmasında aşağıdaki aşamalar önemlidir: (Kuratko, Hodgetts, Entrepreneurship, 1998, s. 58-59)
Amaçların açıkça belirlenmesi: Bu konuda çalışanlar ve yöneticiler karşılıklı olarak anlaşmalıdır. Belirli aşamaların kaydedilmesi ancak bu şekilde mümkün olmaktadır.
Geri besleme ve destekleme sisteminin oluşturulması: Bu sistemlerin kullanılması olası mucitlerin, yaratıcıların ya da iç girişimcilerin kabul edileceklerini ve ödüllere ulaşabileceklerini anlamalarına yardım edecektir.
Bireysel sorumluluğun vurgulanması: Güven ve hesap verilebilirlik yenilikçi bir programın başarısında anahtar faktörlerdir.
Sonuca dayalı ödüller: Ödül sistemleri diğerlerini de risk alıp başarılı olmak konusunda güçlendirmeli ve teşvik etmelidir.

Doğru cevap C'dir.

İç girişimcilik stratejisinin oluşturulmasındaki önemli dört adım şu şekilde
sıralanabilmektedir: (Kuratko, Hodgetts, Entrepreneurship, 1998, s. 64)
1. Vizyonun geliştirilmesi.
2. Yeniliklerin özendirilmesi.
3. İç girişimciler için uygun ortamın yaratılması.
4. Takımların oluşturulması.

Doğru yanıt D'dir.

İç girişimcilik stratejisinin oluşturulmasındaki ilk adım işletme yöneticilerinin hedeflediği yenilik vizyonunun paylaşılmasıdır. İç girişimcilik işletmedeki yaratıcı çalışanların çabalarıyla ortaya çıktığı için işverenlerin bunu öğrenmeleri ve vizyonu anlamaları gerekmektedir. Bu ortak vizyon belirli amaçların tanımlanması ve bu amaca ulaşacak programların belirlenmesini gerektirmektedir. Doğru yanıt E'dir.

Müşteriye değer, girişimciye kâr, topluma fayda sağlayacak, ürün ve hizmete dönüşebilecek fikirlere iş fikri denir. Müşteriyi de toplumu da, girişimciyi de ayakta
tutacak olan iş fikirleri birçok ihtiyacı giderme, sorunları çözme özelliğine de sahiptir.

Yaratıcılığın çeşitli tanımları yapılmıştır. Plamer’a göre yaratıcılık, “Bağlantısız görünen şeyleri birbirine bağlayabilmektir. ”

Yaratıcılığın daha pek çok tanımı yapılmıştır. Ancak her yapılan tanım yaratıcılığı sınırlandırmaktadır. Zaten yaratıcılık sınırlandırmayı sevmez. Yapılan tanımlara bakıldığında yoktan var edilemeyeceği ve farklı şeylerin bir araya getirilmesi, ilişkilendirilmesi gerektiği söylenmektedir. Burada iki temel kavramın
yaratıcılıkla ilişkili olduğu görülmektedir. Birincisi farklılık ikincisi ilişkilendirmektir. Yani bunları birleştirdiğimizde farklılıkların ilişkilendirmesi çıkmaktadır.
Şimdi bunları açıklayalım.

James Webb Young, yaratıcılık süreçlerini beş basamak olarak görmüştür.
1. Ham materyallerin toplanması
2. Zihinsel sindirim süreci
3. Konudan uzaklaşma (kuluçka)
4. Fikirlerin çıkması
5. Uygulama

Ken Robinson yaratıcı düşüncenin klasik dört aşamalı bir model olduğunu savunmuştur.
1. Hazırlık
2. Kuluçka
3. Aydınlanma
4. Gerçekleşme

İnsanların yaratıcılıkları üç şeye sahip olmalarına bağlıdır. Diğer bir deyişle insanlar şu üç şeye sahipse daha yaratıcıdırlar. Uzmanlık (bilgi alanı), yaratıcı düşünce konusundaki beceriler ve motivasyon.

Yaratıcılık Molaları: 
Fikirlerin ve önsezilerin doğmasına ve gelişmesine imkân veren yaratıcılık molaları uygulanmaktadır. İlk defa 3M firması uygulamıştır. Firmada çalışanlarına
günlük çalışma saatlerinin yüzde onbeşini serbest yaratıcılık çalışması sayılabilecek projelerde çalışmasına imkân sunmaktadır. Buna da “İnovasyon molası” adı
vermişlerdir.

Yaratıcılık, ortaya çıkışı bakımından bireysel ve örgütsel olarak ikiye ayrılabilir. Ama ikisinde de insan rol almaktadır. Birisinde tek başına diğerinde kalabalık halindedir. İkisinde de bağlantı kurulmamış fikirler, anlayışlar, sözcükler vb. şeyler arasında bağlantı kurmak vardır. Yani farklılıkların birleştirilmesi bulunur.

Yaratıcılık konusunda doğru olduğu varsayılan yanlışlar elbette yaratıcılığı engeller. Bunların doğru olduğuna inanmak yaratıcılığı sınırlandırır. İnsan yaratıcı olduğuna inanıyorsa yaratıcıdır. Yaratıcı olmadığına inanıyorsa yaratıcı değildir. Bu yanlışlıklar şunlardır:

Her insan yaratıcı değildir. Bazı insanlar doğuştan yaratıcıdır.

Her alanda yaratıcılık yapılamaz.

Yaratıcılık sadece üst yönetimde ve Ar-Ge’de gereklidir.

Yaratıcı düşüncenin değeri, mantıklı olup olmadığına bağlıdır.

Yaratıcılık uçukluk, hayalcilik, çılgınlıktır.

Alan bilgisi (teknik bilgi) ve becerilerim yeterlidir.

Örgütsel yaratıcılıkta en çok kullanılan teknik beyin fırtınasıdır. Beyin fırtınası, reklamcı Alex Osborn tarafından 1930 yılında bulunmuştur. Osborn beyin fırtınasından sonra güçlü bir teknik olan SCAMPER tekniğini icat etmiştir.

Gifford ve Pinchot, iç girişimcilik kavramını 1976 yılında ilk olarak kullanan yazarlardır.

İç girişimciler; küçük, orta yada büyük ölçekli organizasyonlarda girişimci uygulamalar ortaya koyabilmektedir. İç girişimci, kurulmuş işletmelerde yönetimde, satışta ya da üretimde yeni ve değişik yöntemleri geliştirmektedir. Bu durum kurulu düzende var olan organizasyonların vizyonunu değiştirme ya da yeni ve değişik kollara yayılmak şeklinde olabilmektedir. Kişinin iç girişimci sayılabilmesi için karar verme yetki ve sorumluluğunu kayıtsız olarak elde etmesi gerekir. Aşağıdaki tablo da iç girişimcilik hakkında çeşitli yazarların yapmış oldukları tanımlar ve iç girişimcilik yerine kullanılan kavramlar gösterilmiştir

Örgütsel etkililiğin önemli bir belirleyicisi olan iç girişimci davranışlarda hem bireyin kişiliği ile ilgili, hem de bulunduğu örgütsel ortam ile ilgili faktörlerden etkilenebilmektedir.