GENEL BİYOLOJİ I - Deneme Sınavı - 18

Taksonomik Karakter:  Canlılarda gözlenebilen tutarlı, güvenilir,
çevre koşullarına göre değişmeyen ayırt edici
özelliklerdir. Yaprağın şekli veya hayvanlardan böceğin antenli ya da antensiz oluşu gibi

A,B ve D şıkkları Temel Taksonomik Kategorisine yer almaktadır. C şıkkı Ordo kategorisinin üzerinde yer alır ve üst ara kategoridir. Subclassis ise bir alt ara kategoridir.

Monera aleminden sonra en basit tek hücreli canlıların oluşturduğu alem Protistadır.

C şıkkı dışında belirtilen özellikler Domain Bacteria grubuna aittir. Doğru cevap C şıkkıdır.

Deniz ve tatlı sularda çok yaygın olarak üreyen ve fototrofik özellikleri nedeniyle primer üretime katkıda bulunan Protosit grubu Alveolat’lardır.

Angiosperm alt grubu en gelişmiş bitki alt grubudur

Divisio Bryophyta: Karasal bitkilerin en ilkel grubudur. Sudan karaya geçişle ilgili kök benzeri rizoidler, havalandırma odacıkları veya ilkel stoma ve iletim elemanları gibi yapılar Karayosunlarında gelişmeye başlar.

Ascomycetes grubunun suyosunlarıyla oluşturduğu farklı bir yaşam şekli de likenlerdir.

Parazoa grubu diğer gruplardan farklı olarak vücut hücreleri organ ve dokuları meydana getirmezler.

Eklembacaklılar birbirinden farklı segmentlerden meydana gelirler.

Koenzim: Enzimlerin eklediği ya da çıkarttığı kimyasal grupları taşıyan organik moleküllerdir. Biyokimyasal tepkime zincirlerinde enzimlerin eklediği ya da koparttığı kimyasal grupları taşıyan organik moleküllere gereksinim vardır. Bu organik moleküller de koenzimlerdir. Koenzimler kofaktör (Ca, Mg, Fe, Ni vs.) dediğimiz inorganik maddelerle birlikte enzimlerin etkinliğini sağlarlar.

Elektronegatif atom: Ortaklaşa kullanılan elektronları birim zamanda etrafında daha çok bulunduran atom denir. Etrafı elektronca zenginleşen atomlara elektronegatif atom, etrafı elektronca fakirleşen atomlara ise elektropozitif atomlar denir. Elektronegatif oksijen ve azot atomlarının elektropozitif hidrojen atomlarını çekmesi ile oluşan bu bağlar hidrojen bağlarıdır.

Monosakkaritler: Biyolojik olarak en önemli karbonhidratlardır. CnH2nOn yapısındadırlar. Vücutta ölçülebilir durumda bulunan ve canlılar için monosakkaritlerin en önemli olanı üzüm şekeri olarak adlandırılan D-glikoz (C6Hl2O6) dur. Bu şekere dekstroz da denir.

Polisakkaritler: Birbirlerine glikozid bağı ile bağlanmış çok sayıda monosakkarit birimlerinden yapılmış tek uzun bir zincir ya da dallı bir zincir halindeki polimerlerdir. En çok rastlanan polisakkaritler nişasta, selüloz ve glikojendir. Karbonhidratlar bitkilerde nişasta, hayvanlarda ise glikojen halinde (insanda ve memelilerde karaciğer ve kaslarda) depo edilirler. Hayvanlarda bulunan bir diğer polisakkarit ise böceklerin dış iskeletini oluşturan kitin’dir.

Bitkiler daha basit maddelerden bütün amino asitleri sentezleyebilirler. Hayvanların sentezleyemediği ve besin içinde dışardan alınması gereken aminoasitlere temel aminoasitler adı verilmektedir.

Nukleik asitler nukleotid adı verilen birimlerden meydana gelirler. Bir nukleotid azotlu bir organik baz, beş karbonlu şeker ve fosforik asit’ten oluşur. Organik bazlar Purin ve pirimidin bazları olmak üzere iki gruptur. Purin bazlarıher iki nukleik asitte de adenin (A) ve guanin (G), pirimidin bazları ise DNA’da sitozin (C) ve timin(T); RNA da ise sitozin ve urasil (U) dir.

Canlıda bulunan ve organik olmayan maddeler olarak su, karbondioksit, asitler, bazlar ve tuzlar sayılabilir. Bazlar ise suda çözündüklerinde hidroksil (-OH) veren maddelerdir. Sodyum hidroksit (NaOH) ve Amonyumhidroksit (NH4OH) çok bilinen iki inorganik bazdır.

Bir tuz ya da asit suda çözündüğü zaman kendilerini oluşturan iyonlara ayrılırlar. Bu yüklü tanecikleri taşıyan çözeltiler elektriği iletebilme özelliğine sahiptirler, bu nedenle de elektrolit olarak isimlendirilirler. Hücredeki önemli elektrolit iyonları olarak Sodyum (Na+), potasyum (K+), Kalsiyum (Ca+2), bikarbonat (HCO3-), Fosfat (PO4-2), Magnezyum (Mg+2), Sülfat (SO4-2), Klor (Cl-)’ü söyleyebiliriz. Birçok hücresel kontrol mekanizmalarında elektrolitler önemli fonksiyonları üstlenirler.

Canlı sistemde elektronların bir zar sisteminde bir vericiden bir alıcıya akarken ATP’nin üretildiği iki olay vardır. Bunlar “Fotosentez” ve “Hücre Solunumu” olaylarıdır. Burada kullanılan elektronların kaynağı hidrojen atomudur. Fakat iki olayda kullanılan hidrojen atomlarının kaynağı farklıdır.

Ester Bağları; İki farklı molekülün hidroksil (-OH) grupları arasından bir su (H2O) çıkışı ile oluşan bağlardır. Ester bağı fosforik asidin hidroksil (-OH) grubu ile oluşmuşsa fosfat ester bağı, ester bağı sistein aminoasidinin tiyol (-CH2-SH) grubu arasında oluşmuşsa tiyoester bağı; yine iki sistein aminoasidinin tiyol (-CH2-SH) grupları arasından ortamdaki moleküler oksijen(O) kullanılarak bir suyun (H2O) çıkışı ile oluşmuşsa disülfit bağı olarak adlandırılır.