GİRİŞİMCİLİK VE İŞ KURMA

Dünya
Girişimcilik Platformu (Global Entrepreneurship Monitor - GEM) tarafından 29
ülke arasında yapılan araştırma yüksek girişimcilik faaliyetleri olan ülkelerin ortalama ekonomik büyümenin üzerinde gelişme gösterdiğini ortaya koymaktadır

On Dokuzuncu Yüzyıl ve Öncesi
Bu dönemde girişimcilikle ilgili olarak gerçek anlamdaki ilk örnek Uzak Doğu
ile ticaret yolları geliştirmeye çalışan Marco Polo’dur. Marco Polo parası olan insanların mallarını satmak üzere anlaşmalar yapmıştır.

Orta çağlardaki tipik girişimci örneği
din görevlileriydi. Bu kişiler kale, sur, kamu binaları, manastır, katedral gibi büyük mimari çalışmaları yapmakla görevliydiler.

Girişimcilerin
desteklenmesi, yeni iş ortamları ve iş fırsatları yaratılması yanı sıra ekonomik ve
sosyal kalkınmaya katkıda bulunmak ve bilgi toplumu olmak yolunda iş gücü
niteliğini yükseltici etkisi nedeniyle yaşamsal önem taşımaktadır.

Girişimciliğin son dönemde böylesine popüler olmasının başlıca sebepleri
arasında aşağıdaki üç önemli gelişmeyi sayabiliriz: (TUSİAD, 2002)
1. İstihdam sorununun artması.
2. Yeni ekonominin gittikçe güçlenmesiyle değişen ekonomik yapı.
3. Ekonomi ve işletme alanlarında teorik gelişmeler ve girişimciliğin genel
kabulü.

Risk ve girişimci arasındaki bağlantı 17. yüzyılda kurulmuştur. Bu dönemde
girişimci, genel olarak devletle taahhüt edilmiş bir ürün ya da hizmet sağlamak
konusunda anlaşma yapan kişilere denilmekteydi. Yapılan anlaşmalardaki fiyatlar
sabit olduğundan sonuç kâr ya da zarar olsun girişimciye ait olmaktaydı

Günümüz girişimcilerinin
ekonomide yerine getirdikleri
en önemli işlev yenilik
yaratmaktır.

Girişimciliğe ilk ve temel ekonomik teorik katkılar Fransız düşünürler tarafından yapılmıştır. Fransız ekolünün bu alandaki en önemli teorisyen ve yazarları
Cantillon, J.B. Say, Turgot, Quesnay ve Beaudeu’dur. Girişimciliğin ekonomi içerisindeki rolünün ne olduğu konusunda ilk düşünceleri ortaya atan Cantillon’dur.

Girişimciliğe ilk ve temel ekonomik teorik katkılar Fransız düşünürler tarafından yapılmıştır. Fransız ekolünün bu alandaki en önemli teorisyen ve yazarları Cantillon, J.B. Say, Turgot, Quesnay ve Beaudeu’dur. Girişimciliğin ekonomi içerisindeki rolünün ne olduğu konusunda ilk düşünceleri ortaya atan Cantillon’dur.

Cantillon’dan sonra, girişimciliğin açıklamasına yönelik olarak üç temel yaklaşım ortaya çıkmıştır:
• Alman Ekolü: Temsilcileri von Thünen, Schumpeter ve Baumol’dur.
• Neoklasik Ekol: Temsilcileri Marshall, Say ve Knight’dır.
• Avusturya Ekolü: Temsilcileri Menger, von Mises ve Kirzner’dir