GENEL BİYOLOJİ I - Deneme Sınavı - 6

Pistil Bitki organları temel olarak 2 ana kısımda değerlendirilmektedir.

Vejetatif             bitki       organları ;  Kök - Gövde - Yaprak ,

Generatif            bitki       organları (Üreme Organları) -; Çiçek ( Çiçek         örtüsü  (periant), Erkek organ (stamen) , Dişi                organ    (pistil))

Çilek      (Fragaria vesca) bitkisinde olduğu gibi sürünücü bir gövde olarak (stolon) farklılaşabilir.

Tipik bir yaprak temel olarak 4 farklı dokunun bir araya gelmesi ile oluşur. Bunlar epiderma, ksilem (odun                boruları),             floem    (soymuk              boruları)              ve           mezofil tabakasıdır. Epiderma tabakası, yaprağın en        üst tabakasını kaplayan, iç kısımdaki dokuları koruyan ve içerdiği stomalar aracılığı ile gaz alışerişini sağlayan dokudur. Hemen altında yer alan ve klorofil bakımından zengin olan mezofil tabakası ise fotosentezden sorumlu esas bölgedir.

Periant, farklı tipte yapraklardan oluşan iç içe iki halka şeklindedir. Bunlardan en dışta bulunan yapraklara çanak yapraklar (kaliks) adı verilmektedir. Kaliksi oluşturan çanak yaprakların her birine sepal adı verilmektedir. Bu yapraklar, daha içeride bulunan dişi ve erkek organları korumakla görevlidirler. Daha içeride bulunan yapraklar ise genellikle değişik şekil ve renklerde olan taç yapraklardır (korolla). Korollayı oluşturan taç yaprakların herbirine de petal adı verilmektedir.

Fotosentez, bitkilerin kloroplastlarında meydana gelen biyokimyasal reaksiyonlar zinciridir. Kloroplastların iç kısmı bir zar ağı ile kaplanmış durumdadır. Bu zar sistemine tilakoid adı verilir.

Çiçek örtüsü (periant), tipik bir angiosperm çiçeğinde, iç kısımda yer alan dişi ve erkek organları organları koruma görevi üstlenen yapılardır.

Dut (Morus sp.), bileşik meyvelere örnek olarak verilebilir.

Su molekülünün ayrıştırılması sırasında açığa çıkan elektronlar ve protonlar, nikotinamid adenin dinükleti fosfat adı verilen molekül ile birleşerek NADPH adı verilen molekülü oluşturur.

III. RuBP (ribuloz 1,5 difosfat) adı verilen 5
karbonlu molekül, bir CO2 molekülü ile birleşerek 6 karbonlu bir şeker oluşturur.
I. Oluşan bu molekül, 2 adet 3 karbonlu bir molekül olan 3-fosfogliserata (PGA) parçalanır.
II. PGAL molekülünün oldukça önemli bir kısmı tekrar RuBP oluşturulmak üzere yeniden düzenlenir.
IV.Şekerler, polimerizasyona uğratılarak nişasta şeklinde depo edilir.

Tek hücreli canlılarda bütün hayatsal olaylar tek hücre tarafından gerçekleştirilir.

Çok hücrelilerde ise hücrelerin farklılaşması ile oluşan dokulardan organ ve organ sistemleri gelişmiştir. Çünkü çokhücreli canlılarda, canlının dış yüzeyinin binlerce katı genişliğinde bir hücrelerarası iç çevre yüzeyi vardır. Bu kadar geniş bir çevre oluşturan hücrelere suyun, besin maddelerinin vb. iletilmesi, iletilen besin maddelerinin hücreler tarafından alınıp, sindirilmesi, sindirilmiş besin maddelerinden enerji üretilebilmesi için oksijenin hücrelere ulaştırılması, metabolik faaliyetler sonucunda meydana gelen boşaltım maddelerinin de vücuttan uzaklaştırılması gereklidir. Bu nedenle çok hücreli hayvanlarda 200 kadar değişik tipte olabilen hücreler bulunmaktadır.

Çok hücreli hayvanlarda 200 kadar değişik tipte olabilen hücreler, özelliklerine göre bir araya gelerek temelde 7 değişik dokuyu oluşturur.

Çok hücreli hayvanlarda 200 kadar değişik tipte olabilen hücreler, özelliklerine göre bir araya gelerek temelde 7 değişik dokuyu, bu dokular da sindirim, solunum ve boşaltım sistemleri gibi ileri derecede organizasyonlu 11 değişik organ sistemini oluştururlar.

Hayvansal organizmalarda vücut yapılarının işleyişi, karşılıklı etkileşim içinde olan ve organizmada düzeni sağlayan iki sistem ile kontrol edilmektedir.

Nöronlar görevlerine göre 3 grup altında toplanırlar.

1. Duyu nöronları, duyu organlarından aldıkları

mesajları iletirler.

2. Ara nöronlar, merkezi sinir sistemine gelen

mesajları değerlendirirler.

3. Motor nöronlar, merkezi sinir sisteminden

gelen mesajları ilgili organlara iletirler.

Depolarizasyon: Hücre zarında polarize durumun yani kutuplaşmanın bozulması, iç kısmın (+), dış kısmın (-) yüklü olması durumudur.

Omurgalı hayvanlarda işitme ve denge organı kulaktır. En gelişmiş kulak yapısına memelilerde rastlanır. Bu grupta kulak dış, orta ve iç olmak üzere üç bölümden oluşmuştur. Dış kulak ses dalgalarını toplayarak orta kulak ile arasında yer alan kulak zarına (timpanik zar) iletir. Orta kulakta çekiç (malleus), örs (incus) ve özengi (stapes) adlarını alan 3 küçük kemik sesi iç kulağa iletir. İç kulakta hem işitme hem de denge duyusunu algılayan reseptör hücreler yer alır.

Hayvansal organizmaları dış etkilere karşı koruyan yapı deridir. Derinin canlıyı kimyasal ve fiziksel etkilerden koruması ve mikroorganizmaların içeri sızmasını engellemesi yanında başka işlevleri de bulunmaktadır. Karada yaşayan organizmalarda suyun kaybı, sucul organizmalarda ise vücut içine girişinin önlenmesi deri ile sağlanır.

Hormonlar kimyasal yapılarına göre üç ana grup altında toplanmaktadırlar:

1. Protein yapıdaki hormonlar. (örn: insülin hormonu)

2. Kolesterol türevi (steroid yapıdaki) hormonlar (örn: ovaryum hormonları)

3. Aminoasit türevi hormonlar (örn: tiroid hormonu)

Aksonların sinaptik uç olarak isimlendirilen özelleşmiş uç bölgelerinden salgıladıkları kimyasal habercilere nörotransmitter denir.